Πολυαγαπημένο μου αύριο

Πολυαγαπημένο μου αύριο σε ποιά χώρα κατοικείς άραγε;
Στην δική μου σβήνουν τα φώτα νωρίς πια. Τώρα άρχισαν να μας κόβουν και το ηλεκτρικό ρεύμα εντελώς. Έρχεται το σβήσιμο ξαφνικά , αναπάντεχα και όπου σε βρει. Μπορεί να είσαι όρθιος και να περπατάς σ'ένα απο τα βρώμικα πεζοδρόμια της Αθήνας μας, μπορεί να έρθει την στιγμή που κλείνεις για εκείνη την μέρα το pc σου και σε ενημερώνει ένα μήνυμα να περάσεις απο το λογιστήριο για να σε ευχαριστήσουν για τα 30 χρόνια που δούλεψες τίμια και καθαρά . Σ' ένα φιλαράκι ήρθε την ώρα που άρχιζε η ταινία που είχε πάει να δει στο σινεμά. Ντριν κτύπησε το τηλέφωνο του και του είπανε πως η γυναίκα του μόλις απολύθηκε.
Στην χώρα μου το φαγητό μοιράζεται σε κονσέρβες. Λίγοι άνθρωποι προλαβαίνουν να μαγειρέψουν και απο αυτούς που προλαβαίνουν τους λείπουν τα περισσότερα υλικά . Οι μπουκιές που μαγειρεύουν είναι ξερές, είναι άνοστες και γεμίζουν μονάχα το στομάχι. Τους λείπει η αγάπη , η φανατασία. Λάστιχο το φαί.
Στέκομαι αύριο μου πολύ. Και όταν δεν στέκομαι βουλιάζω. Λίγο προχωρώ, σημειωτόν. Βηματάκι , βηματάκι. Και πάντα μου φάινεται σαν να ήταν χθες..
Στέκομαι σκυφτός στις ατέλειωτες ουρές του ΟΑΕΔ και ντρέπομαι. Στέκομαι στις αφετηρίες των λεωφορείων και περιμένω να έρθει το πρώτο δρομολόγιο μετά τις άπειρες στάσεις εργασίας. Στέκομαι να μου κτυπήσουν την σφραγίδα στο βιβλιάριο υγείας του ΙΚΑ μήπως και τα καταφέρω αυτή την  φορά να την κάνω αυτή την ρημάδα την εξέταση στα νεφρά γιατί με πεθαίνει ο πόνος και το τσούξιμο. Στέκομαι απέναντι απο τον συμβολαιογράφο μου , να δω και να καταλάβω πως κάτι θα καταφέρω με το εκτός σχεδίου χωραφάκι μου στην Κύμη που μου άφησε ο πατέρας μου πριν φύγει. Καλά που δεν θα το βλέπει τώρα αυτό το χάλι. Στέκομαι και ξεροσταλιάζω μπροστά στις βιτρίνες με τα παπούτσια . Τι φίνο δέρμα, τι τέλεια χρώματα. Καταπίνω αύριο μου αργά το σάλιο μου μήπως και αυτό καταφέρει να με χορτάσει , γιατί είμαι άδειος ρε αύριο μου , πεινάω , πεινάει η καρδιά μου και περνώ δύσκολα.
Βαρύνανε και τα πόδια μου πολύ. Δεν μπορούν σχεδόν να με σηκώσουν. Όσο είχα όνειρα να σηκώσω ήμουν ανάλαφρος. οι προσδοκίες με τρέχαν παρακάτω. Είχα τους στόχους για μαξιλάρι μου. Στο τίποτα τώρα, στο πουθενά. Σβήσανε αυτά και έμεινα μονάχος εγώ και η ύπαρξη μου. Πολύ βαριά αυτή η ύπαρξη. Γιατί σαν δεν μπορείς και πως να μπορείς, πάνω απο τις καταστάσεις να πετάξεις , αργά ή γρήγορα θα βουλιάξεις.Ανόητες κουβέντες, ανόητα φιλιά και λόγια ψεύτικα. Τα έφερα απο δω , τα έφερα απο κει , τα ζάρια μου φαίνονται πειραγμένα. Νύχτες χωρίς όνομα, χωρίς σκοπό.
Δεν σε άκουσα αύριο μου , τι μου λες ψυχή μου ; Ναι ξέρω είμαι αγωνιστής, δεν είναι η πρώτη μάχη που δίνω . Μα τούτη η μάχη είναι άγριος άνεμος. Άγριος ο καιρός. Σκληρή και άνιση η βρωμιά τριγύρω μας. Μονάχα το χώμα που πατώ δεν είναι δανεικό και αυτό προς το παρόν.
Έχεις δίκιο σε ακούω, κρέμομαι απο τα χείλη σου. Τα μέσα μου δεν είναι δανεικά. Τα έχεις δει φωτεινά και δυνατά. Όμως φοβάμαι αύριο μου και ξαγρυπνώ με το κορμί μου, στερημένο. Σε περιμένω , μα φοβάμαι μην τύχει και όταν έρθεις δεν υπάρχω για να με βρεις.
Σου γράφω για να σου πω πως σ' αγαπάω. Σου γράφω για να ακούσω λίγο την αναπνοή σου. Φοβάμαι πως δεν θα προλάβω να σε ακούσω να μου μιλάς.
Σου γράφω καμιά φορά και χωρίς λόγια, κοιτώ τα φωτεινά σου μάτια και  περιμένω να με κοιτάξουν.
Μα περισσότερο σου γράφω για να σου πω πως είναι νύχτα εδώ και εγώ δεν ξέρω που να πάω. Σου γράφω για σε ακούσω να μου μιλάς. Χάνομαι και ζω για να μου πεις πως μ' αγαπάς.