Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2011

Έρχεται πάνω μας με τα λαμπιόνια της




   Συζητήσεις στις γωνίες, πνιχτοί  δρόμοι , σφιχτά χείλη και προσποιήσεις. Σκυφτοί , βιαστικοί και κλειδωμένοι διανύουμε τις καθημερινές μας αποστάσεις. Απο δω και απο κει. Σταγόνα σταγόνα. Στην γωνία της αποβάθρας ίσως κάποιο κρυφό γελάκι , μια ματιά στο πουθενά και έφθασε το δρομολόγιο που περιμέναμε. Δεν θα αργήσουμε. Θα φθάσουμε εγκαίρως στην ελπίδα. Αν αστοχήσουμε , θα φθάσουμε τουλάχιστον στην κίνηση. Άστο να τσουλάει, κάπου θα πηγαίνει. Κυνηγημένα πουλιά. Σπάνια πουλιά. Εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους που όμως πρέπει απο τη ίδια ταίστρα να τσιμπήσουν τα σποράκια που τους αντιστοιχούν και  απο την ίδια ποτίστρα,  να πιούν. Αγωνιζόμαστε να προλάβουμε την μπουκιά μας. Καμιά φορά ζητάμε να ξεχάσουμε και άλλες να θυμηθούμε, τις στιγμές που καταφέραμε να αφιερωθούμε και να τυλιχθούμε σ'αυτή την μεγάλη αγκαλιά , της ζωής την αγκαλιά. Στιγμές τα καταφέρνουμε και αφιερωνόστε . Μετά φοβόμαστε και ξαναφεύγουμε.
   Ο δρόμος, η δουλειά, τα παιδιά, άντε και κάποιο σινεμά. Το Σάββατο μέρα ελεύθερη , θα έχει πιο πολλά. Άστο να τσουλάει. Δεν αφιερωνόμαστε . Φοβόμαστε, κρυβόμαστε στου νου τα ύψη. Μιλάμε στις σκιές και φεύγουμε. Φεύγουμε απο τα μεράκια μας και μας τρώνε τα σαράκια μας.Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας το περνάμε προσπαθώντας να της αφιερωθούμε . Να την πολιορκήσουμε και να την διεκδικήσουμε. Φοβόμαστε, κρατάμε αποστάσεις. Χάνουμε τις όψεις μέχρινα σιγουρευθούμε. Στήνουμε καλομελετημένα οχυρά με περίεργα ονόματα, φεύγουμε μακριά , σε άλλη χώρα . Πολυ μακριά εκεί που θα μπορέσουμε να κλείσουμε τα αυτιά , να μην ακούσουμε και θυμηθούμε και πονέσουμε. 'Αλλες φορές βρίσκουμε προφάσεις με ονόματα. Τις λένε Μαρίες, Τασούλες, Πάνους, Μιχάληδες, σε προχωρημένες ηλικίες Ταμάρες και Λουντμίλες. Εκεί που τρώμε και τις συντάξεις.
   Να μην ξεχάσουμε να πάρουμε στο Μαράκι άλλο ένα ζευγαράκι αθλητικά και τα φωτάκια στο φετεινό  δέντρο, άντε μια μικρή προσπάθεια να τα ξανα αγοράσουμε και ας είναι τσουχτερά. Θα φτιάξω και εκείνη την μηλόπιτα , τι νοστιμιά! Θα μυρίσει και Χριστούγεννα και κανείς δεν θα καταλάβει. Ούτε καν εμείς. Θα το κρύψουμε βαθειά πολύ βαθειά Την απαίτηση της ζωής να της αφιερωθούμε. Να μην μπερδεύουμε τον εαυτό μας, να μην τον ξεγελάμε  και τον ξεχνάμε στην γωνία. Βέβαια τώρα βιαζόμαστε και συνήθως όταν βιαζόμαστε φοβόμαστε. Έρχεται κατα πάνω μας αυτή με τα λαμπιόνια και τα σαξόφωνα της. Θα πέσει πάνω μας με τις απαιτήσεις της. Ώρα είναι να την μυρίσουν τα μέσα μας και να μας ζητούν εξηγήσεις. Είναι δύσκολη εποχή , μας τυραννά φτώχια ορατή και αόρατη.
   Τελικά δεν κάναμε και πολλά ταξίδια μακρινά. Ριζούλες στα πόδια μας και μπαίνουμε σε δάση πυκνά. Μα φθάνει να ταξιδέψει η ψυχή , αυτό είναι αρκετό. Σε όνειρα, σε αισθήματα υγρά , ένα μυστικό κόσμο να αναπνεύσει . Το πιο μακρυνό ταξίδι μας θα είναι αυτό. Μια σταγόνα αρκεί για να μας βρέξει , αν το επιτρέψουμε μέχρι το κόκκαλο. Αν της αφιερωθούμε θα φέρει μια βροχή. Την βροχή μας. Και αυτή θα αρχίσει να κυλά στα πεζοδρόμια , να τα ξεπλένει αυτά και τα μάτια μας.

Ζωγραφική Στέφανος Ρόκος
http://www.stefanosrokos.gr/

16 σχόλια:

  1. Μερικές φορές, όταν μας τραβά μιά ξένη χώρα και της δινόμαστε, είναι μόνο προσωρινά, γιά να γυρίσουμε γρήγορα πιό δυνατοί και πιό ικανοί να προσφέρουμε τον εαυτό μας εκεί που γιορτάζουν κι αγαπούν. Τι κείμενο...Γεμάτο ποτίστρες και ρίζες γιά τη ζωή!Εστω και μέσα στην πρωινή θλίψη..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Xρόνια πολλά στην όμορφη κυρία με τα μακριά χρυσά δάκτυλα που παίζει τις νότες της ψυχής μας στα χέρια χέρια της.
    Χρόνια πολλά καλή μου φίλη
    Μιχάλης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Aνναούλα του χιονιά , πόσο ήλιο βγάζεις?
    Χρόνια πολλά , χρόνια καλά , χρόνια δημιουργικά. Συνέχισε γλυκειά μου φίλη στην πορεία αυτή . Είναι τόσο μαγική
    Με όλη την αγάπη μου
    Άννα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Xρόνια πολλά στο κορίτσι της καρδιάς μας .
    Φτου Ξελεφτερία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Λίγο πριν φύγει ο χρόνος μας γνώρισες ένα παράδεισο. ΄Χρόνια πολλά καλή μου φίλη, χρόνια πολλά γλυκειά μου συμμαθήτρια
    Μαρία Μ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πετάς!!! πολύ ψηλά ,πετάς πολύ δυνατά. Σέυχαριστούμε για ότι μας δίνεις. Χρόνια πολλά συναδέρδισσα πολυτάλαντη
    Δώρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Χρόνια ώριμα, χρόνια τακτοποιημενα αδερφή μου:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Aννούλα του χιονιά, να είσαι καλόχρονη. Να ευχηθώ φως το έχες, να ευχηθώ δύναμη την έχεις( για να μας αντέχεις) , να ευχηθώ ομορφιά, θα ήταν αστείο. Ένα μου μένει. Να μείνεις όπως είσαι , και να κάνεις πάντα αυτό που εσύ επιλέγεις, τόσο ήρεμα και τόσο καθαρά και απλά . Το να είναι κανείς φίλος σου είναι μάθημα ζωής.
    ΝΜ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Χρόνια σας πολλά και ευτυχισμένα. Συνεχίστε νεαρή μου κυρία , συνεχίστε σας παρακαλώ
    Πέτρος Κυριακίδης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. xρόνια πολλά πέρδικα!
    Χρήστος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Χρόνια πολλά Αννίτα μου χρόνια πολλά , και να είναι χρόνια γεμάτα απο την φλόγα που κουβαλάς και μας την μοιράζεις απλόχερα. Δεν μπορώ πολλά να σου πω άλλα γιατί μου φαίνονται φτωχά. Κράτα Αννίτα μου κράτα γερά.
    Με όλη την αγάπη μου
    Αντώνης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Χρόνια πολλά Αννίτα μου χρόνια πολλά , και να είναι χρόνια γεμάτα απο την φλόγα που κουβαλάς και μας την μοιράζεις απλόχερα. Δεν μπορώ πολλά να σου πω άλλα γιατί μου φαίνονται φτωχά. Κράτα Αννίτα μου κράτα γερά.
    Με όλη την αγάπη μου
    Αντώνης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. " Όλα αυτά που είναι, γίνονται ξανά, μέσα απ' τη δική σου τη ματιά", τραγουδάω.Είναι μαγικά όλα όσα μας προσκαλείς να δούμε, Αννιτάκι.

    Για τη γιορτή σου, σου στέλνω μια παλιά κι αγαπημένη μαντινάδα:

    "Όσα τα αστέρια τ' ουρανού,
    τόσες ευχές απόψε...
    Άπλωσε εσύ το χέρι σου
    Και όποιο θέλεις κόψε."

    Φιλιά,
    Γιούλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αχ Αννούλα του χιονιά...!
    Χρόνια πολλά , καλοτάξιδα!
    Με αγάπη και εκτίμηση
    Δημήτρης Μ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Αγάλματα κομμάτια στα μάτια της τα δύο...Μην αλλάξεις τίποτα.
    Πολλά φιλιά
    Σταύρος Χ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. “Καθώς μικραίνει η μέρα, καθώς βαραίνει ο χρόνος
    που πλησιάζω τώρα κι όλο στενεύει ο δρόμος.
    κάπου ένα φως ανάβει, εγώ θ' ακολουθήσω
    μα το μισό εαυτό μου πάλι θ' αφήσω πίσω.

    Κάποτε είδα την αλήθεια ένα τρένο περιμένοντας
    όμως χάθηκε στα βάθη του ορίζοντα χορεύοντας.

    Μα πού έχω κάνει λάθος, τι άφησα στην τύχη
    τα πιο γλυκά όνειρα μου πάντα κερδίζει η λήθη.
    Πέρα από την ομίχλη ανοίγεται μια χώρα
    μα τη μικρή αγκαλιά σου θα προτιμούσα τώρα.

    Κάποτε είδα την αλήθεια ένα πλοίο περιμένοντας
    όμως χάθηκε στα βάθη κάποιας θάλασσας χορεύοντας.

    Μα το ξέρω πως στο τέλος κάθε πόθος, κάθε αγάπη
    κάθε πόλη, κάθε δρόμος, κάθε όνειρο στο χάρτη.
    Κάπου όλα γίνονται ένα, καθώς μικραίνει η μέρα.”

    “Μα πού έχω κάνει λάθος;”, αναρωτιόμαστε συχνά.
    Ίσως απλά αρκεί μια βροχή για να μας ξεπλένει τα μάτια.
    Χρόνια σου πολλά, γεμάτα έμπνευση...
    Πένυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή