Το τετράδιο

     Περίεργος άνθρωπος. Τριγυρίζει μ΄ένα τετράδιο κάτω από τον ώμο και κρατά σημειώσεις. Φοράει ένα μαύρο μακρύ παλτό, μπλε παλιές ελβιέλες με μια άσπρη γραμμούλα πάνω από την σόλα , κυπαρισσί κοτλέ πουκάμισο. Εχει στο βλέμμα σπίθες, σύννεφα στην αναπνοή , κοντά νύχια και μεγάλη δρασκελιά. 

     Δεν είχε καταστεί εύκολο να ταξινομηθεί σε κάποια από τις γνωστές ,ήδη υπάρχουσες  ετικέτες. Έτσι που να μονταριστεί εύστοχα , να μπει σε κάποια γραμμή και να μπορέσει να ζήσει κι αυτός ήσυχα και προβλεπόμενα στο μεγάλο κτήριο που ονομάζεται κοινωνία. 

     Κολλημένος τοίχο, τοίχο σαν αναριχώμενο φυτό και με το τετράδιο  παραμάσχαλα είχε καταφέρει αρκετές φορές να πλησιάσει το κτήριο και να παραμείνει απαρητήρητος. Δύο φορές όταν η πόρτα ήταν αφύλαχτη μπήκε στην αίθουσα υποδοχής. Απο κει φαινόντουσαν οι σκάλες. Δεν του ήταν δύσκολο να καταλάβει πως αυτές τις σκάλες δεν θα του επιτρεπόταν παρά σπανιώς να τις ανέβει. Αντιθέτως η κάθοδο τους θα του επιτρεπόταν , ίσως κάποτε ακόμα και να τον διευκόλυναν.

     Του έγινε αμέσως ευανάγνωστο πως στους ορόφους του κτηρίου υπάρχουν πολλές κατοικίες που ορίζονται άλλες ως κοινωνικά στρώματα και άλλες ως επαγγέλματα. Η επικοινωνία μεταξύ της μια και της άλλης κατοικίας γίνεται συνήθως με κανάλια που ονομάζονται στερεότυπα, προκαταλήψεις , συνήθεια. Κατάλαβε δε πολύ γρήγορα πως ήταν πολύ επικίνδυνο να πηγαίνει κανείς κόντρα στα κανάλια παρόλο που συνάντησε κάποιους που το έκαναν σε όλη την διάρκεια της ζωής τους. Ό,τι έβλεπε τα κατέγραφε στο τετράδιο ανελλειπώς. 

      Όταν έγραφε στο τεράδιο δεν ήταν οργισμένος. Μπορεί να γινότανε θηρίο όμως μπορούσε να ασχολείται όχι μόνο με τον κόσμο που μισεί αλλά και με τον κόσμο  που αγαπάει. Ύφαινε μικρές και τρυφερές μινιατούρες προσώπων με τις λέξεις του. Στοχαστικός, αβέβαιος αλά όχι οργισμένος.  Στους δρόμους είχε δει πως το τελικό πεπρωμένο για όλους είναι ο θάνατος. Ο θάνατος που στην τελικη στιγμή του είναι ίδιος για όλους. Όχι φυσικά σε ό,τι προηγείται αυτού.

    Συνεχίζει να προχωρά ενάντια στις προκαταλήψεις , στα στερεότυπα και στην συνήθεια. Σηκώνει τον γιακά του κάθε φορά που βουίζει ο άνεμος μανιασμένος και βρίσκει καταφύγιο σε σκεπαστές αυλές στην βροχή. Συνεχίζει να αγωνίζεται για ένα καλύτερο κόσμο. Ένα κόσμο που ο άνθρωπος ανεξάρτητα από το γεωγραφικό πλάτος , την εποχή του χρόνου και τα κοινωνικά στρώματα δεν θα αποτελεί προιόν πρώτης και δεύτερης διαλογής. 

 Κάποιοι τον ονόμασαν ονειροπόλο. 

 Κάποιοι θηρίο. 

     Και στις δύο περιπτώσεις να ξέρετε πως το χρώμα του δέρματος του δεν είχε καμιά απολύτως σημασία. Σημασία είχε να εξαφανισθεί το τετράδιο.


Φψτογραφία από την ταινία Inside Lewin Davis