Παρασκευή 30 Μαΐου 2014

Το παράθυρο



      Αυτό ήταν το δικό τους παράθυρο. Από τις πρώτες μέρες ο Στέλιος αφησε εκεί μια γλάστρα με γεράνια. Το παράθυρο  του διαδρόμου με την γλάστρα . Από κει έβλεπε τα φύλλα να τα κυνηγά ο άνεμος όταν φύσαγε, τη βροχή να πέφτει στα βρώμικα πλακάκια και να γεμίζει τις λακκούβες. Απο κει έβλεπε τον τελευταίο όροφο του απέναντι σχολείου να ξεχειλίζει βουητό στα διαλλείματα, την μπουγάδα της γωνιακής ταράτσας να στεγνώνει  ανενόχλητη στην ραστώνη  του μεσημεριού. Από κει την  έβλεπε να φεύγει , τα μαλλιά της  να ανεβοκατεβαίνουν , να μπαινοβγαίνει ο γυμνός λαιμός της στο μαύρο της παλτό. Όλα τα έβλεπε όπως σε φυλακή. 
      Αργόσυρτα κυλούσαν τα βράδια .  Απ΄αυτό το παράθυρο , όταν δεν τον έπιανε ύπνος άκουγε τα χαράματα τα πουλιά που ξυπνούσαν και τ΄απογεύματα που πήγαιναν για ύπνο. Είχε αλλάξει την μέρα με την νύχτα. Κάθε πρωί άφηνε το παράθυρο ανοικτό να φύγουν οι οσμές της νύκτας . Αλήθεια φεύγουν ποτέ ; Κινούνται όπως τα σύννεφα που έβλεπε από το παράθυρο , αλλάζουν θέση, προχωρούν όπως οι σιωπές και οι ενοχές. 
     Το αγάπησε εκείνο το παράθυρο. Το παράθυρο τους . Πέρασαν δύο μήνες και δυνάμωσε. Τον έπιασε η θεραπεία, οπισθχώρησε η ασθένεια. Όταν ήρθε η ώρα να φύγει ,χάρισε την γλάστρα με τα γεράνια στο Σπύρο του διπλανού θαλάμου.  ''Να μου τα προσέχεις '' του είπε, . Κι εκείνος του  το υποσχέθηκε.


Ζωγραφική Βασίλης Πέρρος

Παρασκευή 23 Μαΐου 2014

Αυτοί παιδί μου δεν μοιάζουν με...



  Αυτοί παιδί μου δεν μοιάζουν με...
Άνθρωποι κάποιες φορές ανωτέρου επιπέδου , απόφοιτοι Πανεπιστημίου  κάποιες φορές με μεταπτυχιακά. Η Χ.Α παίρνει από παντού . Όποιος άκουσε την ανακοίνωση των υποψηφίων ευρωβουλευτών της Χ.Α , δεν μπορεί να μην είπε ''αυτοί παιδί μου δεν μοιάζουν με..''
'Ενας βιολόγος, ένα θελόγος , ένας Msc Γλωσσολόγος, μια ψυχολόγος, ένας Mscμηχανολόγος μηχανικός , ένας Δρ ορθοπεδικός χειρούργος, ένας Δρ οικονομικών , ένας Δρ καρδιοχεορουργικής , δύο στρατηγοί εν αποστρατία και  άλλοι πολλοί κανονικών επαγγελμάτων .
    Που πήγαν τα ξυρισμένα κεφάλια, το ύφος του εκετλεστή , οι μαυροφορούντες φουσκωτοί που αιματοκυλούσαν τους δρόμους της Αθήνας ; Τόσο γρήγορα άλλαξε το φίδι δέρμα ; Έχουμε μπροστά μας την δεύτερη φάση -γενιά της οργάνωσης; Φθάνει ένα διαφορετικό προφίλ  για να μην συμπίπτει ένας φασίστας με την αρχέτυπη εικόνα του ;
     Έτσι που όταν μπεις στο ταξί , σταθείς δίπλα του στην στάση , στο φούρνο, στην λαική να μην μπορείς να τον ξεχωρίσεις και να πρέπει να ακούσεις τον ρατσιστικό λόγο του σαν ξυράφι να γδέρνει τα σωθικά σου για να καταλάβεις ποιος είναι και να πεις πάλι , αυτοί παιδί μου δεν μοιάζουν με...
     Πραμένει ο ρατσιστικός λόγος και κυρίως παραμένουν τα  κίνητρα που σε βοηθούν να μην ξεγελαστείς. Τα κίνητρα αυτές οι μικρές σπίθες που εξηγούν όλες και όλων τις αφετηρίες των πράξεων. Όσο και αν τα κίνητρα δεν είναι ποτέ εννιαία και όσο και αν είναι πολλές φορές δυσκολο να αναγνωριστούν . Το μίσος δεν κρύβεται. Το μίσος για την διαφορετικότητα, για την Δημοκρατία, για οτιδήποτε αποκλείνει από την εικόνα που τους καθρεφτίζει, για οτιδήποτε τους αμφισβητεί. Το μίσος , το αρχέγονο αυτό ένστικτο που πηγάζει από  ακατέργαστο θυμό.
     Η πάνω πλατεία είχε τυφλό θυμό, μίσος χωρίς ιδεολογικό μαξιλάρι . Είχε απαξιώσει κόμματα, θεσμούς, ιδεολογίες, οράματα. Κούμπωσαν κα πάτησαν πάνω σε μια υγιή λαική αγανάκτηση αλλά ορμώμενη από άλλα κίνητρα. Το θέμα του μνημονίου μπήκε καιροσκοπικά στην ατζέντα ελάχιστα πριν τις εκλογές του 12 . Ήταν ό,τι καλύτερο σε μια βάση ψηφοφόρων που ψήφιζε σε γνώμονα διπόλου μνημόνιο -αντιμνημόνιο.
     Το να έχεις ένα ικανοποιητικό , κοινωνικό , οικονομικό μορφωτικό επίπεδο και να είσαι πεποισμένος για την ορθότητα των αυταρχικών σου πεποιθήσεων είναι κάτι που αναζητά άλλου είδους επιστημονικές προσεγγίσεις.
    Γι΄αυτό λοιπόν πρέπει να σκεπτόμαστε, να γράφουμε, να συζητάμε, να θυμόμαστε. Γι΄αυτο που βλέπουμε μπροστά μας. Για τους κατατρεγμένους στην εποχή της κόλασης, για το σχοινί που δεν άντεξε κάποιους, για τους ανθρώπους που γίνανε κοράλια πριν βρουν πατρίδα να στεριώσουν, για το κόσμο που ονειρεύτηκες να είναι δικός τους και δικός μας. Γι΄αυτά να γράφουμε, για τα μάτια διάφανες αυλαίες, για τα ταγκό των μελλοθανάτων στα στρατόπεδα των νεοναζί . Γι΄αυτά να γράφουμε. Γιατί αυτοί που δεν μοιάζουν παιδί μου με....δεν αντιμετωπίζονται ούτε με δαιμονολογίες, ούτε με χλευασμό.
   
     

Δευτέρα 19 Μαΐου 2014

Επικουρικά






     Κοίτα Ρένα όταν κτυπάς την σφραγιδα βάλε λίγο περισσότερο μελάνι να φαίνονται τα γράμματα καθαρά. Έσβησε και η ένδειξη Α4 στο συρραπτικό και δεν μπορεί κανείς να ανοίξει σωστά τις τρύπες στα έγγραφα. Ξεχειλίζουν τα χαρτιά στο φάκελο. Φεύγουν πολλά παιδιά από την θεώρηση και δεν θα την προφταίνετε την δουλειά. Βάλε το μπλοκ ίσα ίσα να κατεβαίνουν τα δόντια και να το κτυπούν σωστά . Μονάχα έτσι εξασφαλίζεις και το κομμάτι που γράφει αριθμός μητρώου να μην έχει τρύπα και χαθεί ο αριθμός. 
     Είκοσι χρόνια κλείνω Ρένα φέτος στην υπηρεσία . Τα οκτώ στην θεώρηση . Δεν ξέρω πότε θα ξανάρθω , αγγαρεία είναι για μένα αλλά αφού δεν είχανε άλλο με στείλανε.Και στην θεώρηση δεν είναι καλά αλλά εδώ είναι χειρότερα. Θα καταθέσω αίτηση να φύγω. Μου είπε ο προιστάμενος πως δεν ακούν στο υπουργείο αλλά θα δοκιμάσω.  Οκτώ χρόνια στην θεώρηση δεν θα μετρήσουν ; Συν τις θετικές αξιολογήσεις. 
     Πόσο χρονών είσαι ; Τριάντα τρια . Μικρότερη δείχνεις. Έτσι που λες, μ΄ακούς;Τελείωσα το οικονομικό της Νομικής με άριστα. Είχα κάνει και αίτηση στο Imperial στο Λονδίνο και είχα γίνει δεκτή. Τότε γνώρισα τον άντρα μου τον Λουκά . Μπήκε αυτός στην τράπεζα , μου λέει που να τρέχεις τώρα παιδάκι μου . Πως γίνεται στην ζωή και εκεί που είσαι ακόμα ανέμελη φοιτήτρια , αρχίζεις και πηγαίνεις σε συγγενικά κυριακάτικα τραπεζώματα δεν κατάλαβα ποτέ. Κάθησε εδώ μου είχε πει να δούμε τι θα γίνει με μας. Βέβαια μου το είχε ξεκαθαρίσει από τότε πως αυτός δεν γουστάρει γάμους και τέτοια και δεσμεύσεις. Τι να κάνω ερωτευμένη ήμουν , μην τον χάσεις μου λέει και η μάνα μου έχει και σταθερή δουλειά στην τράπεζα. Δεν τον κουνάει ούτε πραξικόπημα από κει μου έλεγε ο πατέρας μου. Άντε προχωρήστε και θα σας δώσουμε και το διαμέρισμα που μένουμε μου είχαν πει και θα δούμε που θα πάμε εμείς. Δίνω κατακτήριες περνάω στο χρηματοοικονομικό της Παντείου μου λέει και ένας καθηγητής ''είσαι πολύ καλή για ρίξε μια ματιά στα θέματα των διδακτορικών''. Μένω έγκυος στην Άννα . Έχω δυο παιδιά , ένα αγόρι , ένα κορίτσι σου το είπα ; Έχεις παιδιά ; Όχι . Ε , δεν πειράζει τυχερά είναι αυτά. 
     Μένω που λες έγκυος στην Αννούλα, αρχίζω και το διδακτορικό, δεν προλάβαινα. Δεν γαμιέται λέω και κάνω στα χαρτια μου για το ταμείο. Παντρευόμαστε και  με τον Λουκά . Ξέρεις πως είναι αυτά. Που να πας με ένα εξώγαμο. Το διαμερισματάκι δεν μου το δώσανε ποτέ οι γονείς μου. Πήραμε δάνεια πολλά και χτίσαμε   ένα σπιτάκι με αυλή στην Νέα Μάκρη. Σκληρή δουλειά , υπερωρίες , δεύτερη δουλειά αλλά τα καταφέραμε . Πούλησε και ένα χωραφάκι ο Λουκάς στο χωριό. Ούτε καβγάδες, ούτε γκρίνια. 
     Με το χτίσιμο του σπιτιού αρχίζει ο Λουκάς και γυρνάει όλο και πιο αργά στο σπίτι. Την μια θα πήγαινε στην μάνα του στο χωριό , την άλλη είχε μπάλα και που να γυρνάει τόσο βράδυ , τόσο δρόμο έμενε σε κανένα φίλο. Στο τέλος μαθαίνω πως είχε ερωμένη. Γίνομαι έξαλλη , ακόμα τον αγαπούσα. Δωρεάν  εισητήρια έχετε εδώ ; Για παραστάσεις στα θέατρα, συναυλίες;  Ξέρεις αυτά που χωρίζονται σε τιμής ένεκεν , φοιτητικά,  επικουρικά. Να προσέχεις όταν τρυπάς τα έγγραφα. Σε βλέπω λίγο αφηρημένη. Τι να σου πω τώρα άμα δεν κάνει ο άνθρωπος στην ώρα του αυτό που θέλει , μια ζωή θα τυραννιέται. 
     Πάμε για το δεύτερο δικαστήριο τώρα . Θέλει και τα παιδιά λέει γιατί είμαι πολύ νευρικιά και τους κάνω κακό. Κλείνω λέει τα πατζούρια από νωρίς και τα πνίγω στα σκοτάδια. Έξι μήνες έχω να τον δω. Τα κανονίζουν όλα μεταξύ τους οι δικηγόροι. Μέχρι να βρω κανένα εραστή μου είπε. Ακούς πράγματα; Εγώ όμως θέλω τα παιδιά μου και τον Λουκά. Μια ζωή επικουρική του ήμουν. Και να σου πω και τα παιδιά δεν λένε λέξη. Με κοιτάνε αμίλητα. Πνίγονται μαζί μου, το καταλαβαίνω. Αλλά δεν μπορώ ν΄ αλλάξω. Δεν θα τ΄ακούσω , είναι μικρά , δεν έχουν συναίσθηση. 
      Θα ζητήσω μετάθεση να το ξέρεις Ρένα. Να πάω πιο κοντά στο σπίτι μου. Την άλλη φορά η καριόλα η διευθύντρια την απόρριψε την αίτηση . Μπορεί να κτυπήσω και κανένα μήνα άνευ αποδοχών να ηρεμήσω λίγο. Α! και κοίτα όταν έρθουν τα δωρεάν εισητήρια για τα καλοκαιρινά θέατρα κράτα μου ένα. Αυτά τα εκπτωτικά για τους επικουρικούς. Κράτα μου ένα. Μονό. 


Φωτογραφία Παναγιώτης Παπαθεοδωρόπουλος

       

Κυριακή 4 Μαΐου 2014

Αναγνώριση


     O χρόνος που διαθέτεις για ν' αντιδράσεις διαλέγεις να είναι λίγος. Για να συννενοηθείς λες , να βρεις τα κοινά σημεία. Δικαιολογίες. Τρόπος για να κινείται ο κόσμος σου είναι οι δικαιολογίες. Να μην σου φαίνονται οι πληγές ξένες και τρομακτικές σαν ρήγματα . Τίποτα να μην είναι τρομακτικό. Όλα να μπορείς να τα ξεχρεώσεις , καταναλώνοντας συνταγές φθηνής χημείας. Προσκυνώντας ό,τι δεν απαιτεί τίποτα.  Υποστηρίζεσαι από χορηγούς ,δεν ρωτάς  , ούτε απαντάς. Ορμάς στην πρώτη εύκολη επιλογή , ξεχνώντας συνέπειες και  ευθύνες πριν ακόμα αρχίσεις. Με την ζωή σου τελειώνεις, ξεμπερδεύεις, διεκπεραιωτικά φυσικά. Γίνεσαι καχύποπτος. Ο κάθε που διαφέρει και είναι ικανός να σαλέψει είναι ύποπτος, τα βρήκε έυκολα, έχει γνωριμίες, είναι τρελλός, είναι μαύρος, κόκκινος, έξω απ΄εδώ. Αποκιμιέσαι στα γόνατα του πρώτου παραμυθά και γίνεται η ζωή ξανά ένα ήσυχο λιμάνι, για λίγες ώρες φυσικά. Όταν μετά από λίγες στιγμές ξυπνήσεις ( γιατί στιγμές είναι τα χρόνια) ανοίγεις τους δακρυικούς πόρους , εκτονώνεσαι και αλλάζεις πλευρό . Μπλοκάρεις .Όταν χαμογελάς ,  συσπούνται οι μύες σου , στεγνά. Λησμονείς  την όψη σου, κρύβοντας την  κάτω από τόνους μπογιάς. Λούζεσαι  το αποσμητικό σου, την κολώνια σου με απότερο ασυνείδητο στόχο ν απωθήσεις.  Βγαίνεις στην πιάτσα να διασκεδάσεις. Τριγύρω υπομνήσεις κατάθλιψης και πίσω στην φωτογραφία διάφοροι  άλλοι  σε εκδοχή αυτοικανοποίησης. Δεν θα τους έλεγες φίλους ακριβώς. Άγνωστες προς το παρόν εκδοχές δικές σου , θα ήταν πιο ειλικρινές. 
      Σε κοιτάζω , ενώ περπατώ στο δρόμο. Σε συναντώ στο τραίνο και μου φαίνεσαι μεγαλύτερος απ΄όσο σε θεωρούσα. Τα μαλλιά σου αραιώνουν , έχουν εμφανιστεί και τα πρώτα άσπρα. Τα ίδια και εγώ . Δύο ρυτίδες εκφράσεως στο μέτωπο όλο και βαθαίνουν . Μου το έλεγαν  μικρή όταν χαμογελούσα να μην σουφρώνω το μέτωπο , αλλά δεν άκουγα κανένα. H ασχήμια σου , μου προκαλεί την αίσθηση ασχήμιας τρομακτικά όμορφης. Αφήνομαι να ανακαλύψω την ηλικία σου, δηλαδή την ηλικία μου. Την ηλικία σαν σύνολο όμως όχι σαν νούμερο . Θυμάμαι όμως πως κάποτε γνώρισα κάποιον που αναθεώρησε ξαφνικά ό,τι είχε υποχρεωθεί να ισχυρισθεί κάνοντας νέα αρχή στο τέλος του και εκεί πάνω σταματώ κάθε προσπάθεια ν΄ανακαλύψω την ηλικία σου. Σαν να έγινε μηδέν και το μηδέν ούτε πολλαπλασιαστή, ούτε διαιρέτη επιδέχεται. 
    Έχεις πληρώσει ακριβά μέχρι τώρα τις δικαιολογίες σου. Σαν να υποτιμάς την δύναμη σου.Το ξέρεις πως μπορείς να χωρέσεις ολόκληρος  μέσα σ΄ένα βλέμμα ; Βρες ένα τρόπο ν΄ακούσεις μουσική , να ονειρευτείς μια πλάτη αντρική , έναν ώμο γυναικείο χωρίς  όμως φωτοσοπ και πιξελ και θα δεις πως σαλεύουν οι αποστάσεις και γλυστράς ολόκληρος μέσα σ΄ένα βλέμμα. Έτσι . Και το έτσι δεν έχει εξήγηση , είναι βίωμα. Τόσα και τόσα αυθαίρετα επέτρεψες στην ζωή σου να συμβούν και ξέχασες τον τρόπο να αφήνεις ελεύθερη την φαντασία σου να σχηματίζει ο νου σου μορφές . Μορφές που να είναι αιτίες ν' αλλάξεις θέσεις, σχήματα, να δημιουργείς χώρο, χρόνο, να καλύπτεις αποστάσεις. Η φαντασία έγραφε ο Παπαγιώργης στο '' Λάδια ξύδια'' είναι '' αναπαραγωγός των εμπειρικών καταστάσεων''.
     Τώρα περνάς μπροστά από τις αινιγματικές  κραυγές ανθρώπων που βρέθηκαν μπροστά σε μια ανατροπή αναπάντεχα και νιώθεις αμηχανία. Ξέχασες να θυμηθείς το θόρυβο  των γλάρων όταν δουν ένα μεγάλο ψάρι. Ένας έρημος δρόμος, η φάτσα ενός ζητιάνου, το πέταγμα ενός πουλιού και τα ανάλογα τους στα αποταμιευμένα αρχεία του νου μας, είναι ικανά να σαλέψουν όλες τις αγκυλώσεις μας. Από εκεί θα ξεκινούσε η αναγνώριση. Σε βλέπω να προχωράς και θέλω να σε ρωτήσω υπάρχεις ; Kαι αν ναι τι κάνουμε ; Μην φανταστείς πως περιμένω απαντήσεις.

Φωτογραφία Go Muroiwa

Το ΤΡΑΝΖΙΤ χαίρεται και διαλέγει μουσική!


Παπασωτηρίου Mall


Θρυλική Πρωτοπορεία


Αγαπημένη Πολιτεία


Ευριπίδης Χαλάνδρι 




Το ΤΡΑΝΖΙΤ χαίρεται , σας ευχαριστεί και διαλέγει μουσική!