Από καιρό δεν μιλάμε πια. Πού και πού του δίνω μια φάπα για να φωνάξει και να σπάσει η μούγγα. Δεν φωνάζει αλλά παίρνει το χέρι μου και το ακουμπάει στο κεφάλι του.
Η απόρριψη εξ ορισμού δεν έχει κάποιο ιδιαίτερο ειδικό βάρος στον πραγματιστή ή ακόμη και στο ρομαντικό εραστή της ζωής. Όπου αποδοχή εκεί κι η απόρριψη, εκείνο που πονά πραγματικά είναι να σε αντιμετωπίζουν εξ αρχής με καχυποψία και να επιβεβαιώνουν την ύπαρξη του εφιάλτη σου, “οι άνθρωποι είναι κακοπροαίρετοι από γεννησιμιού τους”. Κι εσύ, τόσο να κόπτεσαι να τους αποδείξεις, ότι κάνουν λάθος, ότι δεν υπάρχει ρανίδα του αξιώματος. Ένας στραβός, όλοι στραβοί; Και οι λοιποί, οι αναμάρτητοι, οι “δήθεν” αληθινοί και άσπιλοι στη πρώτη γραμμή μ’ ένα λιθάρι ανά χείρας; Είναι τραγικό, όσο ανοίγεις τους ορίζοντες σου με την γνώση, τόσο να σκλαβώνεται το μέσα σου. Τι να το κάνεις, όταν το γράφεις, το υποδεικνύεις, εν μέρει πείθεις με τα νούμερα σου και, στην πράξη; Τζίφος, άσε ρε αδερφέ, όλοι καθάρματα σου λέω, αφού το λένε και οι σοφές γραφές μου. Η ανθρωπιά μας, ο καλύτερος μας φίλος πηγάζει μόνο απ’ τα καλοταϊσμένα τετράποδα μας, μα και μ’ αυτά σαν μεγαλώσουν λίγο, τα βγάζουμε στο μπαλκόνι να κοιμηθούν διπλοκλειδώνοντας την πόρτα μας! Υγ. -Είσαι ευτυχισμένος, πως τα καταφέρνεις; -Απλά πας με την ροή. -Και αν κάτι πάει στραβά; -Προτιμώ να κάνω λάθη απ’ το μην κάνω τίποτε, προτιμώ να τα θαλασσώνω παρά να είμαι εκτός. Από την ταινία Τhe Oxford Murders (2008)
Η απόρριψη εξ ορισμού δεν έχει κάποιο ιδιαίτερο ειδικό βάρος στον πραγματιστή ή ακόμη και στο ρομαντικό εραστή της ζωής. Όπου αποδοχή εκεί κι η απόρριψη, εκείνο που πονά πραγματικά είναι να σε αντιμετωπίζουν εξ αρχής με καχυποψία και να επιβεβαιώνουν την ύπαρξη του εφιάλτη σου, “οι άνθρωποι είναι κακοπροαίρετοι από γεννησιμιού τους”. Κι εσύ, τόσο να κόπτεσαι να τους αποδείξεις, ότι κάνουν λάθος, ότι δεν υπάρχει ρανίδα του αξιώματος. Ένας στραβός, όλοι στραβοί; Και οι λοιποί, οι αναμάρτητοι, οι “δήθεν” αληθινοί και άσπιλοι στη πρώτη γραμμή μ’ ένα λιθάρι ανά χείρας; Είναι τραγικό, όσο ανοίγεις τους ορίζοντες σου με την γνώση, τόσο να σκλαβώνεται το μέσα σου. Τι να το κάνεις, όταν το γράφεις, το υποδεικνύεις, εν μέρει πείθεις με τα νούμερα σου και, στην πράξη; Τζίφος, άσε ρε αδερφέ, όλοι καθάρματα σου λέω, αφού το λένε και οι σοφές γραφές μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ανθρωπιά μας, ο καλύτερος μας φίλος πηγάζει μόνο απ’ τα καλοταϊσμένα τετράποδα μας, μα και μ’ αυτά σαν μεγαλώσουν λίγο, τα βγάζουμε στο μπαλκόνι να κοιμηθούν διπλοκλειδώνοντας την πόρτα μας!
Υγ.
-Είσαι ευτυχισμένος, πως τα καταφέρνεις;
-Απλά πας με την ροή.
-Και αν κάτι πάει στραβά;
-Προτιμώ να κάνω λάθη απ’ το μην κάνω τίποτε,
προτιμώ να τα θαλασσώνω παρά να είμαι εκτός.
Από την ταινία Τhe Oxford Murders (2008)