Το ελαφρύ τράβηγμα στην πόρτα νωρίς το πρωί για να μην ξυπνήσεις από τους θορύβους της μέρας που ξεκινά. Ο καφές στο μπρίκι που φουσκώνει, το ψυγείο που ανοιγοκλείνει τρίζοντας, από τα χρόνια χάνουν λίγο τα λάστιχα του, μια, δυο, τρεις και τέσσερις φορές. Το νερό στο λουτρό. Η μυρωδιά του ίδιου σαπουνιού. Πόσα χρόνια μετρά άραγε η όσφρηση; O παλιός γνώριμος ήχος του κλειδιού στο ξεκλείδωμα της εξώπορτας. Χωρίς ξεκλείδωμα το κλειδί απλά παίζει το ρόλο του πόμολου. Δεν κλειδώνεται η πόρτα. Απλά κλείνει για το βράδυ.
Βγαίνουν κατεβαίνουν στο περιβόλι. Κάτω από τις μανταρινιές, τις ροδιές και τις πορτοκαλιές. Ανάμεσα στα φούλια, στο χιώτικο γιασεμί και στους βασιλικούς. Ανάμεσα στους καλυβίτες τους. Σιγανές κουβέντες για τα χθεσινά και τα σημερινά. Καφές και σύκα.
- Πότε θα ξυπνήσει;
- Δεν ξέρω, άστην είναι κουρασμένη.
- Θέλω να της πω.
- Θα της πεις.
Η μέρα μεγαλώνει. Περνάει ο τυροπιτάς. ''Τυρόπιτες ζεστές, μασουράκια, αμυγδαλωτά, ο τυροπιτάς!" Τα σεντόνια με τις ίδιες γαλάζιες ρίγες, με την ίδια μυρωδιά, την ίδια υφή. Πόσα χρόνια άραγε μετράει η αφή;
Κάποιος μπαίνει ελαφρωπατώντας στο σπίτι. Να μη σε ξυπνήσει. Να μη σε ταράξει. Για κάποιους είσαι ακόμα παιδί. Η κόρη, στην κάμαρή της.
Φωτογραφία Ανν Λου
Το ντουλαπάκι στο μπάνιο με το ιώδιο και την αμμωνία στο ίδιο σημείο δίπλα από την τσατσάρα του πατέρα. Το ύφασμα επάνω στο πλυντήριο, η κοκκάλινη πλατιά οδοντόβουρτσα σου στο ποτήρι του νιπτήρα Σου μελλε να φύγεις, 2 βήματα μπροστά στη χέρσα γη, μα αυτοί εκεί στο τόπο τους και στα θεμέλια τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦτιάχνεις το μαλλί μπροστά στον καθρέφτη του διαδρόμου, η θάλασσα το έχει κατσάρωσει.
Υγ. Πέρνα καλά, καλή μου, σε λίγο θα τελειώσει. :)