Τραγούδι
Ποιά μέρα υπάρχουμε ;
Υπάρχουμε όλες τις μέρες
Καλή μου
Υπάρχουμε σ΄όλη την ζωή
Αγάπη μου
Αγαπιόμαστε και ζούμε
Ζούμε και αγαπιόμαστε
Και δεν ξέρουμε αυτό που είναι ζωή
Και δεν ξέρουμε αυτό που είναι μέρα
Και δεν ξερουμε αυτό που είναι αγάπη.
Ζακ Πρεβέρ από τα '' Ποιήματα ''
Εκδόσεις Θεωρία
μετάφραση Βαγγέλης Χατζηδημητρίου
Ζωγραφική Andrej Krementschank
Μου ζήτησαν να δώσω
ΑπάντησηΔιαγραφήμια φιάλη πορφυρό
να σώσω μια ζωή
Είπα, θα κάνω ένα καλό
Τώρα, εξαργυρώνω
τη κάθε μου σταγόνα,
μέρα με τη μέρα
Σκράμπλ
Κυκλοφορείς έξω στους δρόμους με τον ανιχνευτή ψυχών στο χέρι σου, συναντάς φίλους, γνωστούς, ανταλλάσεις μια-δυό κουβέντες και συνεχίζεις το δρόμο σου. Πάς παρακάτω, το ίδιο σκηνικό, λίγο παρακάτω και πάλι το ίδιο σκηνικό. Κοιτιόσαστε ένοχα αναμεταξύ σας και το ολόσωμο νικάμπ που σας χαρακτηρίζει ως όντα στομώνει την λαλιά σας και τη σκέψη σας.
Γυρνάς στο σπίτι σου, σκυφτός, καμπούρης, κάνεις τον απολογισμό της ημέρας, τι πήραμε, τι δώσαμε και η μοναδική μαθηματική πράξη που γυροφέρνει στο μυαλό σου είναι το 0x0=0 εις το πηλίκον. Ξημερώνει η επόμενη μέρα και η επανάληψη αυτή σε σπρώχνει στη παράνοια, αλλοιώνονται οι αισθήσεις σου, οι άμυνες σου υπολειτουργούν, ο οργανισμός εξασθενεί και το κέντρο ύπαρξης σου, ο νους, λιώνει από την απραξία. Προσπαθείς να ξεφύγεις από τον κολλώδη ιστό σου που με υπομονή και επιμέλεια τυλίχτηκες, αλλά και με επίμονη αυθυποβολή το βάφτισες κουκούλι μεταξοσκώληκα. Το λεξιλόγιο σου έχει αποβάλει τη λέξη Παιχνίδι, παιχνίδι των δύο φύλων, παιχνίδι του διαλόγου, παιχνίδι γνώσης, παιχνίδι για το παιχνίδι δίχως έπαθλα και κότινους. Συμφωνείς και κολακεύεις με όλους και για όλα. Και εκεί παύει το ενδιαφέρον σου, όλα πλέον είναι προβλέψιμα. Η πολύ συμφωνία καταργεί τον διάλογο και η κολακεία σε κάνει καχύποπτο. Τα 64 τετράγωνα της πανίσχυρης λογικής σου σαπίζουν, τα άσπρα και τα μαύρα κουτάκια γκριζάρουν από την ασιτία και τα πιόνια στο μυαλό σου γίνονται αναποφάσιστοι ομοφυλόφιλοι του Αλμοδόβαρ.
Χθες ανακαλύψατε με το λιλιπούτειο συνοδοιπόρο σου ένα αυτοσχέδιο σκράμπλ γνώσεων, κάθε γράμμα του αλφάβητου σας οδηγεί σε νέες λέξεις κι έννοιες, χωρίς νικητή και ηττημένο, ένας γόνιμος διάλογος που σας κρατάει σε εγρήγορση. Δεν χρειαζόμαστε πολλά εμείς οι ενήλικες για να ανοίξει η αυλαία του συνειδητού λαβύρινθου, καταλήγεις, μονάχα μια λέξη, ένα νεύμα, έναν ήχο, μια απόχρωση, μια εικόνα για να ξεκινήσει το παιχνίδι, να ξυπνήσει από το λήθαργο ο “Κύρος Γρανάζης” των παιδικών μας χρόνων, το λάδι στο καντήλι, ο οργασμός ψυχής και νου, τα μη προβλέψιμα που κάνουν τα βλέμματα να αστράψουν.
Κι ας διαγράφει αέναους κύκλους ο άλλος σε διαφορετική στρατόσφαιρα από την δική σου, σε άλλους αστερισμούς και φεγγάρια, παρόλα αυτά τον έχεις αντίκρυ σου και το σκράμπλ έχει αρχίσει. Κι εσύ, έχεις ανέβει στο μαγικό σκουπόξυλο σου φορώντας το μυτερό καπέλο σου, γεύεσαι ως Εραστής της Ζωής αυτά που σου προσφέρει και μέσα σου τρέφεις τη κρυφή ελπίδα ότι κάτι τόσο δα μικρούλι του έχεις δώσει κι εσύ, κι ας είναι ψίχουλο ή σταγόνα της πρωινής βροχής... ίσως κάπου εκεί στα ξένα να ευφραίνεται η ψυχούλα του απ’ τη δροσιά της.