Γιορτές είναι το προνόμιο να μπορείς να κάθεσαι σ΄ένα γιορτινό τραπέζι με τους αγαπημένους σου ανθρώπους και να μοιράζεσαι ό,τι έχεις και ό,τι είσαι. Γιορτές είναι να θέλεις να δίνεις, αφού το δίνω σημαίνει παίρνω. Όπως το δίνω σημαίνει και μαθαίνω. Δίνεις χρόνο, αγάπη, σκέψη, εμπιστοσύνη, βλέμμα στο βλέμμα. Δίνω σημαίνει τελικά υπάρχω. Γέμισαν οι οθόνες από τις φωτογραφίες της ταινίας ''Υπάρχω''. Λες να υπάρχουμε το 2025;
Όμως σκέφτομαι πως δεν είναι για όλους γιορτές. Σε κάποιους φέτος κάποιος λείπει από το τραπέζι. Για κάποιους άλλους το γιορτινό τραπέζι χάλασε, έσπασε, το πήρε η θάλασσα της ζωής. Κάποιοι ζουν αναμένοντας πολεμικά ανακοινωθέντα, για μάχες που κρατούν χρόνια, μήνες ή για μάχες που μόλις ξεκίνησαν. Λες και ο καιρός άλλαξε ξαφνικά, κάνει κρύο, βρέχει, αστράφτει και εσύ δεν ξέρεις από που να κρατηθείς. Όπως το είχε πει ο Σαββόπουλος πριν από μας, '' ο κόσμος είναι αδιάβατος και εμείς ασθενικοί ''.
Ίσως τελικά γιορτές είναι να καταφέρεις γλυστρήσεις από την παθητική φωνή στην ενεργητική. Σε όλα αυτά που ενώνουν τους ανθρώπους, που δεν εξηγούνται, ούτε αλλάζουν, ούτε μετριούνται. Που στέκονται εκεί ακόμα κι όταν λέμε αντίο. Διαφεύγουν το μέτρημα γιατί από την αρχή είναι αόρατα και φευγαλέα. Και που τα νιώθεις σε όλες εκεί τις διαφωνίες, τις εκκρεμότητες αλλά και τις καλά περιφρουρούμενες κανονικότητες. Όλα αυτά που μας ενώνουν και που εμείς για αυτά ίσως και να γινόμαστε Riders on the storm.
Χρόνια πολλά! Με το καλό να μας έρθεις 2025!
Φωτογραφία από την ταινία ''Three Colors : Red (1994)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου