Κυριακή 24 Μαρτίου 2013

Και ο έρωτας;




    Τι είναι η πραγματικότητα ;
Είναι αυτό που μας διακόπτει την αιώνια νεότητα . Είναι αυτό που μας πετάει έξω από την απέραντη  ζεστή αγκαλιά που θα θέλαμε να βυθιστούμε για δυό ζωές.
     Και θυμάσαι εκείνο το άπληστο χάδι του έρωτα, το τυφλό βόγκο που μπορεί να μη ανατρέπει ακριβώς το  καθεστώς , αλλά έχει την τεράστια δύναμη να σου υπενθυμίσει ότι υπάρχει και ένας κόσμος πέρα από τον κυνισμό των ισχυρών, των όποιων στρατηγών , πέρα από την απληστία της κάθε κατανάλωσης. Έχει την μοναδική δύναμη να σε κάνει να νιώσεις μια ξένη πόλη σπίτι σου, έστω και για λίγο. Να σε κάνει να περπατάς ανέμελος κοιτάζοντας κλεφτά κάθε τόσο δίπλα σου. Να μετράς χαρτονόμισμα , χαρτονόμισμα το αντίτιμο του ενός δωματίου σε όλες τις Κάτω Χώρες των νησιών.
     Που χαθήκατε σήμερα ερωτευμένοι ; Που είσαστε όλοι εσείς οι Ρωμαίοι  και οι Ιουλιέτες ; Όλοι εσείς που βάζατε το κεφάλι σας στο μαξιλάρι αποσβολωμένοι γιατί μόλις είχατε ανακαλύψει πως τελικά ολόκληρος ο κόσμος χωράει στο βλέμμα μιας Μόνα Λίζας. Που ξεχνάγατε σε ένα φτεράκι μιας νεράιδας  , όλα αυτά που  γνωρίζατε μέχρι πριν ακριβώς ένα λεπτό ;
    Υποθέτω πως κάποιους θα τους κατάπιαν οι γάμοι τους. Κάποιους άλλους θα τους εκκαθάρισαν τα εκκαθαριστικά. Κάποιοι θα γλυστρούν στις φλυαρίες για τις συνέπειες τις κρίσης.  Που καλύτερα από τα τείχη μιας κρίσης να χτιστούν οι σιωπές; Απαγορευμένα σώματα. Άνεργες καρδιές. Μονόφθαλμοι περίπολοι, τριγυρνούν στα καθιστικά , αποφεύγοντας να ξεμακρίνουν από τους καναπέδες.μήπως και πέσουν καταπρόσωπο μ΄ένα ξεχασμένο '' σ΄αγαπώ '' τους. Χωρίς έρωτα η ζωή το  καταφέρνει και  αυτό , κάνει το χρόνο χρήμα. Εγκαταλείπεις τότε την πίστα της αυταπάτης σου, νικήμένος όμως.
     Σε είχα δει  τότε που έσβησες την μηχανή , να μην σηκώσει στο πόδι την γειτονιά το καρδιοκτύπι σου , μέχρι ν΄ανοίξει η κουρτίνα της. Τώρα πήρες τα ρέστα σου και έφυγες.
     Ξέχασες τον τρόπο που πλησιάζει ένα χέρι ένα άλλο. Αν καταφέρεις και θυμηθείς , θα δεις πως στον έρωτα δεν φθάσαμε ποτέ από το περίσσευμα μας. Με το έλλειμα μας φθάναμε. Την έχουν αυτή την αρετή τα ελλείματα και χωρίς να σε ρωτούν , σε στελνουν ατσαλάκωτο εκεί στο μεγάλωμα του χρόνου, στο άνοιγμα του χώρου, στην υγρασία του σχήματος σου.
     Γυρνάς λίγο μπατίρης τώρα. Φοβάσαι τον φόβο σου. Κλειδαμπαρώνεις να μην σου βγει ο χρόνος σου. Ξέχασες τι θα κάνεις χωρίς  τις αποδείξεις σου.
Να μην σε βρει η επιθυμία εκτεθειμένο και σου επιβάλλει την νεότητα, την απειρία , την αδεξιότητα. Δεν αφήνεσαι , να σε τραβήξει ο έρωτας. Φοβάσαι μήπως και ερωτευθείς το ανεύφικτο και φανερωθεί η ανιστόριτη νέα γη. Εκεί που θα ερωτευθείς την πιο μικρή ελίτσα του ώμου του. Εκεί που θα ξαναερωτευθείς από την αρχή το κορίτσι σου , αυτό που πίνει χρόνια τώρα από το ίδιο φλυτζάνι τις ίδιες μνήμες. Χωρίς βεβαιότητες.
     Κάποτε είχα διαβάσει πως ο Νίκος Καρούζος πλήρωνε τα ποτά του με αυτοσχέδια ποιήματα σε χαρτοπετσέτες . Μου θυμίζει τους ξυπόλυτους άντρες και τις ξυπόλυτες γυναίκες με τ άλλατισμένα μαλλιά και τις κόκκινες μύτες. Τους άντρες και τις γυναίκες του Αύγουστου.  Μου θυμίζει την παρέα που κλαίει γελώντας και την βουβαμάρα του καταστρώματις της επιστροφής. Μου θυμίζει την διανόηση που φτύνει τον κόρφο της όταν την αποκαλείς διανόηση και αυτούς που τραγουδούν τραγούδια χωρίς στίχους μόνο λα λα λα. Μου θυμίζει τους αδύναμους. Αυτούς που τους αρέσει να προσέχουν παιδιά που παίζουν μπάλα πάνω κάτω  σε παιδικές χαρές και σε τεράστια γήπεδα. Και ο έρωτας ; Αυτά δεν είναι ο έρωτας ;
     O πραγματικός κόσμος. Η αλήθεια, το τέλος  και η άκρη του νήματος.







Κολάζ Οδυσσέας Ελύτης
 

Ζωγραφική M.Shagal



10 σχόλια:

  1. Για άλλη μια φορά ... έγραψες στην καρδιά μου!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μια πρόσφατη μνήμη αναδύθηκε, είχε σκοτεινιάσει, οδηγούσα και προσπαθούσα απελπισμένα να καταγράψω μερικές λέξεις κλειδιά στο κινητό μου, λέξεις που σε κατευθύνουν σε στίχους, σε κείμενα. Βασανιστικά το καντράν του έσβηνε σε δευτερόλεπτα και εγώ, μια να κοιτάω την μαύρη άσφαλτο και μια να ερωτοτροπώ στα σκοτεινά με τον καλό μου, με το μυαλό μου γεμάτο αέρα (κατά το πήραν αέρα τα μυαλά της) και λέξεις.
    Πραγματικά Όμορφη Πένα, όνομα και πράμα, που λένε! Καλή σου μέρα, πουλί'μ!
    Χρυσόθεμις :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Που να' ξέρες καημενούλα μου, όταν πριν από πολύ καιρό προσπαθούσες να περιγράψεις ένα διάσημο πίνακα με λίγες κουβέντες, πολλές δεν χωρούσαν, σε τρόμαζε η θέα, ότι και εσύ θα γινόσουν αναπόσπαστο κομμάτι του. Άλλα έβλεπες και έλεγες τότε και άλλα τώρα, καψοαντριάνα μου!!!
    Κακά τα ψέμματα, όπως λέει και ο λαουτζίκος "και πονάει και μ'αρέσει", δεν μετανιώνω, χρωστάω πάρα πολλά στον εαυτό μου, μέχρι χθές μου γκρίνιαζε, τώρα του το ξεχρεώνω.
    http://www.youtube.com/watch?v=rTLTyeGVdBg
    Αντριάνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πίσω στα βασικά. Πίσω στις ανθρώπινες σχέσεις. Είχαμε λοξοδρόμήσει είτε το παραδεχόμαστε είτε όχι. Τελικά η εποχή μας δεν είναι καθόλου ερωτική. Καθόλου ο έρωτας δεν βασιλεύει. Έχει σχεδόν κρυφτεί και κανένα άλλο λόγο δεν μπορώ να βρω πέρα από τον φόβο μας στην έκθεση μας , φοβόμαστε να εκτεθούμε στην επιθυμία μας. Καταντήσαμε ευπαθείς ομάδες. Νιώθω βαριά σήμερα και όλες αυτές τις μέρες με ότι γίνεται τριγύρω. Η Κύπρος μας βάρυνε όλους. Τα αντανακαστικά σαν να στρίβουν από τηλεχειρηστήρια. Παθητικά καταπινουμε μασημένη τροφή. Όχι δεν μπορεί να είναι όλα αυτά που νιώθουμε απλά τα της κρίσης. Κρυβούμε πολλά παράπονα σε όλη αυτη την δυσπραγία και σαν να μας το λές...με τον δικό σου πάντα τρόπο. Back to the basics
    Μιχάλης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. καλημέρα! Δεν ξέρω που πήγανε οι Ρωνμαίοι και οι Ιουλιέτες και όλοι οι σεβνταδες μαζί, αλλά δεν τους βλέπω ολόγυρα και ξέρω πως μέχρι να του δω η ζωή θα ρουφάει από τα τα μεδούλια μας και π=κάποια στιγμή δεν θα υπάρχει τίποτα πια για να ρουφήξουν . Και θα είναι τόσο κρίμα , γιατι θα μας φάει η ξεραίλα...Μπράβο σου , χίλαι μπράβο σου. Στην Ελλάδα των νεκροζώντανων του 13 κάποιοι ακόμα επιμένουν.....
    Ξένια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλημερούδια, επιστροφή στα βασικά, συμφωνώ με τον κ. Μιχάλη, (ελπίζω να μην μου κρατάει ακόμη μούτρα από την τελευταία φορά!).
    Επιμένουν, και καλά κάνουν, μπας και βάλουμε μυαλό, από το λίγο μυαλό πάσχουμε όμως, από το πολύ, έχουμε και για εξαγωγή!!!
    Πολλά Φιλιά
    Ηλέκτρα :-***)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Είναι φορές που νομίζω πως κρυφακούς τις κουβέντες μου. Περί έρωτος η συζήτηση και εχθές, του Ευαγγελισμού, το βράδυ. Με το έλλειμά μας τον φθάναμε κάποτε και δε μας κρυβόταν για πολύ, γιατί ήξερε πως ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας. Σήμερα, κόψαμε μόνοι μας την επαφή με το κάποτε. Σήμερα, στο έλλειμά μας τον αναζητούμε, σα φάρμακο, σα γιατρειά. Και μας κρύβεται γιατί φοβάται τις παράλογες απαιτήσεις μας. Ποιός φταίει; Η κρίση; Πάλι, οι άλλοι φταίνε; Πάλι;
    Φιλιά,
    Γιούλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εμείς ποτέ δεν φταίμε, έτσι δεν είναι; ποτέ, πάντα οι άλλοι...δεν θα τους πετύχω κάπου αυτούς τους άλλους, θα τους δείξω εγώ, Γιούλη μου!!!
      Ηλέκτρα ;))

      Διαγραφή
  8. Πρέπει αυτός ο Μέγας φτερωτός Θεός να περνά μακράν την μεγαλύτερη κρίση απ΄ όλες τις άλλες και είναι και μη αναστρέψιμος και είναι και μη δανειζόμενος και είναι και αυτόφωτος.
    ΝΜ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Δεσποινίς Διευθυντής: http://www.youtube.com/watch?v=8XxOoCyGb3s
    αυτό τα λέει όλα, τα λοιπά σχόλια τα αφήνω σε εσάς!!!
    ΣΤ

    ΑπάντησηΔιαγραφή