Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2011

Στρατιωτάκια ακούνητα αγέλαστα , μέρα ή νύχτα ;



Πουλιά είναι οι σκέψεις , τι νομίζεις. Πουλιά που φτερουγίζουν και έρχονται ,
πουλιά που φτερουγίζουν και φεύγουν. Κάποιες φορές κολλάνε και μένουν , για να ξεχειμωνιάσουν και να φύγουν πάλυ για τις πέρα , τις μακρυνές πατρίδες , μόλις καλοκαιρέψει. Φωλιά τους το μυαλό και η καρδιά σου. Εσύ περπατάς , αυτές είναι εκεί. Εσύ δουλεύεις , αυτές εκεί , μαζί σου. Μιλάς, κοιμάσαι , αν κοιμάσαι, ακούνητες αυτές εκεί. Αγαλματάκια ακούνητα αγέλαστα μέρα ή νύχτα;
Αγέλαστα τα είδα χθες. Περπατώντας τα συνάντησα στους δρόμους της γιορτινής Αθήνας, να τρέχουν να προλάβουν λίγα δώρα για να προυπαντήσουν την δροσιά της καινούργιας χρονιάς που καταφθάνει και να την εξευμενίσουν. Έμπαιναν στα ανοιχτά καταστήματα και περνούσαν μετά  βιαστικά απο τις άδειες βιτρίνες των άλλων των  κλειστών λόγω κρίσης και ακινησίας . Στροφή κεφαλιού απο την άλλη, μια γκριμάτσα και πίσω στο δρόμο πάλυ , στον προορισμό. Μισοάδεια τα σινεμά . Και οι μεγάλες αποφάσεις για λίγο πιο μετά. Αναβολή λόγω εορτών. Εφεδρεία ζωής.Λίγες σακκούλες, λίγες κορδέλες, λίγα χαμόγελα , λίγες εξαιρέσεις. Και καμία συγνώμη. Δεν έχουμε ακούσει ούτε μια συγνώμη.  Συγνώμη που δεν κατάλαβα, συγνώμη που δεν είδα, συγνώμη που αθέτησα, συγνώμη που αφέθηκα , συγνώμη που δεν σε μέτρησα, συγνώμη που δεν στάθηκα, συγνώμη που εξαπάτησα , συγνώμη που πρόδωσα, συγνώμη που ξέχασα και εγκατέλειψα. Συγνώμη που έκλεισα και έσβησα. Μια συγνώμη από τον κάθε πολιτικό της κάθε παράταξης και της κάθε κυβέρνησης επώνυμων , ανώνυμων, πρώην και επόμενων και γενικώς.Συμπολιτευτικών, αντιπολιτευτικών, δεξιών και αριστερών , όλων όσων δεν στάθηκαν στο χώρο και στο χρόνο όπως έπρεπε και ξεπούλησαν όνειρα και ελπίδες γεννημένες και αγέννητες. Του κάθε πολιτικού για τον κάθε πολίτη. Χωρίς απόρρητα και ασυλείες. Γιατί αν ακούγαμε μια συγνώμη , το κεφαλάκι μας θα σηκωνότανε λιγάκι πιο ψηλά και η ενοχή θα τρύπαγε λίγότερα τα σωθικά.
Καμία συγνώμη δεν ακούστηκε.
Μια μικρή ουρά, ένας χαρούμενος συνωστισμός στον καστανά . Λίγα κάστανα ζεστά για το δρόμο. Τα κακά παιδιά της Ευρώπης, οι τεμπέληδες, οι λάθος. Βουίζουν οι κίτρινες γερμανικές φυλλάδες, έχουν και αυτοί βλέπεις την κιτρινίλα τους. Παντού τα πάντα. Σήμερα γράφουν πως οι Έλληνες όταν τρώνε στις ταβέρνες , τρώνε ο ένας απο το φαί του άλλου. Ο κλέψας του κλέψαντος. Ξεχάσανε να γράψουν βέβαια πως σε κάθε τραπέζι εδώ αντιστοιχεί ένας λογαριασμός και όχι τόσοι λογαριασμοί όσοι οι συνδαιτημόνες . Το παραξυλώσανε με αυτή την ιστορία. Ξέφτυσε πως το λένε. Πολλά τα απωθημένα και πονάει πολύ. Μια ανακατανομή του πλούτου γίνεται  και τα μπερδεύουν όλα. Και ακόμα καμιά συγνώμη. Μια συγνώμη στην υπομονή και την εργατικότητα, στην φαντασία, στην φλόγα , στο μεράκι και στο βάθος του. Εκεί που ζητάμε τώρα να βάλει ο καθένας το χεράκι του και το βάζει.Για να χτιστούν οι επόμενες ελπίδες και προσδοκίες.
Μεγάλη πια ήμουν όταν κατάλαβα την μαγεία της συγνώμης. Πρέπει να έχει κανείς πρώτα αγαπήσει και μετά να νιώσει την ανάγκη να την ζητήσει απο τα παιδιά του, απο τους δικούς του, απο τους συνταξιδιώτες του. Αδερφάκι της συγνώμης , η ταπείνωση και η ανάγκη να συμπορευτείς με την ζωή και να ζήσεις τελικά.
Ξύλινη συγνώμη , δεν υπάρχει καίγεται. Γι' αυτό δεν την έχουμε ακούσει ακόμα και ίσως να αργήσουμε πολύ ακόμα. Τουλάχιστον ας την πεί ο ένας στον άλλον, εδώ μεταξύ μας.
Συνοστισμός στον καστανά. Συνοστισμός και στον πασατέμπο.
Κρύος, αέρας , παγωνιά , ξυρίζει.
Σκυφτοί στα παλτό μας , τα χέρια στις τσέπες.
Μόνος , θλιμμένος μα όλο και πιο καθαρός. Και καθαρός ουρανός , αστραπές δεν φοβάται.


ζωγραφική : Θεόφιλος Κατσιπάνος
http://www.katsipanos.gr

5 σχόλια:

  1. Αναγνώρισα στο κείμενό σου ένα από τα πιό άρτια λογοτεχνικά "μωσαικά" της κοινωνίας μας. Πραγματικό αναγεννησιακό "φρέσκο".. Αναδεικνύεις τόσο καλά την συναισθηματική ταυτότητα του Νεοέλληνα.Μεγάλωσε χωρίς βαθειά, πραγματική, αγάπη, μη με ρωτάς γιατί, δεν ξέρω. Η ξιπασιά έγινε αδελφή μας, πού να το βρούμε λοιπόν το χάδι της συγνώμης; Γιά πόσο καιρό θα ζήσουμε με τα τόσο λίγα, τα κάστανα της φουφούς, ένας καστανάς εδώ, ένας παρακεί,κι εμείς να τα βρήσκουμε όλο και πιό άψητα και κολλημένα στο δέρμα τους και να μαυρίζουν τα δάχτυλα, μέχρι να φάμε επιτέλους πραγματικό καρπό που μόλις έχει πέσει -ντουπ...ντουπ- απ' το μεγάλο δέντρο την Καστανιά. Εκεί να πάμε να τα μαζέψουμε σαν λαός που μπορεί να ξανακοιτάξει στο βάθος του ορίζοντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτή την συγνώμη ζητώ σε πολλά επίπεδα και δεν έρχεται ποτέ. Να μπορέσω να την πω και να μπορέσω να την ακούσω. Το κέιμενο σου ένα μικρό σκληρό χάδι , στο αξύριστο και πάντα απο παλιά πληγωμένο μαγουλο μου. Σέυχαριστώ για όλα αυτά.

    Αλέξανδρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Eνα πράγμα που απαιτεί η συγνώμη είναι γνώση. Να γνωρίζεις και να αποδίδεις την αξία εκεί που πρέπει και την απαξίωση εκεί που πάλυ πρέπει. Όμως αυτό θέλει ακόμα πιο βαθειά γνώση και παιδεία. Να μπορείς να αποδώσεις και να αναλάβεις. Δεν πιστέυω πια πως αυτά τα έχει η κοινωνία μας ακόμα, πόσο μάλλον το πολιτικό ιερατείο και η δημοσιονομική ελιτ. Ξεκινώντας απο το κύτταρο ίσως κάτι γίνει.Αλλά στο νου μας ας κρατάμε την σύγχρονη ανάπτυξη της μετάλλαξης , που φυσικά καθόλου τυχαία ανθεί...Μπράβο Αννίτα μου
    ΣΛ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Έχεις καταλάβει ότι έχεις φανατικούς αναγνώστες έτσι?
    Βilly Vanilly

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. όταν μάθει η Ελλάδα να λέει συγνώμη στα παιδιά της , θα είμαστε ήδη πολύ μακριά απο εδώ που αυτή τη στιγμή στεκόμαστε. Θα είναι η ζωή μας διαφορετική και αυτά που θα προσδοκούμε θα είναι αντάξια μας. Σθμμετείχαμε στο λάθος αλλά δεν είμαστε οι μόνοι. Μας οδήγησαν στην αναπηρία και στην διακοπή της παραγωγής για να μας κυβερνούν και να μας χαλιαγωγούν πιο εύκολα. Η ιστορία το έχει δείξει πολλές φορές αυτό και πολλές φορες δεν εχει αλλάξει τίποτα και δεν έχει διακοπεί τίποτα. Είμαι πολύ απαισιόδοξος και όσο προχωρώ στη ζωή γίνομια ακομα περισσότερο απαισιόδοξος. όταν προχθες μου είπες πως σου αρέσει το τραγούδι γιατί είμαι αέρα που περνώ μεσα στα κλειστά παράθυρα της πόλης , ήθελα να σου πω Αννίτα μου πως αυτό ακριβω΄ς είσαι εσύ. Ενας αέρας που περνάς μέσα στα κλειστά παράθυρα της πόλης, μονάχα που εσύ τα ανοίγεις! Αυτά για να μην πω άλλα, και φανούν υπερβολές. Χρόνια πολλά καλή χρονιά σε όλους
    Κώστας Μ
    Κώστας Μ

    ΑπάντησηΔιαγραφή