Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2012

Αλήθεια είναι


6 σχόλια:

  1. Καλα , άριστα τα λέει ο Μητσος. Αλλα δεν το νιώθουμε όλοι...σήμερα θα το καταλάβουμε όλοι, περισσότερο. Ένα περήφανο Όχι δεν μπορούμε ; Όχι για λόγους αξιοπρέπειας μόνο αλλα και για λόγο επιβίωσης. Ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα καταπατούνται σήμερα. Δικαιωσύνη δεν υπάρχει.; Επιτέλους μια τοποθέτηση και απο την δικαιοσύνη....σήμερα ο πρωθυπουργός θα μας βαλ´ει ένα δίλημμα, τι θα πούμε; Η γνώμη μου Όχι !Γιατι ούτως η άλλως ελπίδα ξεχάσαμε τι είναι. Αν τουλάχιστον ξέραμε ότι είναι το τέλος..αλλα ούτε και αυτό δεν είναι. Για αυτό Όχι .

    Ξενια

    Ξενια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η απάντηση που έδωσα ήταν ψεύτικη, μα η ερώτησή σας ήταν πιο ψεύτικη. Όποιος λέει Α, δεν είναι υποχρεωμένος να πει Β. Μπορεί και να διαπιστώσει πως το Α ήταν ψεύτικο… Και όσον αφορά την αρχαία μεγάλη συνήθεια, δεν βλέπω δα να έχει καμιά λογική βάση. Μάλλον χρειάζομαι μια νέα μεγάλη συνήθεια, που να την εφαρμόσουμε αμέσως τώρα — εννοώ: την συνήθεια, σε κάθε κατάσταση, να ξανασκεφτόμαστε με νέο τρόπο.
    Αυτός που λέει ναι - αυτός που λέει όχι του Μπέρτολτ Μπρεχτ
    Για την αντιγραφή Νίκος Κατριβέσης (Μιά βροχερή μέρα στην Πάτρα λίγο προτού περιφέρω πάλι το σώμα μου σε γνωστούς ατραπούς Πλ. Όλγας - Εργατικό κέντρο, Αγ. ανδρέου , Γούναρη, Κορίνθου και πάλι πίσω).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Συμφωνώ απόλυτα με τον φίλο Νίκο Κατριβέση και ας μην τον γνωρίζω. Θέλω μονάχα να συμπληρώσω πως είναι τόσο αναγκαίο να σκεφτόμαστε με καινούργιο τρόπο την κάθε συνήθεια , όσο ο αέρας που αναπνέουμε. Γιατί μας λείπει ο αέρας , και χωρίς αέρα να αναπνεύσουμε φρέσκο και δυνατό από μας και τις ψυχές μας βγαλμένο, τίποτα δεν θα μας κάνει με καινούργια ματιά να δούμε τα παλιά καμωμένα και εννοείται και τίποτα καινούργιο ούτε θα κάνουμε , ούτε θα διεκδικήσουμε και περισσότερο νομίζω πως πρέπει αυτά να τα κατανοήσει η αριστερά απ' άκρη σ΄'ακρη και να τελειώνει με τους παλιούς ανοικτούς λογαριασμούς.
    Σταύρος Χ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ορμώμενη από το σχόλιο των προηγουμένων φίλων, να μοιραστώ μαζί σας, κάτι που διάβασα πρόσφατα. Ένας διάσημος ψυχολόγος, προτείνει, προκειμένου να αλλάξει η στάση μας στη ζωή και να βελτιώσουμε τις προοπτικές μας, να αφιερώσουμε 15 λεπτά κάθε βράδυ, για όσα βράδια χρειαστεί, στο να γράψουμε στον εαυτό μας την ιστορία του, σα να επρόκειτο να τη διηγηθούμε σε κάποιον άλλο, χωρίς να παρακάμψουμε τα μελανά σημεία της και χωρίς να ωραιοποιήσουμε ή να δικαιολογήσουμε τα λάθη μας. Στη συνέχεια, να αποπειραθούμε να την ξαναδιαβάσουμε, σχολιάζοντας τα σημεία που μας προκαλούν, με εποικοδομητική διάθεση ... Πώς, γιατί, τι θα γινόταν εάν, τι θα άλλαζα, γιατί θα το άλλαζα κλπ. Τα εποικοδομητικά σχόλια για τη βελτίωση των συναισθημάτων μας, της συμπεριφοράς μας, των καταστάσεων να τα υιοθετήσουμε στην καθημερινή ζωή μας, ώστε να γίνουμε πιο χαμογελαστοί, πιο ευγενικοί, πιο αισιόδοξοι, πιο παραγωγικοί, κι ό,τι "πιο" διαπιστώσουμε ότι υπάρχει σε μικρό βαθμό στον καθένα μας. Εν άλλοις λόγοις, η αλλαγή δεν επιβάλλεται έξωθεν, αλλά απαιτείται αυτοκριτική. Θα ήταν μέγα λάθος για τη σημερινή κατάσταση να δείξουμε με το δάχτυλο οποιονδήποτε (παιδική συνήθεια πολλών: Κυρία, όχι εγώ. Αυτός!). Εδώ που φθάσαμε, συμμετείχαμε όλοι,εκκινώντας από διαφορετική αφετηρία. Ο καθένας με διαφορετική πράξη ή παράλειψη, με την αδιαφορία, με την απραξία, με την υπερκινητικότητα, με την αίολη αντίδραση,με την ανοχή, με τη θετική ψήφο, με την αρνητική ψήφο, με την αποχή, με το βόλεμα. Πάντως όλοι! Άλλοι λιγότερο κι άλλοι περισσότερο. Όσο βόλευε η κατάσταση, δεν έθιγε τα κεκτημένα του καθενός μας, δεν είχαμε λόγο αναφοράς στο "εμείς". Το "εγώ" ήταν το κυρίαρχο. Αν δεχθούμε τα πορίσματα των μελετών του ψυχολόγου, δε θα πάμε ούτε βήμα παρακάτω, αν δεν κοιτάξουμε κριτικά και εποικοδομητικά, πρώτα τα δικά μας πεπραγμένα και τη συμβολή μας σε αυτό που ζούμε. Η αλλαγή δεν έρχεται έξωθεν ... γιατί θέλει δουλειά να απαλλαγούμε από το "εγώ".
    Γιούλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Βρίσκω τις απόψεις όλων σας , τόσο ειλικρινείς και βαθιές που μεταγγίζεται κουράγιο και σε μένα που ποτέ δεν μπόρεσα λόγω εσωτερικής συστολής να γράψω ένα σχόλιο ή να μπορέσω να βρω το κουράγιο να γράψω μια δική μου άποψη-ιδέα σε τούτο το μεγάλο σαλόνι ανταλλαγής σκέψεων. Η αναγνώριση της δικής μας συμμετοχής στην ευθύνη είναι και για μένα μονόδρομος. Η αναγνώριση αυτή περνά απο συμπληγάδες , γιατί ποιός είναι αυτός που του αρέσει να αυτοκρίνεται και να μην αναλώνεται στην θπόδειξη του απέναντι ως υπευθύνου. Βρίσκω την προτροπή της Γιούλης θαυματουργεί και άλλωστε στο σπίτι που φιλοξενούμαστε και γράφουμε έχουμε πάρει τα πρώτα μεγάλα μαθήματα, αυτοκριτικής . Αν σταθούμε παλικάρια σε τουτη την στιγμή της αναγνώρισης της δικής ευθύνης , τόοτε και άνεμοι καινούργιοι θα φυσίξουν και τότε θα δείτε πως σαν τραπουλόχαρτα πέφτουν οι αντιλαικές πολιτικές. Αλλά εκτός απο μας και οι κύριοι της αριστεράς πτέρυγας να ψαχτούν , ουσιαστικά όμως. Και όχι να τα βρίσκουν και να συνδοιηκούν όταν είναι μονάχα με την δεξιά ,αλλά να τα βρίσκουν και μεταξύ τους. Και να μας που και καμιά ιδέα...για την ανεργία, τα χρωστούμενα κλπ κλπ κλπ. Ευχαριστώ για την φιλοξενία
    Ζωή Λάμπρου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Και μόνο που γίνεται τούτη η κατάθεση ιδεών και σκέψεων , γεμίζω δύναμη και το χαμόγελο μου γίνεται τεράστιο. Καλή δύναμη σε όλους μας. Καλούς αγώνες και να κρατάμε την αισιοδοξία μας ακόμα και στα χειρότερα! Πολλοί μικρόκοσμοι μαζί κάνουν τον μακρόκοσμο μας

    ΑπάντησηΔιαγραφή