Οι άνθρωποι τριαντάφυλλα μυρίζουν αξιοπρέπεια.
Το βλέμμα τους μεγαλώνει να σε χωρέσει.
Τα λόγια τους είναι λίγα και ταπεινά.
Μεγαλώνοντας έμαθα να τους ξεχωρίζω.
Σηκώθηκε το πρωί να τελειώσει τα της Πολιτείας Έληγε η προθεσμία, κι όφειλε να πληρώσει το μερίδιο του. Μπήκε στο υποκατάστημα τράπεζας και στήθηκε στην ουρά. Μια μητέρα με παιδί και μια ηλικιωμένη του πήραν τη θέση στα κλεφτά. Δε μίλησε, μειδίασε ευγενικά στο πταίσμα τους. Ένας κύριος μ' ένα καφέ στο χέρι έκοβε βόλτες και μιλούσε δυνατά στο κόσμο. Ένιωσε αμήχανα με την συμπεριφορά του και προχώρησε ένα βήμα μπροστά, προς το ταμείο. Μάλλον θα ήταν από τους καλούς πελάτες της τράπεζας, κι απέκτησε οικειότητες με το προσωπικό, σκέφτηκε. Έφτασε η σειρά του, αντάλλαξε μια καλημέρα κι έδωσε το χαρτί και τα χρήματα στην ταμία. Ο φωνακλάδικος καφές με το καλαμάκι είχε φτάσει πίσω του, ένιωσε να απειλείται η σωματική του ακεραιότητα απ' το σάλιο του βροντόφωνου. Η ταμίας κατάλαβε την νευρικότητα του κι είπε, βαθμολογούμαστε καθημερινά για την άριστη εργασία μας. Μα, μου δημιουργεί νευρικότητα ο κύριος με τον καφέ, ανταπάντησε ο πελάτης της. Ποιος κύριος, αυτός; μα αυτός είναι ο Διευθυντής μας, συμπλήρωσε με θριαμβευτικό στόμφο στη φωνής της. Ο πελάτης, ανασήκωσε ελαφρά τα χείλη του κι έφυγε. Βγαίνοντας από το υποκατάστημα κατέβασε το κεφάλι κι αμέσως άνοιξε βήμα ταχύ. Η ταπεινή του καταγωγή δεν του επέτρεπε να σχολιάσει το συμβάν, ούτε ακόμη και με τον ίδιο του τον εαυτό... υγ. για τον καλό μήνα το πραγματικό συμβάν! :)
Σηκώθηκε το πρωί να τελειώσει τα της Πολιτείας Έληγε η προθεσμία, κι όφειλε να πληρώσει το μερίδιο του. Μπήκε στο υποκατάστημα τράπεζας και στήθηκε στην ουρά. Μια μητέρα με παιδί και μια ηλικιωμένη του πήραν τη θέση στα κλεφτά. Δε μίλησε, μειδίασε ευγενικά στο πταίσμα τους. Ένας κύριος μ' ένα καφέ στο χέρι έκοβε βόλτες και μιλούσε δυνατά στο κόσμο. Ένιωσε αμήχανα με την συμπεριφορά του και προχώρησε ένα βήμα μπροστά, προς το ταμείο. Μάλλον θα ήταν από τους καλούς πελάτες της τράπεζας, κι απέκτησε οικειότητες με το προσωπικό, σκέφτηκε. Έφτασε η σειρά του, αντάλλαξε μια καλημέρα κι έδωσε το χαρτί και τα χρήματα στην ταμία. Ο φωνακλάδικος καφές με το καλαμάκι είχε φτάσει πίσω του, ένιωσε να απειλείται η σωματική του ακεραιότητα απ' το σάλιο του βροντόφωνου. Η ταμίας κατάλαβε την νευρικότητα του κι είπε, βαθμολογούμαστε καθημερινά για την άριστη εργασία μας. Μα, μου δημιουργεί νευρικότητα ο κύριος με τον καφέ, ανταπάντησε ο πελάτης της. Ποιος κύριος, αυτός; μα αυτός είναι ο Διευθυντής μας, συμπλήρωσε με θριαμβευτικό στόμφο στη φωνής της. Ο πελάτης, ανασήκωσε ελαφρά τα χείλη του κι έφυγε. Βγαίνοντας από το υποκατάστημα κατέβασε το κεφάλι κι αμέσως άνοιξε βήμα ταχύ. Η ταπεινή του καταγωγή δεν του επέτρεπε να σχολιάσει το συμβάν, ούτε ακόμη και με τον ίδιο του τον εαυτό...
ΑπάντησηΔιαγραφήυγ. για τον καλό μήνα το πραγματικό συμβάν! :)
Γιατί χάνονται οι συν-Άνθρωποι που ευωδιάζουν μέσα τους;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποιοι ανησυχούν...να τους σκέφτεστε λιγάκι κι αυτούς!
https://www.youtube.com/watch?v=cdhHOFv5suY
ΑπάντησηΔιαγραφήτόσο αισιόδοξο όταν η μεζούρα μας τριγυρνάει ανέμελα σε λιβάδι πλήκτρων!
:-Ρ...
ΑπάντησηΔιαγραφήγια τον καλό μήνα.
Τι νόμιζες;-*