Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2012

Μ.Ε



     Στις μέρες που ζούμε, οι πιο αδύναμοι συνάνθρωποι μας, αυτοί που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη από την βοήθεια μας , στέκουν τρομαγμένοι σε κάποιο αφώτιστο περιθώριο και περιμένουν. Μας περιμένουν.

2 σχόλια:

  1. Εγκλωβισμένοι και στριμωγμένοι στην δυσκολη πραγματικότητα μας, στα καθημερινά βαριά μας προβλήματα , δυσκολευόμαστε τα κατανοήσουμε πως υπάρχει χώρος και για ακόμα χειρότερα προβλήματα. Αυτιστικά γυρνάμε γύρω από τον αφαλό μας και δεν ακούμε τίποτα από τις φωνές που καλούν σε βοήθεια, και είναι τόσες πολλές αυτές οι φωνές και γίνονται τόσες παραπάνω.
    Βάλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πόσες "ασφάλειες" διαταράσσονται ... Δεν μας περνάει από το νου, πόσες ... Περιμένουμε. Μας περιμένουν. Άπληστη αναμονή και τα πάντα στο περιθώριο. Ως πότε;
    Γιούλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή