Υαλοκαθαριστήρες

     Τον ρώταγαν τι δουλειά κάνει και απαντούσε μεταφράσεις. Σε όσους τον ρώταγαν τι είναι η μετάφραση , απαντούσε ''τέχνη''. Είναι η τέχνη να βάζεις τις λέξεις στην σωστή σειρά αφού πρώτα τις ζυγίσεις. Να βρίσκεις θέση σε όσα γράμματα περιμένουν ξεροσταλιασμένα , κάπου να καταλήξουν. Σ΄ένα Τ που θέλει να πέσει στο κεφάλι σου . Σ΄ένα Ο που ορμάει να σε ρουφήξει σ΄ένα σκληρό φιλί. 

     Έλεγε επίσης πως συχνά έφθανε σε σημείο παραλυσίας χωρίς υπερβολή. Πως τον έλουζε ο φόβος  και ένας κρύος ιδρώτας πως μια λέξη παραπάνω να έβαζε θα τον άρπαζαν από τα μούτρα. Ένας μεταφραστής έλεγε διαρκώς εξετάζει και συγκρίνει την θερμοκρασία των λέξεων , των προτάσεων, των κειμένων. Κοιτά την θερμοκρασία του σώματος με την ίδια προσοχή και φροντίδα που μια μάνα θα βάλει το χέρι της πάνω στο μέτωπο του μωρού της να δει αν έχει πυρετό. Αν αμφιβάλει θα μετακινήσει το χέρι της από το παιδί  της στο δικό της μέτωπο. Να σιγουρευτεί με την σύγκριση . Στην ίδια θερμοκρασία δωματίου , θα φορέσει την έξαψη του παιδιού της και θα βρει την απόκλιση. 

      Έλεγε πως σε κάθε κείμενο δεν συναντά μονάχα μια γλώσσα. Πολλές φορές συναντά αρχέγονες γλώσσες με επιφωνήματα και αυτοσχεδιασμούς. Γλώσσες χωρίς αλφάβητα μονάχα με βογγιτά και λαχανιάσματα. Και άλλωτε σιωπή, πολλή σιωπή , λέξεις που δεν ειπώθηκαν , όρκοι που ξεχάστηκαν την άλλη στιγμή , απώλειες μνήμης και ασύνδετα περιγραφικά .Του έχει τύχει να μυρίζει ώρα το χαρτί να πιάσει πληροφορία και εκεί που νόμιζε πως ξεκινάει , νατην η σκέψη κυλάει , εκείνη να γλυστράει και η γλώσσα να δαγκώνεται στα τρια. 

      Τον ρώταγαν τότε αν αγαπά τις λέξεις. Καθόντουσαν αναπαυτικά απέναντι του και μιλούσαν με την φθορά του χρόνου για την φθορά των σχέσεων. Κτυπούσαν συνεχόμενες παύλες ,  ενωμένες σε μια  γραμμή μέχρι το τέλος. Με την  ανομολόγιτη ευχή να μπορέσει εκείνος να διακόψει το τέλος.Όμως δεν ήταν θαυματοποιός. 

      Τον ρωτούσαν πότε προλάβαινε να μεταφράζει τόσα πολλά κείμενα . Τόσες χιλιάδες λέξεις , αποσιωπητικά . Δεν ξερω απαντούσε . Δεν υπάρχουν απόλυτες απαντήσεις. Δεν υπάρχουν αυθεντίες. Ανεπίκαιροι άνθρωποι μονάχα υπάρχουν που στάθηκαν και δείχνουν σημεία για την περίπτωση που κάποιος τα αναζητήσει.  

     Είχε ένα μικρό κίτρινο αυτοκίνητο. Οι περισσότεροι τον περνάγανε  για ταξί. Σηκώναν τα χέρια να τον σταματήσουν . '' Στάση Δικαστήρια'',  ''στάση Γηροκομείο'' , στάση όσα έρθουν κι όσα πάνε, στάση νεκροτομείο - αναγνώριση νεκρού. Εκείνος επειδή οδηγούσε δεν μπορούσε να κουνήσει τα χέρια δεξιά και αριστερά. 'Ετσι άνοιγε τους υαλοκαθαριστήρες και προχωρούσε. Άλλο δεν του έμενε. Αυτό και η μετάφραση. 

Ζωγραφική Lori Nix