Τα παιδιά τρελλαινόντουσαν για κοτόπουλο στο φούρνο με πατάτες. Εύκολο φαγητό, μέσα σ' ένα τεταρτάκι τελειώνεις. Λίγη προσχή να ψηθεί σωστά μόνο. Από τότε που ξεκίνησε ο Γιάννης διατροφή, της ζήτησε να μην βάζει τις πατάτες μέσα στο ίδιο ταψί με το κοτόπουλο. Ρουφάει το κοτόπουλο το άμυλο και γεμίζει λιπαρά της έλεγε.
Ψάρι το καλύτερο φαγητό της έλεγε ο Γιάννης. Ψάρια να τρώμε Μαρία, είναι για μας καλό και για τα παιδιά καλύτερο. Ειδικά τα ψητά. Αποφεύγεις και το αλεύρωμα και τη τηγανίλα. Νευρίαζε όταν τον άκουγε να τα λέει αυτά. Γρατσούναγε τότε με τα κόκκινα νύχια της το κατάλογο του ντελίβερι και μονολογούσε πίσω μου σ΄έχω...
Τουλάχιστον τρεις μέρες την βδομάδα η Μαρία δούλευε 13 ώρες. Νοσηλεύτρια τα πρωινά στο νοσοκομείο και τα απογεύματα στο ιατρείο του γιατρού να κλείνει τα ραντεβού και να δίνει αποτελέσματα εξετάσεων. Στο ιατρείο έπρεπε να πηγαίνει στην πένα. Από το βράδυ ταίριαζε τα ρούχα και τα παπούτσια στη καρέκλα για να γλυτώσει χρόνο το πρωί που έπεφταν όλα μαζί. Όπως και τον καφέ από το βράδυ τον έβαζε στη καφετιέρα. Το πρωί να έχει μόνο να πατήσει το κουμπί. Ο Γιάννης δούλευε στο τμήμα πωλήσεων μιας εταιρείας συστημάτων συναγερμών. Είχε κι αυτός ακατάστατο ωράριο, πολλές φορές πέρα από το ωράριο καταστημάτων. Ήταν μέρες που τα παιδιά τους τα έβλεπαν μόνο λίγο πριν κοιμηθούν. Όμως ο Γιάννης είχε πάντα ένα τρόπο και τα γύρναγε όλα στο γέλιο. Όλα καλά έλεγε και την κοιτούσε όπως τότε στην αρχή τους. Ξεχνιόταν τότε κι αυτή και του χαμογελούσε.
Η Μαρία ήταν όμορφη και κρατιόταν καλά. Σαρανταδυό χρονών έκλεισε φέτος. Τα εικοσιδύο τα είχε περάσει με τον Γιάννη. Στιγμή δεν της έμενε για τον εαυτό της, με εξαίρεση το εβδομαδιαίο μανικιούρ. Σ΄ένα άγνωστο και απώτερο μέλλον έδιωχνε την στιγμή που θα γραφόταν στο γυμναστήριο. Σ΄ένα ακόμα πιο μακρινό μέλλον θα μάθαινε ισπανικά που ήθελε πάντα. Πρώτα έπρεπε να πάρουν τα παιδιά τα διπλώματα των αγγλικών. Ήταν και το μικράκι που είχε κλίση στο χορό και ήθελε να κάνει χιπ χοπ. Τι, να έκανε πως δεν το έβλεπε;
Την μέρα που είδε στον υπολογιστή τα αποτελέσματα της τελευταίας μαστογραφίας είχε κάνει επιτέλους ψάρι ψητό και θα ήταν όλοι χαρούμενοι. Για μια στιγμή νόμισε πως βούλιαζε. Έλυσε την ποδιά της και τη δίπλωσε τακτικά στα τέσσερα. Την έβαλε στο πρώτο συρτάρι της κουζίνας. Έστρωσε με προσοχή το τραπέζι. Είδε πως η μπλούζα της είχε ένα σημάδι ψηλά στο ύψος του ώμου. Ίσως λερώθηκα όταν έκοβα τη ντομάτα για την σαλάτα, σκέφθηκε. Δοκίμασε να τη καθαρίσει με νερό αλλά δεν έβγαινε. Δεν θα βγει σκέφθηκε. Δεν θα καθαρίσει.
Έριξε τα μαλλιά της μπροστά για να καλύψει την λερωματιά. Φώναξε τα παιδιά.
Δεν περιγράφονται τα συναισθήματα που παράγει. Δεν μπορώ να σχολιάσω. Την καλησπέρα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ για την ανάγνωση Γιάννη
ΔιαγραφήΌσο μάνα ή πατέρας να είσαι δεν παλεύονται όλα, κι ας μαλώνεις καθημερινά με θεούς και με δαίμονες. Στρατιωτάκια παραμένουμε στη σκακιέρα μας, μια κίνηση μπροστά ή διαγώνια για να φάμε ή να μας φάνε. Παραγωγική σαιζόν να έχεις και, αδημονούμε για το επόμενο σου κείμενο, εμείς οι λαθραναγώστες σου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιούλη
Οι λαθραναγνώστες μου είναι το καύσιμο της καρδιάς μου...
Διαγραφή