Τόπος : Wuhan
Σκηνοθέτης : Η ζωή η ίδια
Πρωταγωνιστές : Ένας 87χρονος ασθενής, ο γιατρός και ο νεαρός εθελοντής νοσοκόμος που σπρώχνει το κρεβάτι φορείο.
Χρόνος : Η στιγμή που ο ασθενής ανεβαίνει στο δωμάτιο του νοσοκομείου μετά απο είκοσι μέρες παραμονή στην εντατική.
Πράξη : Τρεις άνθρωποι λούζονται ταυτόχρονα στο λαμπερό φως του ήλιου που εκείνη τη στιγμή δύει. Ο ασθενής δείχνει τον ήλιο.
Αυτή η φωτογραφία καρφώθηκε στο μυαλό μου. Είναι η εικόνα της ανθρωπιάς που κοιτά με τα μεγάλα, επίμονα μάτια της και μας ζητά να κάνουμε, να βλέπουμε, να σκεφτόμαστε, να ακούμε, να φερόμαστε, ο καθένας σαν αν είμαστε όλοι. Μαζί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου