Ένας άνθρωπος πεθαίνει. Διεκδικώντας με την ζωή του δικαιώματα του. Εμείς νιώθουμε την ανάγκη (κάποιοι) να εστιάσουμε, να διαμαρτυρηθούμε, να κάνουμε επιτέλους κάτι επειγόντως. Πάντα όμως ξεκινώντας με το ΄΄Αν και διαφωνώ με τις απόψεις του''. Λες και έχει κάποια αξία η διαφοροποίηση μας την στιγμή που ένας άνθρωπος πεθαίνει. Το πώς ακούγεται, το πώς φαίνεται, να μην παρεξηγηθώ. Ακόμα και την ύστατη στιγμή... όπως έλεγε ο Π. Σιδηρόπουλος.
Πολύ μεγάλη κουβέντα, για την υποκρισία που παράγει το "φαίνεσθαι", αλλά και πολύ μεγάλη κουβέντα για την υποκρισία που παράγει το "ακούγεσθαι". Ένας νέος άνθρωπος, μεταξύ ελευθερίας και εγκλεισμού επιλέγει τον εγκλεισμό. Ένας νέος άνθρωπος μεταξύ ζωής και θανάτου επιλέγει το θάνατο. Η σύμπτωση των αυτών επιλογών στο αυτό πρόσωπο, γεννά ερωτηματικά, που δεν έχουν να κάνουν με τους τυχόν υφιστάμενους ή ανύπαρκτους κανόνες, αλλά με αυτή καθ' εαυτή την προσωπικότητα του ατόμου, που εν αγνοία του και όχι κατ' επιλογή του γίνεται αντικείμενο καπηλείας. Και οι μεν που "φαίνονται" και οι δε που "ακούγονται", το θάνατό του θέλουν. Ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Την ύστατη στιγμή η επιλογή να φτύσει αμφότερους είναι στα χέρια του.Το ξέρει;...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιούλη