Στο σινεθέατρο Τριανόν, τελείωσε χθες βράδυ ο πρώτος κύκλος παραστάσεων του εμβληματικού έργου του Δημήτρη Δημητριάδη ''Πεθαίνω σαν χώρα''. Θα ήθελα να σας ευχηθώ να μην χάσετε τον καινούργιο κύκλο παραστάσεων , που θα πραγματοποιηθεί τον Ιούνιο.
Σε σκηνοθεσία Τάσου Σαγρή και με τις πολύ καλές ερμηνίες των τεσσάρων ηθοποιών , το κείμενο καταφέρνει να βουτήξει τον θεατή στα άδυτα της ανθρώπινης ψυχής. Ο φυσικός και πνευματικός θάνατος μιας ηττημένης χώρας, πρωσοποποιείται σε ένα άλλο θάνατο πιο ριζικό , εκείνου του θανάτου των ανθρωπίνων αξιών. Ο ήρωας σε αυτό το δίχως εμφανή κεντρικό ήρωα έργο , είναι η γλώσσα. Ο Δημητριάδης είναι ποιητής του ασυμφιλίωτου και για αυτό ανήκει στους δημιουργούς εκείνων των μαύρων διαμαντιών που μεταφέρουν όλη την ανθρώπινη απόγνωση κα απελπισία, τις περισσότερες φορές χωρίς ελπίδα γυρισμού.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άγρα και κοστίζει 7,65 ευρώ.
Πεθαίνω σαν χώρα του Δημήτρη Δημητριάδη ( 1978)
'' ...Μισώ αυτή την χώρα . Μου έφαγε τα σπλάχνα. Γράφω σε σένα γιατί μαζί ποθήσαμε να είναι γόνιμα αυτά τα σπλάχνα, και αυτός ο πόθος μας ένωσε νύχτες και νύχτες...και σε άλλες ώρες της μέρας, όταν ξαφνικά γινόταν ένα θαύμα και ξεχνούσαμε τον τρόπο που έτρεχε στους δρόμους καθώς και μες στις φλέβες μας. Την μισώ. Δεν μπορεί μια γυναίκα να ζει με τέτοια σπλάχνα μέσα της. Όσο το σκέφτομαι μου έρχεται να ξεράσω τον ίδιο μου τον εαυτό. Νιώθω σαν ξέρασμα. Μπορεί και να είμαι. Μια γυναίκα δεν είναι σαν μια χώρα που αξιοποιεί τα ερείπια της , τους τάφους της και δεν τα ξεπουλάει όλα για το εθνικό συνάλλαγμα, ζώντας από αυτά...''
Σε σκηνοθεσία Τάσου Σαγρή και με τις πολύ καλές ερμηνίες των τεσσάρων ηθοποιών , το κείμενο καταφέρνει να βουτήξει τον θεατή στα άδυτα της ανθρώπινης ψυχής. Ο φυσικός και πνευματικός θάνατος μιας ηττημένης χώρας, πρωσοποποιείται σε ένα άλλο θάνατο πιο ριζικό , εκείνου του θανάτου των ανθρωπίνων αξιών. Ο ήρωας σε αυτό το δίχως εμφανή κεντρικό ήρωα έργο , είναι η γλώσσα. Ο Δημητριάδης είναι ποιητής του ασυμφιλίωτου και για αυτό ανήκει στους δημιουργούς εκείνων των μαύρων διαμαντιών που μεταφέρουν όλη την ανθρώπινη απόγνωση κα απελπισία, τις περισσότερες φορές χωρίς ελπίδα γυρισμού.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άγρα και κοστίζει 7,65 ευρώ.
Πεθαίνω σαν χώρα του Δημήτρη Δημητριάδη ( 1978)
'' ...Μισώ αυτή την χώρα . Μου έφαγε τα σπλάχνα. Γράφω σε σένα γιατί μαζί ποθήσαμε να είναι γόνιμα αυτά τα σπλάχνα, και αυτός ο πόθος μας ένωσε νύχτες και νύχτες...και σε άλλες ώρες της μέρας, όταν ξαφνικά γινόταν ένα θαύμα και ξεχνούσαμε τον τρόπο που έτρεχε στους δρόμους καθώς και μες στις φλέβες μας. Την μισώ. Δεν μπορεί μια γυναίκα να ζει με τέτοια σπλάχνα μέσα της. Όσο το σκέφτομαι μου έρχεται να ξεράσω τον ίδιο μου τον εαυτό. Νιώθω σαν ξέρασμα. Μπορεί και να είμαι. Μια γυναίκα δεν είναι σαν μια χώρα που αξιοποιεί τα ερείπια της , τους τάφους της και δεν τα ξεπουλάει όλα για το εθνικό συνάλλαγμα, ζώντας από αυτά...''
Και γιατί δεν μας το πρότεινες πιο νωρίς παρακαλώ ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΝΜ