Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2011

Αγάπησα την βροχή πολύ


Αγάπησα την βροχή πολύ. Πάντα περισσότερο απο τον ήλιο την πίστευα. Αγάπησα τον άνεμο. Τα αδέσποτα σκυλιά. Τα τραγούδια που μιλάνε για αλήτες, φεγγαρολουσμένους. Αγάπησα τις ασπρόμαυρες στιγμές και τις πολύπλοκες μυρωδιές της μνήμης. Αγάπησα τον άνεμο και τα όμορφα και σιωπηλά παιδιά που χάνοναται στην νύχτα. Πιο πολύ αυτά εμπιστεύθηκα. Αγάπησα τα μάτια που μοιάζουν με κρασί. Τους δρόμους που με παίρνουνε για να ξεχνώ την πίκρα. Αγάπησα την βροχή πολύ. Μου φαινότανε πάντα πιο αληθινή. Ένιωθα πως θα κρατούσε περισσότερο. Αγάπησα τα όνειρα και ας τα ξεθώριαζε καμιά φορά η ζωή. Αγάπησα τους ναυαγούς που αρνήθηκαν  σε στιγμές ενήλικες να γίνουν. Και δεν φοβήθηκα γιατί είχα κοντά μου πάντα αυτές.
Ζηλεύει καμιά φορά η ζωή τα όνειρα, δεν τα προχωρά , τα κρατά , τα σφίγγει στη φούχτα της, τα πνίγει. Γνωρίζουμε ήττες τότε και ζούμε αδιέξοδα, ανατροπές και ματαιώσεις. Πόρτες κλειστές και γέφυρες κομμένες. Της πικροδάφνης τα λουλούδια στα δάχτυλα μας.
Στέκομαι σε τέτοιο σταυροδρόμι, ακούω δίπλα μου πολλές, γνωστές και άγνωστες αναπνοές .Μωβ αναπνοές. Στέκονται δίπλα μου και αυτές , περιμένουν να νυχτώσει και άλλο η νύχτα μήπως έρθει στο τέλος η παρηγοριά. Τις περισσότερες φορές οι  μεγάλοι πόνοι κλαίνε σιωπηλά. Μέσα στο μετάξι κρύβονται κάποιες φορές σκορπιοί. Χάνεται ο μπούσουλας, τροπικός πυρετός.
Τι να σου τάξω τύχη μου , να με βοηθήσεις να σπάσω τούτο τον μαύρο κύκλο. Να γυρίσω την πλάτη μου στο παρόν που δεν είναι αυτό που θέλω  και να βρω την δύναμη την ζωή μου να ορίσω διαφορετικά;
Θυμάμαι αυτές. Τις παλιές , τις μεγάλες μου συντρόφισσες.Αυτές που μου ανοίγαν τα πανιά όταν ήμουν κουρασμένη απο την θάλασσα. Αυτές που δεν σ' αφήνουν  αν  δεν τις αφήσεις, εσυ πρώτος. Θα τις φωνάξω να έρθουν . Γράφω στο τοίχο το όνομα τους. Ελάτε , ελάτε προσδοκίες μου! Εσείς έχετε τον λόγο τώρα.

16 σχόλια:

  1. Οι άνθρωποι που αγαπούν την βροχή είναι γιατί την έχουν μέσα τους. Αυτούς Αννίτα μου μην τους φοβάσαι ξέρουν και απο νερά και απο βάθη..
    ότι και να πω είναι πολύ λίγο
    Σταύρος Χ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ο Χαλίλ Γκιμπράν είπε "Η ζωή είναι πραγματικά σκοτάδι αν δεν υπάρχει πάθος". Σ' ευχαριστώ για όσα πάθη μου ξυπνάς, για ό,τι μέσα μου γαληνεύεις... Απλά σ' ευχαριστώ... πολύ!!
    Γιούλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η κάθε βροχή με κάνει να ανακουφιζομαι, αν μάλιστα είναι πρωτοβροχι με γεμίζει αισιοδοξία και τη δύναμη της ορμης, αυτής που σε ορίζει μονάχα όταν εσυ την αφήσεις και αφεθεις! ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΖΑΡΙΆ την έχω βάφτισει αυτήν την πρώτη βροχή , αφιεωμενη κάποτε, τώρα απλά αλλα ουσιαστικά η μοναδική Ελπιδα ξεπλύματος. Γεννήθηκα τυχαία μα τυχαία δε θέλω να αποθανω! Στην υγεια μας λοιπόν , μέρες που ' ναι :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το φτεράκι της μέλισσας πίστευα πως με ταξίδεψε σε πέλαγα άγνωστα και γνωστά μαζί, απο αυτά που δεν γνωρίζουμε πως τα γνωρίζουμε. Τούτο το χάδι σου με πάει πιο βαθειά ακόμα. Μιλάς για συναισθήματα και το κάνεις σαν να είναι τα πλακάκια της κουζίνας σου . Ίσως και να είναι τα πλάκάκια της κουζίνας σου..Μεγάλος πλούτος κορίτσι μου. το λιγότερο είναι το εκφραστικό φαντάσου δηλαδή...το υπόλοιπο είναι της καρδιάς σου ..Τώρα ότι και να λέμε είναι λίγο..
    ΚΜ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Α!! Ξέχασα και υπέροχη επιλογή φωτό. Μπήκα στην σελίδα του κυρίου και τα έπαιξα. Πολύ καλή η επιλογή σου να φιλοξενείς φωτό.Αλλά είπαμε ότι και να πούμε είναι λίγο..
    ΚΜ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Το σπάνιο είναι να ξυπνάς προσδοκίες σε ανθρώπους που δεν τις ένιωθαν. Να γίνεσαι μια μικρή ή μεγάλη αιτία να ελπίσουν πως δεν τελειώσαν όλα και πως παραμένουν πράγματα που αξίζουν. Μεγάλη προίκα Αννίτα μου αυτό..
    Στέλιος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Σκέφτομαι κάθε φορά που μου έρχεστε πόσο την φωνή σας την αισθάνομαι τιμή. Σκέφτομαι Γιούλη , Στέλιο, Σταύρο Χ, panadam, ανώνυμε αγαπημένε, MA.AN.THA, ΚΜ πως στα πάθη της ζωής σαν βρισκόμαστε μπροστά μοναχα να γονατίσουμε μπορούμε. Όχι απο κούραση και κόπο μα απο το θάμπος του μεγαλείου τους. Πως νιώθουμε μικροί μπροστά τους , την ίδια ώρα που είμαστε μεγάλοι για να τα χωρέσουμε. Δεν θα πάψω ποτέ να θαμπώνομαι, το ξέρω πια. Και σας ευχαριστώ τόσο μα τόσο για αυτό

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Mια πέρδικα καμαρωτή, πλουμιστή, που γεμίζει το κάδρο απ΄άκρη σ΄άκρη
    Μάνια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Τεράστια η δύναμη που δίνουνν στον άνθρωπο οι προσδοκίες , αυτό είναι που τώρα δεν έχουμε εδώ στην Ελλάδα αυτές τις μαύρες μέρες. Αυτό μας αρπάξανε πρωτίστως τα αρπαχτικά και το πήρανε. Εύχομαι όχι για πάντα. Μεγάλη και η δύναμη σου Αννιώ. Και οπως σου είπα κοίτα την θα την κάνεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Να μπω στην παρέα σας. Να προλάβω να αρπάξω απο την ζεστή εστία και να αφεθώ στο πανηγύρι των αισθήσεων που ζωντανεύει όνειρα και σκεψεις κλειδαμπαρωμένες. Στο σχόλιο της ΜΑ.ΝΑ.THA που με συγκίνησε βαθειά να συμπληρώσω γιατί και εγώ τυχαία ήρθα σάυτή την ζωή, να προφυλάξουμε τα δικά μας παιδιά και την δική μας αιώνια παιδική ψυχή.
    Μαρία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Είσαι του Μάη η δροσιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. http://www.youtube.com/watch?v=o4326RVQSQ8
    Για σένα
    Μιχάλης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Εκεί που θέλουμε μας πάει η ζωή Μιχάλη μου , εκεί που επιλέγουμε ...Σ;ευχαριστώ απο την καρδιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Είναι ένα πολύ τρυφερό χάδι που το προσφέρεις σε όλους μας έτσι απλά και ήρεμα. Κάποια στιγμή θα αρχίσεις ίσως να συνειδητοποιείς τι δημιουργείς , τι απήχηση έχεις στις δικές μας ψυχές. Προς το παρόν , τα σχόλια αρχίζουν να το δείχνουν ,αλλά νομίζω η συνέχεια θα δείξει ακόμα περισσότερα και σε σένα αλλά και σε μας τους αναγνώστες, συνοδοιπόρους του σήμερα του αύριο αδέρφια. Για μια καινούργια Ελλάδα που αγαπά το παρελθόν της και στηρίζει το μέλλον της πιο γερά.
    Χ.Ράπτης

    ΑπάντησηΔιαγραφή