Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2012

Αντίο


Νιώθω την απώλεια του Χρόνη Μίσσιου σαν ορφάνια. Ήταν πάρα πολλές οι φορές που στα βιβλία του, στα λόγια του , στην παρουσία του σιωπηλή ή βροντερή, έβλεπα την ζωή όπως ήθελα να την νιώθω και ας έκανε εκείνη, ακριβώς την ίδια στιγμή ό,τι μπορούσε για να την ξεχνώ.

3 σχόλια:

  1. Πέρασε από τη γη και άφησε το στίγμα του..:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. τα τελευταια χρονια...με λαχταρα περιμενα μια κουβεντα του, μια συνεντευξη...να ακουμπησω πανω....αληθινος πατερας ....φως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μας έδειχνε πως να κρατάμε την ζωή μας ψηλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή