Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2016

Η καραβίδα


 
     Τι μπορεί να κάνει μια καραβίδα να φοβηθεί ένα γουρούνι;
Αυτό αναρρωτιόταν η καραβίδα ενώ προχωρούσε ανάποδα για να μην δαγκώσει άθελα της κανέναν και για να αποφύγει πάση θυσία να σταθεί οτιδήποτε άλλο εκτός από ακούσια φταίχτρα. Αυτό το ήξερε η ίδια όπως το ήξεραν και τα άλλα ζώα του βασιλείου, όπως και κάμποσοι άνθρωποι απ΄αυτούς που ήταν οι καλύτεροι φίλοι των ζώων.
  Εκείνη ακριβώς την στιγμή διασταυρώθηκε μ΄ένα γουρούνι. Το γουρούνι μπερδεμένο με το πίσω μπρος γύρισε και την κοίταξε υποτιμητικά. Για την ακρίβεια γύρισε και είδε τα οπίσθια της υποτιμητικά, αφού όπως είπαμε η καραβίδα προχωρούσε ανάποδα.
- Δεν νομίζεις μικρή πως αυτό δεν αρμόζει σ΄ένα γουρούνι; ρώτησε με αναίδεια.
- Κύριε, του απάντησε στο λεπτό αυτή, όπως είμαστε τώρα είναι η πιο καταλλήλη σχέση ανάμεσα μας. Ένας υπερβολικά δουλοπρεπής έχει πάντα μέσα στα μάτια του τον άλλο σαν γουρούνι.
   Είπε και συνέχισε άθικτη τον αραχνιασμένο δρόμο της.

Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2016

Part time




     Έμαθε πως τελειώνει το καλοκαίρι. Βγήκε να σκουπίσει τη σκόνη που άφησε πίσω του. Μαζί μ΄αυτή και τις ηλιοκαμμένες, γεμάτες έγχυτο υαλουρονικό και κολλαγόνο αγένειες προς τα παιδιά που έτρεχαν πάνω κάτω να φέρουν τους καφέδες και τα μοχίτα στις ξαπλώστρες. Τα χαρτάκια του εφτάψυχου λάιφσταϊλ και τα κομματάκια όλων αυτών που άλλο ήθελαν να είναι στην ζωή και άλλο είναι γιατί ποτέ δεν τόλμησαν. 
     Ενώ θα σκουπίζει, πίσω από ένα βράχο θα βρει ένα πεταμένο ζευγάρι παλιά παπούτσια φαγωμένα. Θα τα μαζέψει κι αυτά κρίμα είναι να ενοχλούν τις πεταλίδες. Θα αναρρωτηθεί αν τα πέταξε κάποιος γιατί πέρασε η μόδα τους ή αν τέλειωσε η ζωή τους άδοξα παλεύοντας ηρωικά το χρόνο που δεν καταλαβαίνει και δεν εξαγοράζεται.
    Το φάγωμα της σόλας ίσως μαρτυρήσει την αλήθεια. Αν είναι άγρια φαγωμένα ίσως ανήκουν σ΄έναν από αυτούς τους ανθρώπους που δουλεύουν και στέκονται όρθιοι ή περπατούν πολύ ή πάνε κι έρχονται από το ένα σημείο στο άλλο παρέχοντας μικρές απολαύσεις. Αν είναι λίγο φαγωμένα μπορεί να ανήκουν σε κάποιον που κάνει δουλειά γραφείου, καθιστική. Μπορεί ακόμα να ανήκουν σε κάποιον που πήδηξε την τελευταία στιγμή στο νερό για να σωθεί, να κολυμπήσει μέχρι την απέναντι ακτή, για μια νέα πατρίδα, για μιαν Ελένη ή τουλάχιστον για μια part time δουλειά. Όπως και να ναι, είναι δεν είναι φαγωμένα θα έπρεπε κανονικά να βρίσκονται αλλού και όχι στην ακτή. 
     Θα τελειώσει την σκούπα και θα ξέρει πως όσα καλοκαίρια κι αν περάσουν, τα όνειρά μας μουλιάζουν στα φθινόπωρα.