Παρασκευή 20 Απριλίου 2012

To μηδέν παράγει μηδέν



   Σαν τα μανιτάρια μετά την βροχή, έτσι ξεφύτρωσαν . Μονάχα που αυτά είναι δηλητηριώδη και άκρως επικύνδινα μανιτάρια.
Συνέπεια του αρνητικού παραδείγματος , που έδωσε το πολιτικό μας σύστημα, επί σειρά δεκαετιών, και την διάλυση κάθε είδους οράματος, έχουμε την εμφάνιση όλων αυτών των φασιστικών στοιχείων που τώρα τελευταία κάνουν ακόμα πιο αισθητή την παρουσία τους.
   Το μηδέν παράγει μηδέν. Τώρα που ηττήθηκε το περιεχόμενο των εθνικών μας μύθων ,και που η ήττα του περιεχομένου , φέρνει αυτή την φαρμακερή σιωπή , τώρα βρήκαν χώρο να ξεφυτρώσουν οι παρασιτικοί οργανισμοί.
Τώρα που δεν μιλάμε. Τώρα που η σύνθλιψη των πιο αδύναμων τάξεων  έχει φθάσει στα όρια της ταπείνωσης . Τώρα που ακόμα δεν δεσμευόμαστε απέναντι στον δίπλα μας , γιατί ξέρουμε πως η αυτοδέσμευση  , θα ήταν το πρώτο βήμα για την αναγνώριση και της προσωπικής μας ευθύνης αλλά και της αποδοχής της διαφορετικότητας του συνανθρώπου μας.  Τώρα που ακόμα δεν αποδίδεται δικαιοσύνη. Τώρα που ακόμα κανείς  δεν μας εξηγεί τι έχει συμβεί γιατί η αλήθεια θα μας ένωνε, σε κάποιους αναπόφευχτα ξυπνούν  τα πιο άγρια και επιθετικά αισθήματα, που απομακρύνουν όλο και περισσότερο την λογική. Γιατί το δηλητηριώδες μανιτάρι, ο φασίστας , είναι κατεξοχήν αρνησίας της λογικής. Υπέρμαχος της δύναμης, δεν αντέχει το επιχείρημα. Δεν αναπνέει στην αληθινή Δημοκρατία , γιατί η Δημοκρατία , είναι συνυφασμένη με την λογική, αφού με την λογική  μονάχα οδηγό μπορούμε να συννενοηθούμε.
Ο φασίστας αναζητά τον βούρδουλα. Σήμερα που σιωπούμε, σήμερα που η Δημοκρατία μας ασθενεί, σήμερα που από μπροστά μας περνά ολοζώντανη η πνευματική μας φτώχεια και διάβρωση, σήμερα που απειλείται η κοινωνική μας συνοχή και που το άνευρο κράτος κοιτά  πως θα κρύψει την ενοχή του, σήμερα που δεν υπάρχει ούτε εγγύηση , ούτε στήριξη για τις επιλογές μας , σήμερα είναι το πιο εύκρατο κλίμα για να ευδοκιμήσουν τα δηλητηριώδη μανιτάρια.
   Ξέφτυσε η ανάγκη του επιχειρήματος. Μαζί με το γυμνό από λαική αποδοχή πολιτικό σύστημα. Το τεράστιο κενό που νιώθουμε  που μας γεμίζει με χαμηλή αυτοπεποίθηση και μέγιστη ανασφάλεια όσο δεν καταφέρνουμε να εστιάσουμε σε στόχους και οράματα,  ανοίγει τον δρόμο στα παράσιτα. Χωρίς επιχείρημα, υπάρχει ξύλο. Ο ισχυρότερος δίνει ξύλο.
Όσο η κρίση βαθαίνει , τόσο χάνεται και άλλο ο ορίζοντας μας, τόσο δαβρώνεται η πίστη και το νόημα στις δυνάμεις μας. Τα δηλητηριώδη μανιτάρια δεν συνδιαλλέγονται , δεν μιλούν. Ζουν εις βάρος μας. Ευνοούνται σε ένα κράτος που αρμέγεται και αυτοαποδομείται . Γιατί σε ένα τέτοιο κλίμα, δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα. Μονάχα αν υπήρχε κοινωνική συνοχή, κοινωνικές επιλογές, μονάχα τότε θα υπήρχε και ο μηχανισμός τάξης που θα προστάτευε τα κοινωνικά οράματα και τους στόχους,αλλά στόχους με όρους υποχρεώσεων. Και ας ήταν στην αρχή μικροί , φθάνει που θα είχαμε καταφέρει να σταθεροποιηθούμε σε μια θετικότητα και θα είχαμε βάλει κάποιος στόχους.
   Επειδή η εξουσία , γίνεται αμείλικτη προκειμένου να διασωθεί και να επιβιώσει, ας ελπίσουμε πως πριν αρχίσουν τα δηλητηριώδη μανιτάρια να επανδρώνουν ό,τι έχει απομείνει  από τον κοινωνικό ιστό και να διαλύουν κάθε δείγμα ζωής, πως θα έχουμε προλάβει να κάνουμε την εσωτερική στροφή και θα έχουμε επιλέξει τι θέλουμε και τι δεν θέλουμε, έτσι ώστε  να δώσουμε επιτέλους ερμηνεία στους φόβους και στα αδιέξοδα που μας ρουφούν.  Να σταθούμε εμείς οι ίδιοι φωτεινά παραδείγματα που θα προκαλούν και θα διεκδικούν ένα πολιτικό σύστημα που θα αξίζει να το εμπιστευθούμε .
Στην άκρη της ματιάς ενός φασίστα αιωρείται πάντα το μηδέν. Όταν σβήνουν οι αξίες, το μηδέν καραδοκεί.

Φωτογραφία Ferdinando Sciana
http://www.magnumphotos.com/Archive/C.aspx?VP=XSpecific_MAG.PhotographerDetail_VPage&pid=2K7O3R13PO0Y&nm=Ferdinando%20Scianna

22 σχόλια:

  1. Μου έλεγε η μητέρα μου, όταν ήμουν μικρή, μία ατάκα της γιαγιάς μου '' Η παιδεία και η γνώση είναι πάντα η δύναμή σου. Η βαλίτσα σου, που δε θα γεμίζει ποτέ αρκετά, δεν μπορείς να την ξεχάσεις πουθενά και κανείς δεν θα μπορεί να στην κλέψει''. Την ατάκα την επαναλάμβανε συχνά και τη διάνθιζε με ιστορίες του κινήματος του 114, τους αγώνες για δωρεάν παιδεία κλπ,κλπ. Στην παιδική μου απορία, " Γιατί δεν άφηναν όλα τα παιδιά να πηγαίνουν στο σχολείο; Γιατί δεν τους έδιναν βιβλία; Γιατί δεν μπορούσαν να πάνε στο Πανεπιστήμιο δωρεάν; Αφού δεν είχαν λεφτά."η απάντηση ήταν πάντα η ίδια: "Γιατί με αυτή τη βαλίτσα, έλεγε, γίνεσαι άνθρωπος και ανοίγεις τα μάτια σου και κοιτάς προς τα πάνω (άνω+θρώσκω). Και δεν θέλανε να αφήσουν τον κόσμο ούτε τα μάτια του να ανοίξει ούτε να κοιτάξει προς τα πάνω". Πόσο θέλει ο παιδικός εγκέφαλος να πάθει πλύση εγκεφάλου για το "υπέρτατο κοινωνικό αγαθό";
    Οι κοινωνικές συναναστροφές μας, παιδικές, εφηβικές, φοιτητικές, επαγγελματικές, δε συμμερίζονταν όλες το αυτό ιδανικό. Άλλοι ετοίμαζαν πάντα μία βαλίτσα, σαν αυτή, που έλεγε η μάνα μου, άλλοι μίαν άλλη πιο "κοσμική", πιο "glamourατη". Πλην όμως τελούσαμε άπαντες σε αγαστή συνύπαρξη, χωρίς αντιδικίες, χωρίς καν πραγματική επικοινωνία - εξού και χωρίς επιχειρηματολογία- διότι τα νερά ήταν ήρεμα και τα μπαγκάζια μας στη θέση τους. Στη φουρτούνα, ταράχθηκε το σύμπαν. Χάλασε ο Θεός το Θεό. Οι βαλιτσούλες με τον πραγματικό θησαυρό, έμειναν σταθερά στη θέση τους. Στρείδια πάνω στους ιδιοκτήτες τους. Τις υπόλοιπες τις πήρε το κύμα και οι κάτοχοί τους έχασαν τους "κόπους" μιας ζωής. Κανένα επιχείρημα δεν απαλύνει τον πόνο τους. Καμία σκέψη δεν τους παρηγορεί. Και την ψυχή τους θα πουλούσαν για να τις ανακτήσουν. Για τους ανθρώπους αυτούς η Δημοκρατία και ο Φασισμός είναι πρωτοξάδελφα.
    Σήμερα αντιλαμβανόμαστε ότι μεταξύ μας, δεν μιλάμε καν την ίδια γλώσσα και αυτή είναι η πραγματική ταξική διαφορά, η απαλειφή της οποίας οποία δεν αποτέλεσε ποτέ το διακύβευμα καμίας εκλογικής αναμέτρησης. Ούτε καν των επικείμενων.
    Το μηδέν παράγει μηδέν, Αννίτα μου, αλλά φοβούμαι πως στην κλίμακα των κοινωνικών μας αξιών, ο αριθμός είχε προ πολλού μεθοδευτεί να έχει αρνητικό πρόσημο και το μηδέν βρίσκεται, ακόμη, κάποια βήματα μπροστά μας (πολλά ή λίγα, κρίνεται ανάλογα με το βαθμό αισιοδοξίας του καθενός μας). Το μηδέν φαντάζει στόχος, πλέον. Σήμερα, δύναται να λογίζεται αφετηρία το μηδέν. Κι όμως κανείς από τους επίδοξους "σωτήρες" δεν το επισημαίνει, γιατί κατά βάθος "στην άκρη του ματιού τους αιωρείται το μηδέν, που καραδοκεί".
    Γιούλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Παρ'όλα αυτά, πιστεύω πως δεν μπορεί να εκκολαυθεί ένα επικίνδυνο αυγό του φιδιού στη σημερινή Ελλάδα. Οπως και να το κάνουμε η αυθεντική δημοκρατία της Βαιμάρης είχε πίσω της απίστευτη ταπείνωση γιά τον Γερμανικό λαό (εδώ μοιάζουμε, αλλά όχι απόλυτα, είχε μία ανώριμη και ισχυρή Κομμουνιστική αριστερά (κι εδώ δυστυχώς τα ίδια..), είχε όμως μπροστά της και μιά βαριά βιομηχανία που γρήγορα ανέκαμψε κι έγινε η οικονομική βάση της κυριαρχίας του μύθου του Ράιχ στον κοσμάκη. Εδώ, αντίθετα, μιλάμε γιά εξανδραποδισμό του λαού μας, κι αυτό είναι πολύ διαφορετικό. Περισσότερο θα θυμίζει συνθήκες κατοχής με μαυραγορίτες και (ελπίζω)τον ΕΛΑΣ που θα γεννηθεί παρά εκκολαπτήριο φασισμού. Η ιδεολογία του φασισμού αναπτύχθηκε σε χώρες με "εθνική" αστική τάξη που είχε να προσφέρει φαί και "οράματα" στους λαούς της, αλλά επίσης και την σφυρηλάτηση της εργασιακής πειθαρχίας και της αλληλεγγύης. Εδώ; Οι χειρότερης μορφής μεταπράτες τι έχουν να προτείνουν εδώ και 2 αιώνες; Μόνο, πως πάλι οι Μήδοι θα διαβούνε, έστω κι αν τους περιμένει στο βάθος του πόνου μας η δική μας Σαλαμίνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πολύ εύστοχο. Επέτρεψε μου όμως να προσθέσω ότι αυτό είναι η μία εκδοχή της διάβρωσης, αλλά όχι η μόνη. Διότι υπάρχει και η "παγκοσμιοποίηση", ο διεθνής καταναλωτικός χυλός, που μετατρέπει Λαούς-Έθνη-συλλογικότητες: σε άτομα με "μπαρ-κόουντ", διαλύοντας τον κάθε επιμέρους πολιτισμό,μετασχηματίζοντας τις ίδιες τις γλώσσες (π.χ.:"τα γκριγκλις), κατακερματίζοντας την κοινωνική συνοχή.Σε ένα παγκόσμιο χωριό υπό την ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΩΝ "ΑΓΟΡΩΝ" (αλλοίμονό μας..)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μετά τις ηττες,τις ταπεινώσεις την απομυθοποίηση του κενου πολιτικού λόγου την οικονομική κατάρρευση και με κυριάρχο συναίσθημα τον θυμό, -δυστυχώς για την ονειροπαρμένη αριστερα που νομίζει οτι θα κουρσέψει τους ουρανούς - δεν έρχεται το άλμα στο μέλλον αλλα η συντηρητική βουτιά στο παρελθόν. Εκει που ο θυμός ενώνεται με τον φόβο και η λογική χάνεται υποχωρεί για χάριν άλλων ανεπίτρεπτων δοξασιών. Δυστυχώς Αγαπητή μου το έργο που βλέπουμε ειναι επανάληψη παλαιότερων ιστοριών τόσο στην Ελλάδα μελετούν δεν θέλουν να μαθαίνουν. Εχουν την απατηλή αντίληψη οτι θα ξεγελάσουν την ιστορία. Το έργο το σημερινό ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του 90 όταν ολες οι κοινωνικες ερευνες (ΚΕΠΕ κλπ)έδειχναν οτι οι πολίτες εμπιστεύονται τους θεσμούς όπως την εκκλησια (Χριστόδουλος στα υψη) τον στρατο, την αστυνομία. Ηταν η εποχή που τα ''χρυσά αυγά'' άρχισαν να ξεμιτύζουν και ως μικρός λοχος με στρατιωτικες στολές χαιρετουσαν ναζιστικά στο Βίτσι. Ολοι αριστεροδεξιοί έδειχναν ανυποψίαστοι τους ενδιέφερε μονο η κατακυρίευση του κράτους ως λάφυρο, ηταν αλλου! Κρίμα τους. Μην έχετε καμμία αμφιβολία αγαπητή μου, είμασε μόλις στην αρχή, θα τους γευτούμε για τα καλά!
    σπυρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Θα ήθελα να συμφωνήσω με τον ανώνυμο αναγνώστη σου, αλλά δεν μπορώ. Δυστυχώς η ταπείνωση ´οπως ευςτοχα το γράφεις στο κείμενο σου, έχει φθάσει σε επίπεδα πρωτόγνωρα , σε επίπεδα δυσβάσταχτα. Και παλιότερα ο Έλληνας, είχε ταπεινωθεί, αλλά τότε είχε κίνητρο.τωρα δεν έχει πια. Είτε το έχασε, είτε κάποιοι δεν τοείχαν ποτε. Καταθλιμμένοι ζούμε αδιέξοδα,και αυτοκαταστεφόμαστε,με παροιμοιώδη μανία,έννοια μέρη να να μην αναγνωρίσουμε την βαθειά συνεθύνημας. Η αριστερά και εδω θα συμφωνήσω μετον Σπύρο ,μελετά , αλλά δεν διδάσκεται,γιατί παραμένει κολλημένη στην ανώριμη δομή της. Άλλωστε και αυτή κόμμα σε μια πατριαρχικού τύπου πολιτική δομή είναι. Η ευθύνη τηςαριστεράς σήμερα, που δεναυτοκρίνεται είναι τεράστια. Ίσως και πιο τεράστια Σε μια τέτοια Ελλάδα , με τέτοιες συνθήκες και τέτοια αμορφωσια και με την παγκοσμιοποίηση να μετράει της μπουκιές μας, τα δηλητηριώδη μανιτάρια ήρθαν για να μείνουν.....δυστυχώς. Όπως το εγραψες. Να επανδρώσουν,και μετά με την ανεση τους να παράγουν ανομία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Διάγνωση? Ένας καρκινικός ιστός , μέρος του ιδίου μας του εαυτού, που αρρώστησε βαριά και πλέον απειλεί την ίδια τη Ζωή μας!

    Αιτία? Μα όλοι πλέον ξέρουμε πως ο καρκίνος είναι καθαρά ψυχοσωματικός. έρχεται σε αυτούς που δεν μιλάνε, που δεν μπορούν να επικοινωνήσουν το συναίσθημα τους και απλά καταπίνουν και σιωπούν και ανέχονται και χάνονται και σβήνουν.'Η που ζουν για το έχειν, το καταναλωνειν και για το lifestyle των δυο τελευταίων δεκαετιών, αυτό του Νιτρο και του Κλικ!

    Θύματα? Όλοι μας αλλά πάνω από όλα τα ίδια μας τα παιδιά. Τη νεολαία έχει κυρίως χτυπήσει αυτός ο Καρκίνος!Η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος, αυτού της Βίας. Τα παιδιά που είδαν τους γονείς τους να ζουν τη Λούφα και την Παρανομία, να βολεύονται, να ψηφίζουν το ρουσφέτι και τη καρέκλα, να τσιμεντωνουν όλη την Ελλάδα, ακόμα και εκεί που μπουλντόζα δε φτάνει, μόνο και μόνο για να έχουν και αυτοί μια βίλα! Μια παρωχημένη και αναξιόπιστη ελίτ, μια οικογενιοκρατουμενη κλειστή κοινωνία σε όλα τα επίπεδα, από το επάγγελμα του ταξιτζή μέχρι την πολιτική ηγεσία.

    Κατάσταση ασθενούς ? Δυστυχώς προχωρημένη, με απόλυτα επιθετικό ρυθμό εξαπλώνετε σε όλα τα ζωτικά όργανα του Υγειους Κοινωνικού μας Ιστού. έχει πλέον διεισδύσει στον Εγκεφαλικό Θάλαμο, εκεί που υπάρχει η φαιά ουσία και απειλεί κέντρα όπως αυτά του Ύπνου, της Εγρήγορσης,της Ρύθμισης της θερμοκρασίας του Σώματος, και κυρίως των Συναισθημάτων!

    Θεραπεία? Υπάρχει (?)
    Η θεραπεία της Ψυχής!
    Της Ψυχής του Τώρα , ούτε του Πριν ούτε το Μετά.

    Σε 15 μέρες το Σώμα μας , μπαίνει στην εντατική...
    Ας ακούσουμε τη Ψυχής μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Σταύρος Λ για το προτελευταίο σχόλιο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. και τον Δεκέμβρη του 2008 πολλοί τρέξανε να τον συναθροίσουν στην λαική οργή. Τότε ήταν η πρώτη φορά που μετά από χρόνια ήρθαμε αντιμέτωποι με άλυτους πολιτισμικούς κόμπους και τα μπλοκαρισμένα συναισθήματα. Ο κίνδυνος είναι να καταρεύσουν τα κόμματα όπως και να μην υπάρχει από πίσω η συνειδητοποίηση του προβλήματος και να γυρίσουμε σε χειρότερες καταστάσεις. Για παράδειγμα σαν την Ιταλία που αντί για λογική αλλαγής γυρίσανε στην οπερρέτα Μπερλουσκόνι. Το τεράστιο έλλειμα της διανόησης που έχουμε μαζί με όλα τα κουσούρια μας, μας κάνει τις μέρες που ζούμε ακόμα πιο επικίνδυνες . Το αστικό κράτος την Νεότερης Ελλάδας , οδηγήτε στο τέρμα του. Αναμένουμε την φωνή , αλλά αν δεν ακουστούμε , το μέλλον θα είναι ΜΑΥΡΟ.
    Ξένια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Να μην ξεχνάμε ποιοί μας οδήγησαν εδώ που φθάσαμε. Η αλήθεια πρέπει να ειπωθεί. Ο λαός πρέπει να βγει στον δρόμο και να απαιτήσει την αλήθεια. Η αλήθεια είναι το ζητούμενο , για να δούμε που βρισκόμαστε. Να καταλάβουμε καλά ποιός ευθύνεται για την νεοεπέλαση των φασιστών.
    Μιχάλης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Θα ήθελα να συμπληρώσω στις σκέψεις σου Γιούλη, πως η περήφημη γενιά του Πολυτεχνείου που ήρθε στα πράγματα με τον ψυχισμό ενός ανθρώπου μεγαλωμένου στερημένα και καταπιεσμένα, αποδυκνείει, του λόγου σου το αληθές. Και για τις βαλίτσες που προσπαθεί το κύμα να τους πάρει ( επέτρεψε μου να θεωρώ πως πολλές είναι ακόμα άθιχτες) αλλά και για το αρνητικό πρόσημο που από καιρό έχει μεθοδευτεί. Μια γενιά Πολυτεχνείου,που δικαίως εξεγέρθηκε αλλά απέτυχε στο να οικοδομήσει , που έγινε εξουσία και διασκεδάζοντας την φοβία του ανικανοποίητου , συσσώρευσε αγαθά και διαμόρφωσε εστίες ανομίας. Οι κύριοι δαιμορφωτές του καθεστώτος των δύο κομμάτων που εναλλάσονται επί 35 χρόνια στην εξουσία. Πέρα του μικρού δυστυχώς αριθμού κατόχων των πνευματικών αποσκευών όπως της περιγράφεις, πιστεύω και στο ένστικτο του ανθρώπου για την ζωή. Αυτό το ένστικτο , όταν βρει κατεύθυνση , νομίζω ότι είναι θαυματουργό. Γι΄αυτό δεν είναι μάταιο να εμμένουμε στην υπογράμμιση των θετικών της ζωής . Δεν είναι ανώφελο να παλεύουμε και να στοχεύουμε, μικρά οράματα μέσα σε μεγάλους στόχους. Να αντιδράσουμε και να παλέψουμε για ένα καινούργιο ώριμο κλίμα . Η οργή είναι ένα υπερβολικα΄θετικό πράγμα , αν βρει την σωστή κατεύθυνση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ανώνυμε αναγνώστη μου, εύχομαι να αποδειχθείς σωστός. όμως πρέπει να σου πω πως με φοβίζει πάρα πολύ ο Έλληνας που αφήνει την ταπείνωση του να ζητάει δικαιώματα, αλλά χωρίς να έχει τρόπο να εκφραστεί και με όρους υποχρεώσεων . Φοβάμαι δηλαδή πως ελλειμματικός εαυτός μας θέλει ακόμα πολλή δουλειά για να αυτοκαθορίσει ο κίνητρο του , να πράξει οργανωμένα , θετικά και με την πυγμή της αλήθειας , έτσι ώστε να φθάσουμε σε μορφές συνοχής. Αν σε αυτή την οπτική μου προσθέσω και την κοινή γνώση για το πόσο καλό οικόπεδο είμαστε , ίσως να πρέπει αν βλέπουμε την ακροδεξιά κινητικότητα πολύ περισσότερο εμποτισμένη ήδη στην κοινωνία μας και άρα πολύ περισσότερο επικίνδυνη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Σπύρο , ο καθημερινός αγώνας μας όμως είναι ανώφελος ; Η αλήθεια δεν πρέπει να ειπωθεί κάποτε , δικαιοσύνη δεν πρέπει να αποδωθεί; Και τελικά το κράτος δεν είναι κάτι απρόσωπο. Η ανώμαλη σχέση αστικού κράτους και πολιτών είχε δυό άκρες . Το αστικό κράτος δεν υποχρέωσε την κοινωνία να διαφθαρεί: και η κοινωνία ( μιλώντας πάντα για ένα μεγάλο τμήμα της) δεν αντέδρασε με την άρνηση της ανάπτυξης της; Άρα δεν πρέπει να αγωνιστούμε , να αντιδράσουμε μέχρι να φθάσουμε την ρίζα του προβλήματος μας και ακόμα παραπέρα ? Υπάρχουν ενεργές πρωτοβουλίες , έστω και αν δεν ακούγονται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αναφέρομαι στις ευθύνες που αφορουν το πολιτικό σύστημα και πολύ περισσότερο την Αριστερά. Ειμαστε μπροστά στην μεγάλη συντηρητική στροφή που κάνει μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Θα εκφραστεί και με δυναμική παρουσία των χρυσών αυγών στη βουλή. Ειμαστε ακόμη στην αρχή, θα δούμε και άλλα αναλογα επεισόδια στην συνέχεια. Η ιστορία που περιγραφεται δεν θα τελειώσει έτσι απλά. Η ακραία συντηρητικη στροφή θα έχει διάρκεια. Ν αγωνιστούμε; ναι, θα λεγα, αλλα τα γνωστά επιχειρησιακά όπλα της αριστεράς και άλλων να τα θεωρείται παρελθόν. Ας ελπίσουμε στις μικρές κοιτίδες σκέψης που ευδοκιμουν εδώ και εκεί, σε μειοψηφικούς χώρους που πάνε κόντρα στο ρεύμα με όποιο αντίτιμο....προς το παρόν μππορουμε να ελπίζουμε απο τους λίγους και τους ασήμαντους σπυρος

      Διαγραφή
  13. Αννίτα μου είμαι σύμφωνη μαζί σου. Αρπακτικά υπήρχαν πάντα και θα υπάρχουν πάντα. Ιδανικές κοινωνίες δεν υπήρξαν, δεν υπάρχουν και δε θα υπάρξουν. Αυτό δεν ματαιώνει την ανάγκη να οραματιστούμε και να στοχεύσουμε στο καλύτερο. Θα επιμείνω όμως. Βάση για το καλύτερο είναι η στροφή στην παιδεία και δη την κλασσική ελληνική και όχι την ξενόφερτη. Η εμπέδωση του πνευματικού πλούτου της χώρας μας, θα μπορούσε να ανοίξει δρόμους, να αλλάξει νοοτροπίες, να επανιδρύσει την κοινωνία, να καταστήσει τη μόρφωση εξαγώγιμο προϊόν και τη βαριά μας βιομηχανία. Όσο η πνευματική καλλιέργεια περιφρονείται, τόσο οι προσωπικές και οι κοινωνικές αξίες χαλαρώνουν και η εσωστρέφεια χορεύει πάνω από τα κεφάλια μας, αφήνοντας ελεύθερα τα μονοπάτια, γι' αυτούς που πάντα ήξεραν να τα διαβαίνουν, επ' ωφελεία τους. Πολύ φοβούμαι ότι σε κατάσταση πνευματικής ένδοιας, το ένστικτο των ανθρώπων γίνεται, κατά τεκμήριο, ένστικτο επιβίωσης, αυστηρά προσωπικής, και τότε η οργή μας, εξίσου πολύ προσωπική, ίσως απωλέσει το θετκό της χαρακτήρα και εξαντληθεί στο να χαστουκίζουμε αλλήλους.
    Γιούλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. τους φέραμε , δεν ήρθαν. Το θέμα των μεταναστών και η κάκιστη διαχείρηση του θα πληρωθεί , ιδιαίτερα από τον αριστερό χώρο με το πιο ακριβό τίμημα. Η πλάκα είναι πως σήμερα αν ρωτήσεις πολλούς του ΚΚΕ , θα σου πουν για τους μετανάστες ακόμα χειρότερα από αυτά που λένε τα χρυσά αυγά.
    Με λίγη περισσότερη ωριμότητα , με λίγη περισσότερη σοβαρότητα, δεν θα είμαστε εδώ που είμαστε. και ας μην μας φταίνε πάνατ οι συνωμοσίες πίσω από την πλάτη μας...
    Χρήστος Ράπτης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Συγνώμη, αλλά δεν αντέχω να μην το πω. Το κείμενο σου είναι εξαιρετικό . Σκέψεις με βάθος, συναισθηματική γραφή, όχι ξύλινες λόγος. ´Ενα διαμάντι. Ένα διαμάντι που σε κάνει να χαίρεσαι που του αφιέρωσες το χρόνο σου. Ένα διαμάντι απο αυτά που μας έχουν λείψει, γιατί είναι οι φυλλ´αδες μας και οι σελίδες μας γεμάτες πολλά και διάφορα απο άχρηστα , εώς ανούσια. Με πολυ λίγες εξαιρέσεις. Δείγμα και αυτο των καιρών μας. Με μεγάλη τεράστια, δική μας ευθύνη...οι μικρόι στόχοι που μας παροτρίνεις να βάλουμε. Κοίτα τα σχόλια σου, κοίτα τι φέρνεις , και τραβά μπροστά στο δρόμο της ψυχής σου που με τόση επιμονή και αγάπη προχωράμε. Δίνεις νόημα, δίνεις παράδειγμα, δίνεις ζωή.
    Πέτρος Κυριακίδης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ήρθαν καταδιωκόμενοι και τους κρατήσατε για να σας μαζεύουν τις φράουλες και να ξεσκατίζουν τις γριές μάνες σας κε Ράπτη. Και επειδή το "ξεχάσατε" κιόλας, θα πληρώσετε το λογαρισμό πρώτα εσείς με την έννοια της "θυσίας" των φιλελεύθερων αρχών σας και της "πίστης" σας στα ανθρώπινα δικαιώματα που τους στερείτε. Το αντίτιμο σας για λίγη "ασφάλεια" και λίγο γιαλατζί "πατριωτισμό" (εκ του ασφαλούς).
    Ρηχά νερά, θολώνουν εύκολα. Οι πατριδοκάπηλοι δεν έχουν πατρίδα και ιερό και όσιο
    Τουλάχιστον οι αριστεροί δεν ξεχνούν πως είχαν παπούδες πρόσφυγες και μπαρμπάδες μετανάστες. Πώς να το κάνουμε; Ο άνθρωπος δίνει μάχη ενάντια στη λήθη για να μείνει άνθρωπος. Αποφασίσατε από μια μεριά είστε πάντως. Με σοβαρότητα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ο φασισμός είναι ταυτόσιμη έννοια με τον καπιταλισμό. Το μήνυμα είναι πως ο λάος πρέπει να αποφύγει το κομμουνιστικό άκρο και να κάτσει στα αβγά του για να μπορέσουμε να του πάμε το μισθό στα 200 ευρώ. Να δεχθεί αδιαμαρτύρητα τον αφανισμό του καθώς και τις δυνάμεις της σωτηρίας του, της δημοκρατίας των κεφαλαιοκρατών , και ό,τι συνάδει με την δημοκρατία των κεφαλαιοκρατών. Το μηδέν φυσικά και παράγει μηδέν, φυσικά και ευνοείται η καλλιέργεια των δηλητηριωδών μανιταριών ( !!!!) και φυσικά υπάρχουν ευθύνες όλου του πολιτικού σκηνικού εδώ. Όμως η ωμή τρομοκρατία που προσπαθεί να παίξει τον ρόλο της στο παραπέντε των εκλογών , δεν θα περάσει. Ο λαός πρέπει να πάει στις εκλογές θυμωμένος και οργισμένος και να ζητήσει να μάθει . Τον λαό τον πρόδωσε ο καπιταλισμός. Βεβαίως και καραδοκεί το μηδέν. Οι ξεδιάντροπι λοσο πιο θλιβεροί είναι τόσο και ανίκανοι να αντιληφθούν ο,τι ακόμα και με αυτές τις βρωμιές που κάνουν ομολογούν στην ουσία ο,τι το ΚΚΕ είναι στην αντίπερα όχθη από το σύστημα τους. Στο σύστημα τους ανήκει όλη η γκάμα ακροδεξιών έως τους εκπροσώπους του αστικού κοινοβουλευτισμού της δικτακτορίας των μονοπολίων.
    Θα έλεγα πως είναι το καλύτερο άρθρο που διάβασα για το θέμα. Δεν εκπλήσσομαι. Παρόλο που πολύ θα ήθελα , να αναφέρεται ορθά κοφτά πως ο καπιταλισμός είναι ταυτόσιμος. Πολύ καλά γνωρίζω πως η σκέψη μου , πρέπει να βρει χώρο να χωρέσει και άλλες διαστάσεις. Περισσότερο ενδοσκοπικές. Αυτή είναι η έναρξη της δικής μας επανάστασης.Καλό σου βράδυ
    ΝΜ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Πολύ πολύ σωστά!!! Μπράβο σας!
    Γιώργος Γιάννα ( αιχμή)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Θα ήθελα να σας συγχαρώ, την ίδια ώρα που ο φόβος μου πως αυτή η ιστορία του νεοφασισμού ήρθε για να μείνει. Οι αδύναμοι άνθρωποι, μονάχα από βαθειά παιδεία μπορούν να ενισχυθούν διαφορετικά δίνουνν και δέχονται δικτακτορίες. Με εμπνέει , μου δίνει μια αίσθηση μακρινής νίκης, η όρεξη και η αγάπη που κάνετε την δουλειά σας. Εραστής της τέχνης και ταυτόχρονα ακούραστη εργάτρια επαγγελματίας. Σας παρακολουθώ συνεχώς, στην σελίδα σας και όπου αλλού αναρτούνται τα κείμανα σας, στην αιχμή, στο ποντίκι Γνωρίζω όλα τα διαφορετικά σας στυλ, από την κουκίδα έως την σημερινή σας ευαίσθητη, μοναδική γραφή.Άλλωτε με βρήσκουν τα κείμενα σας αμήχανο και άλλωτε με συγκινούν έως δακρίων , μα σε όλα διακρίνω τον αγώνα σας να δουλεψετε , να επικοινωνήσετε με τα βαθύτερα συναισθήματα τα δικά σας και τα δικά μας. Είστε σππουδαία κυρίως γιατί είστε αυθεντική. Πόσο αλήθεια σπάνιο είναι στην ζωή μας πια η αυθεντικότητα. Θα ήθελα να προσθέσω στις σκέψεις όλων των αναγνωστών σας, αν και μερικοί το έχουν γράψει ήδη με τον τρόπο τους , πως η μόνη μας επιλογή προς το παρόν είναι η αριστερά. Με τον όποιο τρόπο και στο όποιο κόμμα που πιστεύουν πως μεθαύριο δεν θα συνδιαλαγεί και πάλυ με τις ίδιες ιστορίες. Η ψήφος μας πρέπει να είναι ψήφος διαμαρτυρίας και ταυτόχρονα νεόυ ξεκινήματος. Σας ευχαριστώ πολύ για την φιλοξενία , σας εύχομα πάντα τέτοια θαλπωρή και ευγένεια σκέψης να σας διαποτίζει. Συγνώμη αν στάθηκα σε αυτό το σχόλιο μου περισσότερο προσωπικός, μα σας είπα σας παρακολουθώ τόσο καιρό και το είχα μεγάλη ανάγκη.
    Με εκτίμηση
    Δημήτρης Μαργαρίτης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Αφήστε τους να μιλάνε ελεύθερα, και θα δείτε για ποτε θα βλαστησει η οργή....
    Φτου ξελεφτερία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Καλημέρα σε όλους. Ναι, το μηδέν παράγει μηδέν για να μη πάμε στη λογική του γέρου Μητσοτάκη 0+0=14, αστιεύομαι. Θα σταθώ στα πρακτικά. Βιώνουμε όλοι μια πολύ δύσκολη κατάσταση που είναι αποτέλεσμα ανικανότητας και παλιανθρωπιάς. Η Χρυσή Αυγή υπάρχει και αυξάνει τα ποσοστά της αλλά δεν μπορώ να χαρακτηρίσω τους ψηφοφόρους της φασίστες ή κάτι άλλο κακό και εξηγώ αμέσως το γιατί δίνοντας δύο μικρές ιστορίες.

    Ο φίλος μου Μάνος είναι παντρεμένος με την Κατερίνα και είναι εργάτης. Έχουν ένα μικρό παιδί. Πάντα ήταν πρόθυμος να δουλέψει οπουδήποτε για να ταίσει την οικογένεια του. Με την κρίση ήταν αδύνατον να κάνει οτιδήποτε και κατέληξαν να μην έχουν να φάνε στη κυριολεξία. Τους διώξανε από το σπίτι τους και η κατάσταση ήταν απελπιστική. Βοήθεια από οικογενεια ΔΕΝ υπήρχε. Πάει η Χρυσή Αυγή λοιπόν και του λέει: "Σου έχω δουλειά". Και ερωτώ: Ήταν δυνατόν να αρνηθεί; Και πολύ περισσότερο: Αυτό τον κάνει φασίστα;

    Δεύτερη ιστορία: Είμαι άνεργος αλλά έχω οικογένεια από πίσω που με συντηρεί, είμαι παράσιτο, ναι. Με έχει πλησιάσει και μένα η Χρυσή Αυγή και αρνήθηκα. Αν δεν είχα οικογένεια όμως; Παρακαλώ μην απαντήσετε εκ του ασφαλούς.

    Αυτή τη περίοδο στην Ελλάδα βιώνουμε καρμπόν σχεδόν την κατάσταση της ανόδου του Ναζισμού στη Γερμανία πρίν το 1934. Εμείς, που δεν έχουμε πέσει στην ανάγκη της Χρυσής Αυγής, τι κάνουμε για να αποτρέψουμε τα χειρότερα; Τρέχουμε πίσω από σημαίες μήπως, που ασκούν ΚΑΡΜΠΟΝ την αντιπολίτευση που κάνανε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ όταν παίζανε μαζί μας; Υπάρχει ακόμα χρόνος να τους πιέσουμε και να τους αλλάξουμε. Όχι με κομματικές παρωπίδες αλλά με εθνική σύμπνοια. Αν αλλάξει ο καθένας από εμάς, τότε θα αλλάξει και το 0 που αναφέρεις. Αυτή τη στιγμή συντηρούμε μια βαλτώδη κατάσταση με πολύ προβλεπόμενα αποτελέσματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή