Νύχτα στο ραδιόφωνο

Το γκρι, το μαύρο γίνεται κόκκινο.
Καθόμαστε στο κόκκινο τη νύχτα.
Η Θέκλα διαλέγει μουσική.
Η Σοφία στον ήχο.
Johnny Otis - Harlem Noctrum το πρώτο τραγούδι.
Κουβέντα για τα ανθρώπινα ξέρεις. Για όλα αυτά που σε απασχολούν εσένα, εμένα, εμάς. Για την αντοχή των υλικών.
O Νίκος βγάζει φωτογραφίες.
Ο χρόνος κυλά. Ο χρόνος πάντα κυλά. Ας είναι τουλάχιστον να μην παραμερίζει ανθρώπους στο πέρασμα του. Στο στούντιο έρχεται απρόσμενα και ανέλπιστα ο Σταύρος. Ο Σταύρος και το χαμόγελο του. Η Θέκλα γελάει. Σηκώνεται να τον αγκαλιάσει. Κι άλλο κόκκινο. Φως.
A Song To Europe - Bryan Ferry

These cities may change
but there always remains
my obsession

Tράνζιτ και Ιώδιο μαζί.
Η Φανή στα sms ρωτάει για τα ''πρέπει'' που χτίζουν φυλακές στην ζωή.
Γονείς μην τιμωρείτε τα παιδιά. Είναι σαν να τα δένετε. Μην κρεμάτε χρόνο στα μανταλάκια. Όλοι βρεγμένοι θα μείνουμε.
Μιλήστε τους.
Μιλάμε.
Η Θέκλα μ΄αγκαλιάζει.
Η εκπομπή κλείνει.
Καλά κουράγια απ΄όπου μας ακούσατε.
Το κόκκινο παραμένει. Χωρίς.
Εμείς περπατάμε στο Θησείο αταξικά και άχρονα όπως οι άνθρωποι όταν νοσταλγούν. Σε λίγες ώρες αρχίζουν οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί. Εμένα ποτέ δεν μου άρεσαν τα ηλεκτρονικά. Μια μακαρονάδα με κόκκινη σάλτσα και μπόλικο τυρί. Για ένα πιάτο φασουλάδα λαδερή που λέει και ο Πουλίκας. Στο τέλος μιας κόκκινης μέρας. Ο Σταύρος μιλάει. Μιας σημερινής μέρας γεμάτης με πολλά χθες. Νιώθω τυχερή.
Καλοκαιρινό βράδυ μέσ' στο χειμώνα. Να μην μπλέκουμε τους τόνους είναι κακό. Να ξέρουμε τι λέμε. Να ξέρουμε τι ξέρουμε. Δεν είμαστε ξερόλες.
Σηκωνόμαστε σιγά σιγά.
Η καλύτερη ποίηση τελικά βρίσκεται εκεί έξω, στα μάτια των ανθρώπων, στα έργα τους.