Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2013

Καμαρώνω




   ...'' Καμαρώνω την ψυχή του ανθρώπου, καμιά δύναμη ουρανού και γης δεν είναι τόσο μεγάλη. Κουβαλούμε μέσα μας την παντοδυναμία και δεν το ξέρουμε. Καταπλακώνουμε την ψυχή μας με κρέατα και ξίγκια και πεθαίνουμε, χωρίς να μάθουμε τι είμαστε και τι μπορούμε. Ποιά άλλη δύναμη  στον κόσμο μπορεί να δει κατάματα , χωρίς να τυφλωθεί την αρχή και το τέλος του κόσμου ;
   Εσύ πήγαινες μπροστά και εγώ σ΄ακολουθούσα. Εσύ μ΄έμαθες πως η μέσα μας φλόγα , αντίθετα με τη φύση της σάρκας, μπορεί όλο και  να φουντώνε με τα χρόνια.''


Απόσπασμα από το βιβλίο ΄΄Αναφορά στον Γκρέκο'' του Ν. Καζαντζάκη


Φωτογραφία
Oleh Slobodeniuk

http://www.photodom.com/member/Lucky_scumbag

7 σχόλια:

  1. Τα γνήσια αντίτυπα του Καζαντζάκη που κυκλοφορούν στην αγορά έχουν κόκκινο ή καφέ χοντρό εξώφυλλο, ήμουν πιτσιρικά όταν ο πατέρας έφερε στο σπίτι 6-7 βιβλία, “η αναφορά στο Γκρέκο” ήταν με το κόκκινο. Τα ταχτοποιήσαμε στη βιβλιοθήκη και πρόσεξα ότι η πλάτη του βιβλίου είχε μια μικρή άσπρη οριζόντια γραμμή, το κατέβασα από το ράφι και προσπάθησα να την αφαιρέσω με το δάχτυλο, εγώ η έξυπνη. Εννοείται η γραμμή έμεινε εκεί. Τα χρόνια πέρασαν, τα υπόλοιπα βιβλία διαβάστηκαν και χάραξαν επάνω μου αρκετά σημάδια, κατά καιρούς τα παρατηρώ και χαμογελώ με τον εαυτό μου, μα η λευκή οριζόντια γραμμή όλο και μεγάλωνε και η πλάτη του βιβλίου όλο και χόντραινε. Τα Χριστούγεννα που επισκέφτηκα τους δικούς μου σκέφτηκα να το πάρω μαζί μου, επιτέλους να το διαβάσω ολόκληρο, η καψερή, και όχι αποσπασματικά όπως έκανα στο παρελθόν. Τα μυαλά μου και μια λύρα, το πάχος του βιβλίου είχε τετραπλασιαστεί το ίδιο και η οριζόντια λευκή της γραμμή, είχε γίνει ένα ακόμη ράφι της βιβλιοθήκης μας, ασήκωτο, παχύ και ανθεκτικό για να σηκώνει πάρα πολλά βιβλία επάνω του. όποτε και το άφησα στο πατρικό μου σπίτι, άσε που δεν χωρούσε στο αμαξάκι μου το παχύδερμο, με τα ξίγκια του να ξεχειλίζουν απ’ τα παράθυρα του!
    Είναι η τελευταία του Βίβλος, που αν δεν κάνω λάθος το υπαγόρευε πλέον από το γήρας του στη γυναίκα του, νιώθω πάρα πολύ μικρή ακόμη για να ασχοληθώ με τη τεραστίων διαστάσεων Σοφίας του, όσες φορές και αν το επιχείρησα. Τώρα μόλις συνειδητοποίησα τι ήταν και παραμένει ακόμη η οριζόντια λευκή γραμμή, το λευκό παχύ πλην, στην κόκκινη πλάτη του Βιβλίου, μια τεράστια στρόγγυλη απαγορευτική πινακίδα…

    ΥΓ. ελπίζω κάποιοι άλλοι να ασχοληθούν με το ιερό Βιβλίο, από μένα την ελαφρόμυαλη, γλυκιά καλημέρα, λίγη μουσικούλα http://www.youtube.com/watch?v=eYSbUOoq4Vg και κάτι όμορφο που διάβασα, “Η ποίηση είναι εκείνος ο εαυτός μας που δεν κοιμάται ποτέ...” (Γ. Σαραντάρης). Eίχα χθές μια κεραμιδόγατα απ ’έξω όλο το πρωινό στο μπαλκόνι μου και θυμήθηκα το κομμάτι!!!
    Ηλέκτρα (:-*) ͮ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θυμάμαι αυτά τα βιβλία τα χοντρά , με το μπορντώ εξώφυλλο. Αυτά έχω και εγώ. Αγοαρασμένα από το τότε μαθητικό μου χαρτζηλίκι. Και αν έπιανε φωτιά το σπίτι μου, θα έτρεχα να τα σώσω.

      Διαγραφή
    2. Αααχ αυτά τα μπορτνώ εξώφυλλα, Αννίτα μου!!!
      "Γι' αυτό σ' έβλεπα και σε καμάρωνα, όσο γερνούσες, αγρίευες όσο ζύγωνες στην άβυσσο, αντρειεύουσουν κι έριχνες τα κορμιά, αγίους, αρχόντους, καλογέρους στο καμίνι του ματιού σου, τους έλιωνες σα μέταλλα, τους καθάριζες απ' τη σκουριά τους και ξελαγάριζες το καθαρό χρυσάφι της ψυχής τους -Ποια ψυχή; τη φλόγα..."

      "τούτο μοναχά ξέρω: είμαι γεμάτος πληγές και στέκουμαι όρθιος..''
      κατά την ταπεινή μου γνώμη ένας ολόκληρος πλανήτης Σοφίας είναι, ένας μικρός θεός.
      Μόλις το βρήκα, με έπιασε η χαζομάρα μου και σου το στέλνω και στο στέλνω, χαζούλικο και αστείο:
      Ημέρα Σύμπτωσης

      σήμερα κάποιος
      μου είπε
      σ’ επιθυμώ
      σήμερα κάποιος
      κατ’ λάθος
      μου είπε
      σε πεθυμώ
      σήμερα ήθελα
      να σου πω
      σ’ επιθυμώ
      σήμερα κατ’ λάθος
      με πρόλαβες
      στο πεθυμώ
      (Ιφιγένεια Τάκα)

      Ηλέκτρα

      Διαγραφή
  2. Απλά αξεπέραστος! Σε κάθε λέξη, σε κάθε κόμα, σε κάθε τελεία, τεράστιες δόσεις σοφίας. Σε ευχαριστώ που τον επαναφέρεις στο νου μου, κατά διαστήματα.
    Καλημέρα,
    Γιούλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ευτύχως, Γιούλη μου, που υπάρχει η Αννίτα και παλατζάρουμε λιγάκι στη ζυγαριά μας, στο κάτεργο μας, μια γεμίζουμε και μια αδειάζουμε, αλλιώς την είχαμε χαμένη...!!! που θα πάει όμως; Κάποια στιγμή θα μας παίξει η τράπουλα της ζωής, δεν μπορεί, κύκλους κάνει.
      Ηλέκτρα

      Διαγραφή
  3. φτάσε όπου μπορείς, παιδί μου…
    Μια καταπληκτική εργασία εντόπισα στο διαδίκτυο από παιδιά γυμνασίου (http://users.sch.gr/makritid/OmilosNK.pdf) που υπάρχει στο πανελλήνιο σχολικό δίκτυο. Παντρέψανε τις περιγραφές του Καζαντζάκη από το Τολέδο με τους πίνακες του Θεοτοκόπουλου (Ελ Γκρέκο), λόγος και ζωγραφική σε ένα ποτήρι λικέρ με τελευταία αναφορά της εργασίας στο κομμάτι που μας πρόσφερες σήμερα για γλυκό στη στρογγυλή τράπεζα σου!!!
    φτάσε όπου δεν μπορείς
    Σπύρος Τ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. http://newhomeoflife.blogspot.gr/

    ==κουτί με μέλη--

    κλιλ στο: σύνδεση: είστε ήδη μέλος?
    κλικ στο: κουτάκι google
    σύνδεση με κωδικούς
    Επιστροφή στο κουτί με τα μέλη
    κάτω από το avatar: klik στο επιλογές
    κλικ στο ρυθμίσεις ιστότοπου:
    κλικ στο διακοπή παρακολούθησης αυτού του ιστοτόπου

    Γεράσιμος Μηνάς germin1972

    ΑπάντησηΔιαγραφή