Χρόνια σφάζονταν οι λαοί γιατ' αφέντη το ψωμί... και ξύπνησαν, μα... μονομιάς ήρθε ανάποδα ο μικρόκοσμος του καθενός... Ποτέ δεν αισθανθήκαμε τόση μοναξιά. Το ντουνιά τον είχαμε ξεχάσει, γιατί του καθενός το "εγώ" καμώθηκε το σπουδαίο και διογκώθηκε, παράτερα. Δε μας αφορούσε ο ντουνιάς, χρόνια τώρα. Κι έγινε, σήμερα, το πανωφόρι του καθενός μας, πιο στενό... Ούτε το σώμα μας δεν μας χωράει... Πιο βαρύ το κρύο και ο ζόφος... Συνέχισε Αννιτάκι!! Γιούλη
Μαμά είσαι φοβερή!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγγελίνα
μεροδούλο..ξεροδούλι...αχ ρε τι μας τραγουδάει ετούτος ο ένας και μοναδικός λεβέντης μας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια σφάζονταν οι λαοί γιατ' αφέντη το ψωμί... και ξύπνησαν, μα... μονομιάς ήρθε ανάποδα ο μικρόκοσμος του καθενός... Ποτέ δεν αισθανθήκαμε τόση μοναξιά. Το ντουνιά τον είχαμε ξεχάσει, γιατί του καθενός το "εγώ" καμώθηκε το σπουδαίο και διογκώθηκε, παράτερα. Δε μας αφορούσε ο ντουνιάς, χρόνια τώρα. Κι έγινε, σήμερα, το πανωφόρι του καθενός μας, πιο στενό... Ούτε το σώμα μας δεν μας χωράει... Πιο βαρύ το κρύο και ο ζόφος... Συνέχισε Αννιτάκι!! Γιούλη
ΑπάντησηΔιαγραφήαχ να ξερες Γιούλη μου τι κουράγιο μου δίνεις..σε αυχαριστώ απέραντα .
ΑπάντησηΔιαγραφή