Μετά από χρόνια

      Είπα να κατεβάσω τα χειμωνιάτικα. Αλλαξε ο καιρός, έχει υγρασία τα βράδια. Να έχω καμιά ζακέτα να φοράω. Και πέφτω πάνω σε ένα παλιό καλοκαιρινό μπλουζάκι. Ύπουλες παλιολεπτομέρειες βαράτε χτυπήματα κάτω από την μέση. 

      Χρόνια πριν το φόραγα. Φοιτητές τρώγαμε άλλοτε μια φορά την μέρα και άλλοτε καθόλου. Πετσί και κόκκαλο ήμουν τότε και το μπλουζάκι έπλεε πάνω μου. Το τζην εναλλασσόταν με τζην που ήταν και το μοναδικό μας ρούχο. Λευκό με χρώματα και σχήματα το μπλουζάκι στεκόταν σαν παραφωνία στο συρτάρι ανάμεσα στα μαύρα ρούχα. Χελιδόνια ήμασταν και φοράγαμε μαύρα. Μαύρο χρώμα να πενθεί σιωπηλά για όσα από δω και εκεί θα χάνονταν σιγά-σιγά και την ίδια ακριβώς στιγμή να φωτίζει καλύτερα τη φλόγα στα μάτια και στα κόκκινα χείλη.
    Ο Χάμφρει Μπόγκαρντ μάγουλο με μάγουλο με την Ινγκριντ Μπέργκμαν στο ένα τέταρτο της μπλούζας. Δεξιά η λέξη Casablanca γραμμένη με πλάγια, μαύρα γράμματα και δυο κόκκινα τριαντάφυλα, ξεβαμμένα από τα πλυσίματα και το χρόνο, να σημαδεύουν κατάκαρδα στο πάθος. Δεν θυμάμαι που το είχα βρει. Με θυμάμαι όμως να κοιμάμαι και να ξυπνάω φορώντας το. Ιδρωμένη όταν είχα πυρετό. Με θυμάμαι να τη φοράω όρθια γερμένη προς το κεφάλι σου να σε ξυρίζω πιο κοριτσίστικη από ποτέ.. Εσύ καθισμένος σε μια καρέκλα μαύρη, σκηνοθέτη, φορούσες το άσπρο σου ζιβάγκο και από πάνω την μαύρη κοντομάνικη και τζην κολλητό. Είχες μακριά μαλλιά και μούσια σκούρα καστανά. Εγώ τότε νόμιζα πως το μπλε στα μάτια σου ήταν λίγο πιο φωτεινό ακόμα κι απ΄αυτό το μπλε της ένανστρης νύχτας του Van Gogh.  Ούτε γιατί δοκιμάζαμε να κοντύνουμε τα μούσια θυμάμαι.  Αν ήταν κάτι αυθόρμητο ή μια δοκιμή για την μελλοντική ''τακτοποίηση''. Μια τακτοποίηση που σήμερα έχει κόστος και βάρος, τότε όμως μας ήταν άγνωστη. Για την πατρότητα της ιδέας δεν διατηρώ αμφιβολίες. Εσύ ακόμα δεν θα τα είχες κόψει τα μαλλιά. Ο Μπόγκαρτ και η Μπέργκμαν σε κούρεψαν εκείνη την ημέρα. Τα κόκκινα τριαντάφυλλα έπεσαν στα πόδια σου. Ένας ιδιότυπος φόρος τιμής σε σένα που λογάριαζες τοις μετρητοίς τις επιθυμίες μου. 

       Είναι πολύ πολύ επικίνδυνα τα πράγματα που βρίσκεις μετά από χρόνια. Νομίζεις πως τη βγάζεις καθαρή, μέχρι που τα βρίσκεις και σου θυμίζουν εσένα, εκείνον, τα τότε, τα χρόνια που πέρασαν, την ιστορία ολόκληρη. Μπορεί η ιστορία να έχει κλείσει, μπορεί να παραμένει ανοικτή. Όπως κι αν είναι, σε εκείνες τις χρονικές συντεταγμένες έγιναν εκείνα τα συγκεκριμένα. Κι όλα αυτά μαζί με τον δικό τους μοναδικό τρόπο σε έφεραν σ΄αυτό που είσαι τώρα. Σε έκαναν να είσαι ένα ολόκληρο και όχι δυο ξεχωριστά μισά κολλημένα σε καποια βάθη ενός μακρινού παρελθόντος.
     Αύριο, μεθαύριο, όταν τα παιδιά σου βρουν το μπλουζάκι ξεχασμένο σε κάποιο συρτάρι  δεν θα αναγνωρίσουν καμιά ιστορία πάνω του. Έτσι είναι αυτά τα πράγματα. Η ιστορία ζει  κοντά σου και λιώνει μακριά σου.
   Όπως και το μπλε της έναστρης νύχτας του Van Gogh που ακόμα είναι λίγο λιγότερο φωτεινό από τη λιακάδα των ματιών σου.
      

'Ο,τι μας κάνει καλύτερους

Παιδεία είναι να ξέρεις να ακούς τον συνάνθρωπο σου όταν μιλάει.

Παιδεία είναι να αναγνωρίζεις πως η ζωή είναι πολύτιμη.

Παιδεία είναι το ευχαριστώ στο δάσκαλο του παιδιού σου. 

Παιδεία είναι να σέβεσαι τον εργαζόμενο που σου δίνει τον πρωινό καφέ σου, την καθαρίστρια του γραφείου σου, την κοπέλα στο ταμείο. 

Παιδεία είναι να κρατάς το έξω σαν να είναι το μέσα, το σπίτι σου. 

Παιδεία είναι η μουσική που ακούς, τα βιβλία που διαβάζεις. 

Παιδεία είναι ο τρόπος που μιλάς,  που κοιτάς, που ερωτεύεσαι, που ζητάς, που ρωτάς, που χαιρετάς που απαντάς, ο τρόπος που εύχεσαι, που κάθεσαι, που απευθύνεσαι, που σχολιάζεις, που οδηγείς, ο τρόπος που ευχαριστείς, που προσφέρεις, ο τρόπος που λαμβάνεις. Τι λαμβάνεις. Ο τρόπος που αγωνίζεσαι. Ο τρόπος που ονειρεύεσαι. Τι ονειρεύεσαι. 

Παιδεία είναι να είσαι χωρίς να παριστάνεις.

Παιδεία είναι να είσαι, έχεις δεν έχεις. 

Παιδεία είναι η αξιοπρέπειά σου.

Παιδεία είναι να κρατάς τη σειρά σου. 

Παιδεία είναι να δίνεις τη σειρά σου. 

Παιδεία είναι να καταλαβαίνεις τα παιδιά σου.

Παιδεία είναι να παραβλέπεις, να μην παίρνεις προσωπικά, να μην παρεξηγείσαι. 

Παιδεία είναι η σχέση που έχεις με τα παιδιά σου.

Παιδεία είναι η ελευθερία.

Παιδεία είναι η Δημοκρατία.

Παιδεία είναι η αποδοχή της διαφορετικότητας.

Παιδεία είναι η δικαιοσύνη.
Παιδεία είναι η ευγένεια.

Παιδεία είναι να αναγνωρίζεις πως οι άλλοι έχουν τις δικές τους ανάγκες και τα δικά τους ισότιμα δικαιώματα. 

Παιδεία είναι η καλημέρα το πρωί, η πόρτα που κρατάς να μπει ο άλλος στην είσοδο, το νερό στο αδέσποτο που διψάει, το ανεμπόδιστο μπράβο, το ευχαριστώ στη νοσοκόμα που σου αλλάζει τον ορό, το χαμόγελο στο συνάδελφο που άλλαξε το χαρτί στο φωτοτυπικό, τα σκουπίδια που πας στην ανακύκλωση. 

Παιδεία είναι ο εθελοντισμός.

Παιδεία είναι να γνωρίζεις μέχρι που προχωράς, που σταματάς. 

Παιδεία είναι οι λέξεις σου, η γλώσσα, η αισθητική σου.

Παιδεία δεν είναι τα πτυχία, οι θέσεις, οι καρέκλες, τα μεταπτυχιακά. Παιδεία δεν είναι τα αξιώματα, τα χρήματα, οι γνωριμίες, οι άκληροι πληθυντικοί. Δεν είναι τα αποτελέσματα των πανελλαδικών, δεν είναι οι βαθμοί. 

Παιδεία είναι μια μικρή ανεξίτηλη κουκίδα μέσα μας. Ζει στον απόηχο της κατανάλωσης, αγαπάει την ποίηση. Έχει πολλές φορές μουτζουρωμένα χέρια από την δουλειά. Άφοβη, ατρόμητη, ικανή να γράφει την προσωπική μας ιστορία γλιστρώντας ανενόχλητα μέσα στο χρόνο, από το παρελθόν προς το μέλλον κάνοντας στάσεις στο παρόν.
Παιδεία είναι ό,τι μας κάνει καλύτερους ανθρώπους.


Το κείμενο έχει αναπτυχθεί πάνω στην αρχική ιδέα ενός παλαιότερου κείμενου της Δώρας Μαργέλη, το οποίο στάθηκε πηγή έμπνευσης.

https://www.eyedoll.biz/single-post/2017/01/29/%CE%A0%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%B1%CE%B9%CF%83%CE%B8%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%8C%CF%87%CE%B9-%CF%84%CE%B1-%CF%80%CF%84%CF%85%CF%87%CE%AF%CE%B1

Φωτογραφία Katerien De Blauwer

http://www.katriendeblauwer.com