Σ'ένα μικρό δρομάκι κοντά στην πλατεία Καρύτση έπεσα πάνω τους χθες βράδυ. Εγώ περπατούσα με τις σκέψεις μου παρέα. Αυτοί ξαπλωμένοι, ακούνητοι πάνω στο πεζοδρόμιο, ανέπνεαν.Σταμάτησα λίγο πριν τους πατήσω. Είμαι σίγουρη πως δεν θα ήμουν ούτε η πρώτη , ούτε η τελευταία,
Ο Αντρέας, η Άννα , εγώ και η μικρή Ελενίτσα 8 χρονών που κοιμότανε ανάμεσα τους γνωριστήκαμε έτσι. Ένα χαρτόνι, δυο τρεις κουβέρτες , ένας υπνόσακκος το νοικοκυριό τους. Η ένδεια και η ασθένεια ελάχιστα μέτρα παραδίπλα οι καλεσμένοι τους. Το φετεινό πνεύμα των Χριστουγέννων είναι άστεγο και γυρνά με καρώ κουβέρτες και τρύπια παπούτσια ανάμεσα μας.
''Δεν...χρήματα'' μου είπε η Άννα. Δεν τι ; Δεν μαζεύουν ; Δεν χρειάζονται; Δεν θέλουν ; Δεν έχουν ; Δεν ζητιανεύουν ; Aυτό, το τελευταίο ήθελε να μου πει. Δεν ζητιανεύουν. Έμαθα πως έχασαν το σπίτι τους, Έμαθα πως κάθε μέρα ψάχνουν για δουλειά και που και που βρίσκουν κανένα μεροκάμματο. Η Άννα σε σπίτια , ο Αντρέας απο δω και απο κει. Το παιδί πάει σχολείο. Τα μαθήματα της τα κάνει στο γηροκομείο που μένει η γιαγιά της. Έμαθα πως στέκονται κάθε μέρα στην ουρά για τα σισσίτια του Δήμου και πως είναι ευγνώμονες που υπάρχουν. Μάλιστα στα παιδιά δίνουν και καμιά σοκολατίτσα που και που, μου είπε η Άννα με χαμόγελο. Έμαθα πως ο Αντρέας πάει τα απογεύματα στο Ίδρυμα αστέγων για να ρωτήσει αν βρέθηκε κάτι και για αυτούς. Δεν είναι τεμπέληδες αυτά τα παιδιά. Δεν είναι ούτε απελπισμένοι. Άτυχοι ναι! Ούτε προσωρινοί μου φάνηκαν. Με αυτό το άρωμα της προσωρινότητας που νότισε τα ρούχα πολλών που συναντώ τριγύρω μου και δίπλα και μπροστά μου, που σήμερα τους βλέπεις αλλά για αύριο δεν είσαι σίγουρος.
Ήξερα ήδη τα αποτελέσματα της συνόδου της 9ης Δεκεμβρίου και τα νέα της αδιέξοδα.Δεν πέρασε απο εκεί το πνεύμα. Ήξερα και για το νέο τσεκούρι που θα πέσει σε συντάξεις , μισθούς, υγεία, εργασιακές σχέσεις μέχρι να βγουν οι αριθμοί στην τρόικα για το νέο μνημόνιο. Ήξερα πως αργούμε πολύ για να έρθει η πολιτική ένωση , της Ένωσης και πως μονάχα με την λογιστική ένωση δεν θα σπάσει ο μαύρος κύκλος. Έχουν περάσει χρόνοι πέντε ήδη.
Το μόνο που δεν ήξερα και που δεν έμαθα και ακόμα αναρωτιέμαι , είναι αν η Ελενίτσα μέχρι να τελειώσει το Λύκειο θα γνωρίσει κάποτε την ζεστασιά του πνεύματος των Χριστουγέννων. Και αν δεν γνωρίσει , τι θα μπορούμε ακριβώς να περιμένουμε απο την Ελενίτσα, όλοι εμείς οι μη προς το παρόν άτυχοι . Απο την κάθε Ελενίτσα..
Δεν θα μπορούσε κανείς να το φανταστελι πριν απο μερικά χρόνια. Γεμισε η Αθήνα άστεγους. Εκατοντάδες , στο άμεσο μέλλον πολλοί περισσότεροι. Κι όμως τρέχει κανείς μπροστά τους και απλά λιγάκι κοντοστέκεται. Τι να πει, τι να σκεφθεί κανείς για το χάλι που έφθασε η Ευρώπη και μη χειρότερα..Δυστυχώς θα μας πάρει πολλά χρόνια...και αν για να συνέλθουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔήμητρης
Το άρωμα της προσωρινότητας που λες είναι μεγάλη αλήθεια κυρία μου. Πολυ μεγάλη . Περαστικοί , προσωρινοί και μόνοι είμαστε...τώρα πιο πολύ απο ποτέ..μπράβο σου
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι μόνο άστεγο , μα είναι και άδικο και απελπισμένο το πνεύμα των φετεινών Χριστουγέννων. Το χειρότερο είναι πως τα πράγματα χειροτερεύουν συνεχώς και το μόνο που μας διαφοροποιεί απο τους άστεγους είναι απλά η τύχη. Μια τύχη λιγότερη και...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜιχάλης
Απο τα μέχρι τώρα φωτεινά Χριστούγεννα , δεν έχω καταλάβει ακόμα τίποτα .. Δεν μπορούν εύκολα να με ξεκολλήσουν απο την μελαγχολία που με πιάνει και κυρίως απο το άγχος. Βέβαια είναι και τα παιδιά μας και δεν μας φταίνε τίποτα κι αυτά. Το πιο καλο μου το είπε ένας φίλος προχθές. . Τι τα θες μου λέει εγώ πάντα λίγα είχα..τώρα αυτοί που ξεβολεύτηκαν δεν ξέρω ποιοί είναι. Αν είναι μέσα η έξω...μια ζωή δεν είχα...και τα κυνηγούσα. Χάνουμε όμως την ζωή μας ρε γαμωτο , και λύση ακόμα δεν φαίνεται. Δεν φθάνουν βλέπεις τα ανταλλάγματα για να βρεθεί λύση.. Εμείς απλά παράπλευρες απώλειες είμαστε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦτου Ξελεφτερία ( σε βρήκα)
Αυτο που με πληγώνει πιο πολυ είναι που μεγαλώνοντας ξεχνώ το χρώματα των μαλλιών της και το άρωμα της επιδερμίδας της...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣταυρός Χ
To πνεύμα των Χριστουγέννων ας προσπαθήσουμε να κατοικήσει μέσα μας λοιπόν. Ας προσπαθήσουμε όλοι να σταματάμε στην όποια πλατεία Καρύτση, να μη σκουντουφλάμε και να μη προσπερνάμε. Ας σκεφτούμε και ας μη βυθιστούμε. Ας προσπαθήσουμε να γίνουμε καλύτεροι, πιο ανθρώπινοι, με περισσότερο ενδιαφέρον για το διπλανό μας. Ας κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε στη σφαίρα της προσωπικής μας ευθύνης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε ειλικρίνεια τον προσωπικό απολογισμό μας.
Και τότε ίσως το Πνεύμα των Χριστουγέννων να βρει μια πραγματική στέγη στο μέλλον.
Αννίτα μου συνέχισε να περπατάς, να σκέφτεσαι, να σταματάς...
Νέκτη
όποιος φοβάται πέφτει και κοιμάται!
ΑπάντησηΔιαγραφήαννίτα είδα το άρθρο σου στο protagon. επειδή είχες εσύ προσωπική επαφή μαζί τους, ναι αισθάνομαι άβολα να πάω να τους ψάξω εγώ και να τους τα πω, σου στέλνω link και άλλων ξενώνων αστέγων (εκτός του δήμου αθηναίων) για να ψάξουν στέγη. είμαι στη διάθεση σου για οτιδήποτε περαιτέρω. αργυρώ
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.ecclesia.gr/greek/koinonia/xenones.html
http://www.redcross.gr/files/ekdoseis/ksenonas_astegon_final.pdf
http://www.klimaka.org.gr/newsite/index.htm
http://www.inews.gr/96/xenones-stin-athina-pou-prosferoun-dorean-diamoni-se-astegous-kai-kakopoiimenes-gynaikes.htm (κάποια επαναλαμβάνονται)