Περιπλανήσεις

Κύριε , αμάρτησα ενώπιόν σου : ονειρεύτηκα πολύ. Έτσι ξέχασα να ζήσω.
Μόνο καμιά φορά μ΄ένα μυστικό που το είχα μάθει από παιδί
ξαναγύριζα στον αληθινό κόσμο
αλλά εκεί κανείς δεν με γνώριζε. Σαν τους θαυματοποιούς
που όλη τη μέρα χάρισαν τ΄όνειρο στα παιδιά
και το βράδυ γυρίζουν στις σοφίτες τους πιο φτωχοί και από τους αγγέλους-
ο άλλος αδελφός μου πέθανε στο γηροκομείο κι όταν
πήγαινα να τον δω , μου ζητούσε τόσα χρήματα παρακλητικά
που ο θάλαμος ευώδιαζε Χριστούγεννα. Και συχνά διέσχισα έναν επικίνδυνο δρόμο για να προλάβω ένα φάντασμα
ή τις νύχτες έψαχνα απεγνωσμένα μέσα στο παρελθόν
μήπως και βρω μια λεπτομέρεια
που να με διαιώνει . Αλλά εκείνο που μ΄έκανε να απορώ
είναι που ύστερα από μια ολόκληρη εξέγερση εγώ
είχα ακόμα το κεφάλι πάνω στους ώμους μου.
Κι ίσως αυτό να γινε γιατί πάντα ένας κήπος απλωνόταν γύρω μου
χωρίς κανείς να τον βλέπει.

Ποίση Τάσος Λειβαδίτης ( Μικρό βιβλίο για μεγάλα όνειρα, εκδ Κέδρος)

Ζωγραφική Paul Klee