Σημεία

Μου αρέσουν οι παράλληλες διατάξεις.
Έτσι λέω όταν με ρωτούν τις Κυριακές τα μεσημέρια .
Στην πραγματικότητα δεν μου αρέσουν οι παράλληλες διατάξεις.
Δεν πιστεύω καν πως υπάρχουν. Όαση στην γεωμετρία είναι.
Αληθινές μόνο στο χαρτί.
Πιο πραγματικές είναι οι κάθετες διατάξεις.
Κι εμείς που σπαρταράμε στα διάφορα σημεία κοπής, τριβής, καμπής, βρασμού.
Συναντήσεις τα ονομάσαμε.
Μοναδικά σημεία, μοναδικών συνθηκών, του κάθε μοναδικού.
Από μια εγκόλπωση  γεννιέται το σημείο. Ακριβώς όπως και η ζωή σε κάθε της μορφή.
Απρόβλεπτα και την ίδια ώρα προβλέψιμα.
Ανάσες,μυρωδιές, σημάδια , φορτία ανακατεύονται.
Μουλιάζουν στο ίδιο μαλακτικό.
Κοιτάνε την ίδια φρουτιέρα τα μεσημέρια.
Σκεπάζονται τα ίδια ιδρωμένα σεντόνια.
Συνηθίζεις σιγά σιγά να μην ακούς.
Νομίζεις πως όλα μοιάζουν με όλα τ΄άλλα σημεία.
Αρχίζεις να συντονίζεσαι με το οικείο.
Γίνεται στιγμές η μνήμη έγκαυμα.
Σηκώνεις τότε το χέρι και δείχνεις επίμονα αυτόν που δήθεν φταίει.
Εύκολα ξεχνάς πως θα μπορούσες να βρεθείς ακριβώς στο ίδιο σημείο μ΄εκείνον.
Κάποτε αλλάζει σχήμα το σημείο. Έχω δει σημείο να γίνεται νησίδα.
Κάποτε το σημείο χάνει τις συνθήκες του. Πας τότε παρακάτω. Ανοίγεις και κλείνεις με μοναδικούς συνδιασμούς. Δισεκατομμύρια μοναδικών συνδιασμών.
Κοινή σε όλους η μοναξιά.



Ζωγραφική Lucian Freud ''Η γυναίκα με το γκρι πουλόβερ''

Δημοσιεύθηκε http://bibliotheque.gr/?p=26687