Σκλάβος σου για πάντα

     Τα καλοκαίρια , τις Παρασκευές τα βράδια , γίνονται πολύ συχνά γάμοι. Παρασκευή βράδυ λοιπόν, ένας γάμος.
     Ανάμεσα στα άτεχνα και αγχωμένα βήματα ενός αγαπημένου μπλουζ, ο γαμπρός σταματάει και δίνει φιλί στην νύφη. Είναι ξεκάθαρο από την αμηχανία του , πως γι΄αυτόν , το πάτωμα γλυστράει επικύνδινα . Το μόνο στέρεο έδαφος είναι αυτή. Κρατιέται από τα χείλη της και τελικά δεν πέφτει.
      Ύστερα οι γνωστές γύρες ενός καθ΄έξιν χορευτή ζειμπέκικου . Για μια στιγμή όμως μια περίεργη λάμψη κι ύστερα οι κινήσεις, γεμάτες ένα είδος μελαγχολίας ή και θλίψης και οι σαφείς ενδείξεις μιας αληθινής υπέρπτησης.
       Έπειτα ο πατέρας και η μάνα , χορεύουν για τέσσερις, ( τα χέρια , τα μάτια ηλεκτρικά φορτία) .
        Πάνω στα φτηνά τραγούδια, ενάντια στις στημένες διαδικασίες , κόντρα στο τέλος του νοήματος, θριαμβεύει το ανθρώπινο δράμα. Ο έρωτας, η αγάπη, η απώλεια, το τέλος, οι μεθυσμένοι που διψάνε να πούνε τις κουβεντούλες τους.
      Και έπειτα για λίγα δευτερόλεπα ακούγεται λιγότερο κακόηχη  , εκείνη εκεί η λέξη που αν δεν την γνωρίζεις σωστά, είναι μια σκέτη παρωδία, -οικογένεια-. Και αν δεν την γνωρίζεις σωστά, τουλάχιστον να θελήσεις κάποτε να την μάθεις σωστά ή έστω να σταθείς απλά τυχερός.  Μαζί με το μέσα σου, αυτή η τύχη, θα αφήνει την κάθε κρίση απ΄όπου κι αν προέρχεται , ό,τι πρώτο συνθετικό κι αν έχει να ουρλιάζει έξω και χωρίς εσένα.Μέχρι να σε ξανασυντρίψουν ξανά οι πραγματικότητες , θα είσαι ζωντανός.  Και γιατί όχι ; Ευτυχισμένος.
      Το πρωί φεύγοντας, νόμισα πως άκουσα τον γαμπρό να της ψιθυρίζει  τα λόγια του ποιητή : '' Κι αν είναι να περάσω
                 μια ζωή στην σκλαβιά έτσι κι αλλιώς
                 ας είμαι λέω σκλάβος της αγάπης.''
Όχι δεν νομίζω, είμαι σίγουρη , έτσι είπε.


http://www.vetonews.gr/editorial/item/19075-sklavos-sou-gia-panta