Που πας καραβάκι με τέτοιο καιρό ; Χρόνια σου πολλά!

Έψαχνα πάντα ένα σπίτι. Μικρό, φωτεινό, γεμάτο φίλους, αδερφούς, γνωστούς, καλεσμένους, συναδέρφους, άγνωστους,διαφωνούντες, συμφωνούντες. 'Ενα ντριν και να ανοίγει η πόρτα..ένα ντριν και να γίνεται μια παρέα. Δεν μου αρέσουν τα κλειστά παραθυρόφυλλα, οι κλειστές πόρτες , τα κατεβασμένα ρολά. Να μπαίνει φως. Να ζεσταθεί το κοκκαλάκι μας , να μιλάμε όλοι μαζί , να επικοινωνούμε, να κλαίμε , να γελάμε ,να περιμένουμε όλοι μαζί μια καινούργια μέρα.. Αν είχε και καλοψημένες πατάτες τηγανιτές ακόμα καλύτερα.Μια παρέα,πολύ πολύ μεγάλη. Ένα ήθελα να έχει αυτό το σπίτι. Ευγένεια. Όχι απο την στείρα ευγένεια του σαλονιού, μα απο την άλλη που συνοδεύει κάθε πόθο, κάθε αγάπη , κάθε ανάγκη του φίλου και αδερφού,κάθε διαφοροποίηση του.
Βρήκα ένα σπίτι. Τούτο δω . Και εσείς μου έρχεστε που και που και εγω σας περιμένω και άλλο. Και σας βλέπω και σας ακούω και σας χαίρομαι και μου λείπετε και σας μιλάω και μου μιλάτε,και όλοι μαζί ζούμε. Τούτα τα χρόνια τα θλιμμένα και άγουρα. Με τους χιλιάδες ανέργους και τις κλειστές καρδιές. Με τα ψέμματα τα μεγάλα και τις προσδοκίες που χάνονται. Τα χρόνια που για να σε νιώσει ο διπλανός και να σε καταλάβει, ψάχνει λεξικό. Μεγάλοι οι εγωισμοί, μεγάλοι και οι φόβοι. Μεγάλες και οι νύχτες καταμεσις της μέρας ανατέλλουν.
Γιορτάζει λοιπόν το σπίτι μας, τον πρώτο μήνα που το πιάσαμε! Που  μπήκαμε και το ζεστάναμε. Και θέλω ένα τεράστιο ευχαριστώ να σας πω, για τον χρόνο,τα λόγια, την συμμετοχή, τα σχόλια , την αναπνοή σας που την ακούω στο κάθε κλικ . Να είμαστε καλά να το μεγαλώσουμε το σπίτι μας και να το χαρούμε . Για μένα όσο πιο δύσκολοι οι καιροί, τόσο μεγαλύτερη η ανάγκη να μιλώ. Όσο πιο δύσκολοι οι καιροί τόσο πιο φουσκωμένα τα πανιά ...και στο που πας καραβάκι  με τέτοιο καιρό; πάντα απαντώ στην χώρα της καρδιάς. Εκεί που δεν είναι κανείς μόνος με τα θέλω του, μα είναι και άλλοι με τα δικά τους. Εκει που χάνομαι και ζω για να αγαπώ. Άργησα να το βρω τούτο το δυαράκι, άργησα να το ανοίξω, μα τώρα που το βρήκα δεν το χάνω με τίποτα. Θέλω και άλλα πολλά να του βάλουμε μέχρι και κούνια στην βεράντα...Δικό μας είναι !.Άλλο ένα μεγάλο ευχαριστώ σε φίλους, αδέρφια , συναδέρφους, συνοδοιπόρους, σε όσους με άντεξαν και με αγάπησαν. Να μας τα εκατοστήσει!