Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2012

Ο αυριανός της παλιάς νοοτροπίας




   Διαπιστώσεις, πιθανότητες.
Δεν μου φθάνουν.
Θέλω ν΄αντισταθώ.
Θέλω να σηκωθώ. Θέλω στον καθρέφτη να κοιταχτώ και να μην φοβηθώ, γιατί εκεί το πολύ πολύ να δω το ποίημα  που με μάθανε να λέω και ακόμα δεν μπορώ να πάψω  να λέω. Το άθροισμα των ''τυπικών'' και μετρήσιμων προσόντων μου.
Θέλω να συναισθανθώ εμένα, εσένα,  τον διπλανό και απένατι μου.
     Τα συναισθήματα . Που είναι τα συναισθήματα; Όχι αυτά τα αποσυναισθητοποιημένα συναισθήματα της αδράνειας που με εναρμονίζουν και με διαμορφώνουν  εύκολα με την ΄΄κοινή γνώμη΄΄, δίνοντας μου  εύκολες απαντήσεις μέσα από τις εφημερίδες και τα περιοδικά σε όλα τα επίκαιρα θέματα , χωρίς να απαιτείται από μένα ιδιαίτερη προσπάθεια και ακυρώνουν την κάθε πιθανότητα δραστηριοποίησης μου. Αλλά ούτε τ΄άλλα  τα αρνητικά συναισθήματα της  άγονης απογοήτευσης, που είμαι νέα και κλείνουν οι δρόμοι ή είμαι μεγάλη και πρόωρα τελειωμένη.
     Τα άλλα συναισθήματα. Αυτά που για να τα έχεις , πρέπει να ξέρεις να τα νιώθεις ή ακόμα να παλέψεις για να τα νιώσεις. Αυτά τα συναισθήματα που μένουν άφθαρτα στον οδοστρωτήρα του καταναλωτισμού και της ευκολίας. Αυτά που κουβαλούν το νόημα της ζωής. Αυτά που γεννούν μέσα σου πράγματα και σε κρατούν δημιουργικό , ενώ γύρω σου πέφτουν οι σοβάδες της κατεδάφισης. Τα όμορφα συναισθήματα που μπορεί ο καθένας μας να κερδίσει δίνοντας νόημα σε μικρά και ασήμαντα πράγματα.
Πολλοί από τους σημερινά βαριά μελαγχολικούς περιμένουν να δουν ηλιοβασίλεμα ξανά του χρόνου στις διακοπές. Ε δεν είναι έτσι , κάθε μέρα έχει ηλιοβασίλεμα και ας είναι και το κεραιομάνι μπροστά του.
     Θέλω να αντισταθώ. Θέλω να ενδιαφερθώ. Θέλω να μάθω να ρωτώ και όχι μονάχα ν΄ απαντώ. Θέλω να θυμηθώ, να πάψω να ξεχνώ αυτό που χρειάζεται ο φίλος μου, θέλω να τον συγχαρώ , θέλω να μάθω να τον συγχωρώ, θέλω να τον καταλάβω , θέλω να τον συμπεριλάβω και ας είναι ένας αυτός όπως και εγώ που το φθάσαμε  μέχρι εδώ το πράγμα.  Θέλω να νοιαστώ, για τον φίλο, τον γείτονα, τον συνάνθρωπο μου. Θέλω να γελάσω με την καρδιά μου, να κλάψω με την καρδιά μου , να πω μπράβο με την καρδιά μου. Να λυθώ με την καρδιά μου και ν΄αναστενάξω με την καρδιά μου. Να ελπίσω με την καρδιάμου. Έχει τούτος ο τόπος ανάγκη το νοιάξιμο μας. Διαφορετικά ξεχνιέμαι και χάνομαι πάλυ στην μετάφραση της διαπίστωσης.
     Θέλω ν΄αλλάξω την αδιαφορία και τον αρνητισμό μου. Γιατί αλλάζοντας τον εαυτό μας, αλλάζουμε την κοινωνία όλη. Δεν φεύγουμε αδιαφορώντας ή καταστρέφοντας μια κοινωνία , ούτε την περιμένουμε μονάχη της ν΄αλλάξει. Παλεύουμε να συγκροτήσουμε μια καινούργια.
     Θέλω οι λέξεις να έχουν νόημα. Θέλω το καλημέρα ,να είναι καλημέρα. Οι ανθρώπινες σχέσεις, η τρυφερότητα , η αγάπη, ο έρωτας , η δημιουργικότητα, η ζωή, η ανταλλάγή των απόψεων , των ιδεών , της κριτικής σκέψης είναι η σημερινή μας αντίσταση. Να μιλάμε , να γράφουμε , να λέμε ότι θέλουμε. Να ξαναπεράσουμε τα χέρια στους ίδιους αγαπημένους ώμους. Να ξαναβρεθούμε σαν άνθρωποι, αυτή είναι η αντίσταση της εποχής μας. Δύσκολο, αλλά πότε ήταν εύκολη υπόθεση η αντίσταση ;
     Άλλα ζητά από μας η εποχή. Προβλέψιμους, ψιλοαδιάφορους, αποποιητές των ευθυνών και κατόχους τυπικών προσόντων μας θέλει, έτσι που να καλύπτουμε την θέση του σωστού ψηφοφόρου υπαλλήλου . Να προσπαθούμε  συνεχώς να καλυφθούμε απέναντι στα άπειρα απροσδόκητα της ζωής , δίνοντας στο ατομικό συμφέρον μας την απόλυτη προτεραιότητα , ανάγοντας το σε αξία χειροπιαστή. Ένα ανθρωποεξάρτημα της μηχανής , που εφαρμόζει δήθεν την αρχή της μέγιστης αποδοτικότητας που στην πραγματικότητα είναι η αρχή της μέγιστης σπατάλης , αφού αφήνεται η πραγματική μας δύναμη ανεκμετάλλευτη.
     Αντίσταση στην εποχή μας είνα να μαθαίνουμε , να βλεπουμε και να εμβαθύνουμε σ΄αυτό που βλέπουμε και σ΄αυτό που σκεφτόμαστε , ν΄αναζητούμε μονοπάτια σκέψης και όχι μόνο να διαπιστώνουμε.
     Γιατί αν αποκοπείς λέγοντας '' δεν ανήκω εδώ  γιατί στην πραγματικότητα δεν ανήκα ποτέ εδώ'' πράγμα που δεν αμφισβητώ για να το λες , τότε δεν έχει νόημα να προσπαθήσεις. Στην πραγματικότητα αυτό μας λες. Το πρόβλημα είναι ότι θα ταυτιστούν και άλλοι μαζί σου.  Ταυτίζεται ο άνθρωπος συνήθως όπου έχει την λιγότερη προσπάθεια. Είναι όμως  σαν να αποστρέφεις την ματιά σου από το πρόσωπο  σου , γιατί τρομάζεις να δεις την όψη σου.
     Ξέρεις όμως ποιός είναι αυτός που δεν μπορεί; H φορτισμένη μετριότητα που προτιμά να παραβλέπει τα όνειρα του ( αν είχε ) παρά να πάρει πρωτοβουλίες. Είναι ο αμεριμνομέριμνος της ελεγχόμενης και εύκολα προσδιορίσιμης  κοινής γνώμης. Είναι αυτός που δεν μπορεί να αποδοκιμάσει τον κακό του εαυτό και να τον αλλάξει. Είναι αυτός που στην πραγματικότητα  αποφεύγει τον εαυτό του σαν ο διάλος το λιβάνι και αποδίδει κάθε αναποδιά στους άλλους και στις συνθήκες. Και αν από την άλλη πάνε όλα καλά , θα προσπαθήσει να πάρει φως από τους  ίδιους άλλους και από τις ίδιες συνθήκες.  Είναι αυτός που είτε  λέει ψέματα ακόμα και στον εαυτό του όταν λέει πως τούτο τον τόπο μέχρι χθες  τον αγαπούσε ή  λέει ψέματα όταν λέει   σήμερα  ΄΄δεν ανήκω εδώ''.  Είναι ο αρνητικά φορτισμένος. Είναι με δυό λόγια  , ο αυριανός  της παλιάς νοοτροπίας.



Φωτογραφία  Sergio Larrain
http://www.guardian.co.uk/artanddesign/2012/feb/24/sergio-larrain


   


10 σχόλια:

  1. Όλα τα θέλω σου, τα πρέπει της αναγκαίας μεταστροφής μας!!! Εξαιρετικό!
    Καλημέρα,
    Γιούλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αντίσταση μια τόσο ξεχασμένη λέξη. Μια λέξη με ιδιαίτερη τιμή στον παρελθόν, λίγη ιστορία να ξέρει κάποιος , θα βρει γενναίες και ιστορικές στιγμές του λαού μας. Ποίος κάνει σήμερα αντίσταση? πόιός αποχωρεί έστω και δετευρόλεπτα από τον εαυτό του, για να παρατηρηθεί λίγο από απόσταση και να συγγενέψει έστω και μι αναπνοή του με την λέξη αντίσταση. Μακ'αρι , να χρωματίζαμε την ζωή μας με τέτοια μεγάλη αυταξία όπως η αντίσταση , πόσο λιγότερο φτωχοί θα είμαστε τώρα.
    Ξένια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Χωρίς να βρεθεί ένα ςκατάλληλος πολιτικός φορέας, ολόκληρη αυή η αυτογνωσία που θα χωρέσει και που θα βρεθεί ο τρόπος να κατευθυνθεί και να συντονιστεί. Σε ένα πολιτικό σύστημα τόσο άρρωστο , τι θα ωφελήσει που κάποιοι θα αναζητούν το ηλιοβασίλεμα. Συγχωρέστε μου την πεζότητα, αλλά αν δεν παραιτήσουν τα λαμόγια, τα ρουσφέτια δεν χάσουν την θέση τους από αξιοκρατικά επιλεγμένους πολίτες, αν η αριστερά δεν βγει από την νάρκη της ή δεν αυτοκτονίσει, αν δεν πάψουμε να κάνουμε ανωφελες απαργίες, αν δεν κοιτάξουμε να μειώσουμε το κόστος κρυφό και φανερό της πολιτικής μας σκηνής, αν δεν πατάξουμε την φοροδιαφυγή , αν δεν στήσουμε ανάπτυξη, αν δεν βρούμε τρόπους να μας πείσουμε να δουλέψουμε, και αν δεν μείνουμε ανυποχώρητοι στο θέμα τέλος της κομματοκρατίας, και εγώ θέλω να φύγω και ας είμαι 56 .
    Μπράβο σου πάντως το λέει η καρδούλα σου.

    Φτου ξελεφτερία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σου παραθέυω απόσπασμα του άρθρου του Π.Καψή, για την παρουσία και την ομιλία Τσίπρα στην ΔΕΘ .
    'Ρωτήθηκε για παράδειγμα πως συμβαδίζουν οι θέσεις που διατύπωσε με όσα κατά καιρούς ακούγονται από στελέχη του ότι το ευρώ δεν είναι φετίχ ή ότι η χρεοκοπία είναι το όπλο των φτωχών και περιορίστηκε σε γενικότητες περί εσωκομματικής δημοκρατίας. Γνωρίζουν όλοι ωστόσο ότι οι φορείς αυτών των απόψεων, όπως το «αριστερό ρεύμα», αποτελούν αν όχι την πλειοψηφία πάντως την ισχυρότερη τάση στο κόμμα. Και μπορεί προεκλογικά να τους επιβλήθηκε σιωπητήριο, οργανωτικά ωστόσο είναι σε θέση να κρατούν τον κ. Τσίπρα σε ομηρεία. Και για όσους αρέσκονται σε συγκρίσεις, αντιμετωπίζοντας ανάλογο πρόβλημα ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν δίστασε να στείλει σπίτι τους εκατοντάδες στελέχη του. Ο κ. Τσίπρας; ''
    Αυτά είναι τα παλιά υλικά Αννίτα. Αυτά που θέλουν να προσομοιάζουν όλες τις καταστάσεις με ότι γνωρίζουν έως τώρα. Το ΠΑΣΟΚ , το 77 και 81 με το σήμερα, την κοινωνική κατάσταση του τότε με την κοινωνική κατάσταση του σήμερα κλπ. Αυτά είναι τα αραχνιασμένα μυαλά που δεν βλέπουν ή λένε πως δεν βλέπουν καμιά διαφορετική κατάσταση σήμερα από την τότε. Και εμείς είμαστε αραχνιασμένα μυαλά που αναγνωρίζουμε ως δίκαιο και σωστό ένας Διυθυντής εφημερίδας , να γίνεται κυβερνητικός εκπρόσωπος . Για όλα αυτά με πολλή μεγάλη δυσκολία μπορεί να αναζητηθεί και εφ=δώ ηλιοβασίλεμα...θέλει ειδική αντοχή και δύναμη. Αλλά γνώμη μου πρέπει να το δούμε το ηλιοβασίλεμα έστω και μέσα απο το καιρεομάνι...όπως το λες. Μήπως και προλάβουμε και δούμε και καμιά ανατολή. Ωραίο ! και διαφορετικό!
    Σταύρος Χ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ο αυριανός της παλιας νοοτροπίας και ο σημερινός της παλιας ιδεολογίας. Το αύριο θα το φέρουμε ´ολοι μαζί , με τις αναθεωρήσεις μας. Τα μυαλά μας όμως δεν ξεκουνήθηκαν , τα ίδια προσωπα , τα ίδια σκηνικά και οι αυτοδιορισμοι, ως την υλστατη στιγμη. Ο κόσμος υποφέρει, πινάει, δεν ξέρει για το αύριο τίποτα και εμεις ξανά επιλέξαμε την ίδια κατάστση. Τωρα θα μου πεις και συμφωνώ , και τι να κάνουμε στην χώρα της σκουπισμένης πλατείας Κλαθμώνος; Να αντισταθούμε λες. Σωστά, ναι αλλά για δες εδώ απαιτείται όραμα. Μόνοι και το όραμα; Και μέχρι τότε τι; Την τριανδία; Σ´αυτό το σπίτι θέλουμε ηγέτες.και όσες αντιστάσεις και αν θυμηθείς, θα το δεις....υπήρχαν δίπλα τους φυσιογνωμίες.
    Ειρήνη


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πόσο δύσκολο είναι να συμβιβάζεις , χωρίς να συμβιβάζεσαι. Από τα πιο δύσκολα και συνάμα πιο όμορφα πράγματα που έχει άνθρωπος να κάνει στην ζωή του. Ένα διαμάντι μας άφησες εδώ!
    ΝΜ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τι ξέρω ; πως λετε μεγάλες αλήθειες. τι άλλο ξέρω ; πως τις λετε με ένα δικό σας μοναδικό τρόπο. Να το πω συναίσθημα, να το πω ανθρωπιά, να το πω γνώσεις , να το πω ταλέντο, να το πω ενσυναίσθηση , να το πω μεράκι, να το πω δύναμη ψθχική και πνευματική, να το πω αξία, να το πω τια από όλα αυτά. Όλα μαζί σε ένα εκρηκτικό μείγμα. Και εγώ το ξέρω και αυτοί όλοι που σας διάβαάζουν. Με το μικρό κουταλάκι ανοίγετε δρόμους , και βάζετε φως από τα μικρά χαραμαδάκια στα σκοτεινά κελιά. Πολλοί θα πουν πως δεν αναγνωρίζουν τους εαυτούς τους σε μικρά κελιά. Καλώς για μένα λοιπόν μιλώ. Ξέρεις τι είναι αυτό το αξεπέραστο. Πως μιλάτε με πρόταση και από την πλευρά μας. Στέκεστε τα πόδοα σας στην πλευρά μας, μας λες αλήθεια από το γήπεδο μας, δεν μας δείχνεις με το δάχτυλο. Πανευτυχής γιατί σας γνώρισα.
    Πέτρος Κυριακίδης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Προς τον φίλο ΝΜ
    Νίκο , ''άλλο το συμβιβάζομαι και άλλο το συμβιβάζω..''.τι πιο ωραίος τίτλος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Προς όλους τους αναγνώστες ,φίλους μου. Έχω πάθος και θα το έχετε πια καταλάβει, με εσας , με τις σκέψεις , με το γράψιμο, με την έκφραση συναισθημάτων, με τις εκρήξεις της ζωής . Τα αόρατα και τα ορατά. Σας ευχαριστώ για τους επαίνους , μα πάνω από ολα ζητώ τις σκέψεις σας, τα ερωτηματικά σας, την γνώμη σας. Και αυτό είναι για μένα μελάνι στην πενούλα μου. Κε Κυριακίδη τι να πω, σας ευχαριστώ πολύ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Καλό μεσημέρι, Ανν Λου. Έπλεξες τις σκέψεις σου, σαν ένα όμορφο, χειμωνιάτικο, πουλόβερ, με όμορφα σχέδια, όπως το έπλεκαν οι γιαγιάδες μας. Θα συμφωνήσω με όσα λες. Λιγάκι ειλικρινή καλοσύνη και αλληλεγγύη χρειάζεται ο άνθρωπος, για να χαμογελάσει, λιγουλάκι. Όσο για την εσωτερική αρνητικότητα, μες το νου, του ανθρώπου, που τον αποτρέπει απ' το να επιμείνει να προσπαθεί, αιτίες ας αποδώσουμε στο πως, μεγάλους αυτούς.. τους ανθρώπους: οι δικοί τους, ο κυνισμός όσων τους απέρριψαν, ως μυαλό, ως παρουσιαστικό, ως όνειρα για το μέλλον. Ο κάθε άνθρωπος, είναι διαφορετικός όπως τα δαχτυλικά αποτυπώματα και ως σπάνιο είδος / είδος προς εξαφάνιση, "στη φύση" , πρέπει να θεωρείται. Βέβαια, όπως είπες κι εσύ, όποιος δεν θέλει να αλλάξει, είναι ο αυριανός της χτεσινής νοοτροπίας: συμφωνώ και επαυξάνω. Όπως διάβασα στα λόγια ενός όμορφου, μουσικού, βίντεο http://www.youtube.com/watch?v=qc9_vcr4XQs&feature=player_embedded&noredirect=1#! Η ανθρώπινη καρδιά, αισθάνεται πράγματα, που τα μάτια δεν είναι ικανά να δουν. Φορές, λόγω ρατσισμού προς φυλές, ιδέες, κλπ είναι αδύνατο να αντιμετωπίσουμε τον άλλο, ως εαυτό, που αξίζει σεβασμό -απλά δεν πρέπει να ξεχνάμε να προστατευόμαστε, γιατί υπάρχουν, ναι, κακοί και καλοί, άνθρωποι. --Καλό απόγευμα. Να είσαι καλά, και να εμπλουτίζεις τα αναγνώσματα μας, τόσο ουσιαστικά και ωραία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή