Koυρδιστό πορτοκάλι

 

      Τις παρουσίες στο παρουσιολόγιο. Τις απουσίες στο απουσιολόγιο. Όλα βαλμένα από τα χεράκια σου. Να  καρφώνεις στα τυφλά αυτόν που δεν είναι εδώ . Να σημείώνεις στα κρυφά απών ακόμα και όταν  τον βλέπεις χειροπιαστό , μπροστά σε μια πόρτα που τρώγεσαι να κλείσεις .  Αυτός εκείνο, αυτός το άλλο, αυτό έτσι. Εσύ τι ; Τα ίδια,  τα προφανή, τα τόσα. Τα λυπηρά, τα θλιβερά σου ίδια. Με φόβους σαν φοβίες και θεωρίες σαν πράξεις.

     Ένα κουρδιστό πορτοκάλι είσαι όλα τα χρόνια σου. Δεν χρειάστηκαν αόρατοι εχθροί και συνομωσίες για να ελέγξουν το μυαλό σου. Έλεγξες και ελέχθηκες όσο μπορούσες και όσο γινόταν.  Ίσως γι΄αυτό ακόμα μέσα σου δεν έχεις ησυχάσει. Πάντα υπάρχουνν άνθρωποι τριγύρω έτοιμοι  να ελέγξουν το μυαλό σου . Άνθρωποι με καλές προθέσεις , συναισθήματα και φόβους.  Άνθρωποι που μπροστά τους γίνεσαι καλό παιδί, τιθασευμένο για να κρύψεις την μεγάλη απορία  σου που εκείνοι κατάφεραν εύκολα αυτά που εσύ κατάφερες μόνος σου και δύσκολα.

      Κρυφή σκέψη. Ο έλεγχος των άλλων. Να ψάχνεις να είσαι εσύ η λύση. Σαν να είναι η λύση λαγούμι να κρυφτείς για να νιώσεις ασφάλεια και μια βραδιά να τα γκρεμίζεις όλα από πάνω σου με απίστευτη βιαιότητα και μίσος , που ακόμα ελπίζεις στην καλοσύνη των άλλων.

Πως να σταθείς , να συμπαρασταθείς , να προτοστατείς. Στις εξεγέρσεις σου, στις διεγέρσεις σου, ακόμα και στις πιο απλές αποφάσεις περί τόπου και χρόνου των σύντομων συναντήσεων. Να αναλαμβάνεις το βάρος της ανάλυσης των ενδεχομένων , του άγχους της αποτυχίας , του άγχους της επιτυχίας , της έλλειψης νερού.

      Η συνέχεια είναι εδώ γραμμένη και κυρίως άγραφη. Όπως χθες βράδυ που σου έδωσε ένα ποίημα να διαβάσεις γιατί του το ζήτησες και ένιωσες να ελέγχεις απόλυτα την συγκίνηση σου. '' Δικό σου είναι ; '' τον ρώτησες. ''Ναι, το Πούσι  είναι δικό μου ποίημα.  Έχω κάνει και την μελοποίηση. Γέλασες αναλογιζόμενη το μέγεθος της αφέλειας σου και ένιωσες την ζεστασιά της ελευθερίας της σαχλαμάρας σου . Που αν την πεις δεν έγινε και τίποτα και που δεν θα σε κρίνου γι΄αυτήν. Άλλα είναι αυτά για τα οποία κρίνεσαι. Θυμάσαι τι έκανες μετά ; Πήγες να δεις αν έχει ο σκύλος νερό. Η μόνη ζωή που θα ήθελες στην πραγματικότητα να ελέγχεις. Και για όλα τ΄'άλλα ίσως και επίτηδες αλλά δεν το θυμάσαι. Δεν θυμάσαι να συμβαίνει. Δεν το θυμάσαι να το πεις πως σας συνέβη.

Φωτογραφία Ανν Λου