Δεκαπεντάχρονη περπατάει αμέριμνη στο Μοναστηράκι, Παρασκευή, νωρίς το απόγευμα μετά το σχόλασμα. Έχει στην backpack της τα βιβλία της Α' Λυκείου, τα όνειρα, τους φόβους, τις επιθυμίες, τις αφηρημάδες, τις ορμές, τους έρωτες, του θυμούς της ηλικίας της. Περνά μπροστά από ένα βιβλιοπωλείο παλιών βιβλίων. Στα μανταλάκια κρέμονται παλιά Ρομάντζα, Εστίες, Απογευματινές, Μίκυ Μάους, Ιστορίες. Στο πάγκο τοποθετημένα με φροντίδα παλιά και νέα βιβλία περιμένουν επίδοξους αναγνώστες. Την προσοχή της κερδίζει ένα βιβλίο τοποθετημένο σε πλαστική, διάφανη σακκούλα. Γιούγκερμαν, χαρτόδετο, εκδόσεις Εστία. Το ανοίγει. Το ξανακλείνει.
- Πόσο κάνει, ρωτάει.
- 60 ευρώ απαντά ο βιβλιοπώλης
- 60; επαναλαμβάνει με απορία.
- Ναι, είναι συλλεκτικό.
Δεν ρωτάει γιατί. Δεν ξέρει γιατί μπορεί να είναι συλλεκτικό. Ξέρει μόνο ότι είναι ο Γιούγκερμαν. Ξέρει ότι το έγραψε ο Καραγάτσης.
- ΄Εχω μόνο 20.
Δεν λέει ότι είναι όσα έχει για πολλές μέρες. Ο βιβλιοπώλης στέκεται λίγο αναποφάσιστος. Τελικά αποφασίζει.
- Πάρτο μικρή. Λίγα παιδιά στην ηλικία σου θα το ήθελαν.
Τον ευχαριστεί. Φεύγει. Πηγαίνει στους φίλους της.
Επιστρέφοντας σπίτι της καταλαβαίνει γιατί είναι συλλεκτικό. Έχει την υπογραφή του Καραγάτση με στυλό φαρδιά πλατιά! Πω ρε φίλε, μονολογεί.
Χαμογελάς Καραγάτση;
Καλά κάνεις. Κι εγώ χαμογελώ.
Η ελπίδα μέσα μας.
Ζωγραφική Keith Rothko