Πόσο ζεστασιά νοιώθεις όταν περπατάς
μέσα στο σκοτάδι και βλέπεις φωτεινά
παράθυρα με μισοτραβηγμένες τις
κουρτίνες και ανθρώπινες φιγούρες
να καλοσωρίζουν την νύχτα.
Κάθε παράθυρο και ένας ολόκληρος
ξεχωριστός κόσμος.
Ο μικρόκοσμος της κάθε οικογένειας.
Αυτά τα φωτεισμένα παράθυρα είναι ίσως
και τα μοναδικά πραγματικά ανοίγματα
προς τον έξω κόσμο.
Την μέρα όλα διαφορετικά το φως τα
σβήνει όλα.
Μαρία Ντούμα
Φωτογραφία Άσπα Μόσχου
Εξάρχεια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου