Παρασκευή 25 Μαΐου 2012

Αλήθεια, ποιά αλήθεια ;


   Aναρρωτιέμαι πολλές φορές , ποιά αλήθεια θέλω να μας έλεγε ο ''πολιτικός κόσμος'' σήμερα. Τι λείπει εντελώς απο την προσφιλή πολιτικολογία και τραπεζορητορεία.
     Κοιτώ τριγύρω μου και βλέπω να υπάρχει διάχυτη εντύπωση , πως μόλις εμφανισθεί στο διεθνές προσκήνιο η Ελλάδα ( αλλά ολόκληρη η Ελλάδα!) και υψώσει την φωνή για τα δίκαια της, η κοινωνία των εθνών , θα αφήσει τις δικές της έγνοιες και θα ενδιαφερθεί για τα ελληνικά αιτήματα, περίπου αποσβολωμένη από την ηθική τους λάμψη. Σαν να αρκεί να έχει κανείς το δίκιο με το μέρος του , για να έχει κάνει σχεδόν τα πάντα όσα εξαρτώνται από αυτόν. Αλήθεια το έχετε συναντήσει αυτό ποτέ στην ζωή σας, σε ατομικό επίπεδο ; Η ελληνική πλευρά , πολύ συχνά θεωρεί ως αδιανόητο , ότι άλλοι μπορούν να έχουν ( ειλικρινά ή όχι) διαφορετική αντίληψη , για το τι είναι δίκαιο.
     Θα ήθελα πολύ από εκεί , να ξεκινούσε να μας πει κάποιος την πικρή αλήθεια, που μας αφορά και μας οφείλεται. Να μας έλεγε πως όποιος μονίμως επαιτεί δάνεια  και επιδοτήσεις, για να χρηματοδοτήσει την οκνηρία και την οργανωτική του ανικανότητα , δεν μπορεί να περιμένει ότι θα εντυπωσιάσει κανένα και ποτέ με τα υπόλοιπα δίκαια του. Πως η έννοια του δικαίου , στο πολιτικό-διπλωματικό πεδίο , ορίζεται από την κάθε πλευρά για λογαριασμό της , αλλά αυτό που όλοι αποτιμούν παρόμοια και δεν μπορούν να ξεπεράσουν, είναι το κοινωνικό και  ιστορικό ειδικό βάρος της οντότητας μας. Τόσο μετρά η κάθε διεκδίκηση και ο κάθε ισχυρισμός , όσο η εθνική οντότητα που στέκει πίσω τους.
     Θα ήθελα επιτέλους να αναγνώριζε και να παραδεχότανε το σιωπηρό , διαρκές και κατά ένα μέρος συνειδητό και επαίσχυντο κοινωνικό συμβόλαιο , στο πλαίσιο του οποίου , η κάθε πολιτική ηγεσία , δεξιά, φιλελεύθερη , σοσιαλιστική, κοινοβουλευτική ή δικτακτορική ( ελάχιστες αποκλίσεις υπήρξαν) , ανέλαβε να υποστηρίξει και να ενισχύσει τις καταναλωτικές μας δυνατότητες , με αντίτιμο την πολιτική μας εύνοια ή ανοχή και την επωφελεία των σχετικών κοινωνικών και υλικών προνομίων. Προς άγρα και συγκράτηση της εκλογικής πελατείας προσφέρθηκε ποικιλία καταναλοτικών δυνατοτήτων και κρατικές θέσεις φυσικά. Σε τέτοια αγαστή σύμπνοια δεν θυμάμαι να ξαναβρέθηκε ο μπουζουκόφιλος  της επαρχίας και το τσόκαρο των Αθηνών.
     Και παρακάτω να προχωρούσε η αλήθεια. Να μας έλεγε για την βαρειά συνέπεια αυτού του σιωπηρού , κοινωνικού συμβολαίου, την εθνική μας εκποίηση και την συναφή πολιτική μας αποδυνάμωση. Το ξεπούλημα μας στην διεθνή αγορά. Θα ήθελα πολλά , αν σε αυτό το σημείο ζητούσα από την αλήθεια να είναι πολύ συγκεκριμένη και να μας δώσει διευθύνσεις και ονόματα ; Και να μας υπενθυμίσει , η αλήθεια και τις μακροπρόθεσμες συνέπειες που η οικονομική στενότητα των εκποιημένων πόρων , μας φέρνει. Να μας μιλήσει για την ανταγωνιστικότητα , για την παιδεία και για το σηματικό μειονέκτημα , στο οποίο μας καταδικάζει , μέσα στην παγκόσμια πολιτική.
     Θα ήθελα η αλήθεια να πήγαινε ακόμα πιο βαθειά και να μας έλεγε πως η εθνική μας προσπάθεια για ομοψυχία και συννενόηση δεν προσκρούει μονάχα στα οργανωμένα συμφέροντα της μειοψηφίας, γιατί αυτό θα μας κολάκευε και θα μας χάιδευε τα αυτιά , αλλά και γιατί αν ήταν μονάχα αυτά, θα μπορούσε να τα παραμερίσει η μεγάλη πλειοψηφία. Αλλά να προχωρούσε και να μας έλεγε ότι η προσπάθεια μας προσκρούει στις παθολογικές νοοτροπίες και στις παρασιτικές τακτικές της μεγάλης πλειοψηφίας. Κάτι σαν ένα τεράστιο πλαδαρό σώμα , που παρασιτεί εις βάρος ολόκληρου του εαυτού του , τρώει τις σάρκες του και συχνά και τα περιτώματα του.
     Και αν  φθάσει , η αλήθεια μέχρι εκεί , τότε να προχωρήσει παρακάτω. Να μιλήσει για το εμπόδιο που δημιουργούν οι ίδιοι οι πολιτικοί, στην συντριπτική πλειοψηφία τους. Έτσι όπως είναι ζωμωμένοι στην ψυχοπνευματική εξαθλίωση . Oχι μόνο γιατί η μόρφωση τους , ως προς το ποιόν και την συγκρότηση της είναι αεριτζίδικη και όχι μόνο γιατί για τις διεθνείς πολιτικοοικονομικές εξελίξεις γνωρίζουν λιγότερα και από αυτά που γράφονται στις εφημερίδες, αλλά και γιατί επιχειρούν πολιτικές πράξεις, νερουλών αποφάσεων.
     Θα ήθελα η αλήθεια , να πήγαινε ακόμα παρακάτω και να μας μιλούσε σε σημερινές συνθήκες , για την Ευρώπη και αν υπάρχει η πραγματική πολιτική ενότητα , ένα σύνολο κρατών δηλαδή που μπορεί να δράσει εννιαία και αποφασιστικά και να μπορεί να βοηθήσει στο λύσιμο των προβλημάτων μας, ιδιαίτερα τώρα που ο παγκόσμιος ανταγωνισμός μπαίνει σε πρωτόγνωρες φάσεις. Και πόσο αυτό κάνει ακόμα πιο αναγκαίο να σταθούμε στα πόδια μας ;
     Η αλήθεια όσο πικρή και αν είναι , θα μας βοηθούσε να σταθούμε στα πόδια μας, μπαίνοντας σε ένα επίπονο και τραχύ δρόμο εσωτερικής ανόρθωσης , που θα δυνάμωνε την οντότητα και το είδικό μας βάρος. Τότε δεν θα έπρεπε να μιλούμε για το μέλλον με όρους παρελθοντικούς και θα γυρνούσαμε σελίδα, ξεχωρίζοντας τα χλωρά από τα ξερά, ακόμα και να κάποια ερχόντουσαν από το παρελθόν. Θα ήταν πια συνειδητοποιημένα και θα γνώριζαν.
     Αλήθεια , ακούγεται σήμερα αυτή η αλήθεια;

Υ.Γ  Δεν αγνοώ, ούτε λησμονώ τις άκρως τιμητικές ατομικές εξαιρέσεις. Όμως οι κανόνες είναι τόσο εξόφθαλμοι και τόσο επαχθείς.

Φωτογραφία Stanco Abatzic
     

10 σχόλια:

  1. Απορώ ποιοί είναι αυτοί που αντέχουν και ποιοί αυτοι που μπορουν να πουν αυτές τις αλήθειες
    Την καλημερα μου!
    ΣΛ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν μπορεί να ειπωθεί αυτή η αλήθεια, γιατί όπως το είπες τα στόματα που επρεπε να την πουν είναι άμεσα εμπλεκόμενα στο άπειρο βάθος της συνενοχής. Αλλωστε οι ηγέτες κακοποιούν , οι πολίτες δεχονται αυτή την κακοποίηση και προχωρούν πληγωμένοι.. Αυτή την στιγμή μόνο μεμονωμενες φωνές μπορουμε να ακούμε
    Πετρος Κυριακίδης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. "Τα πάντα ρει, μηδέποτε κατά τ'αυτό μένειν" η παροιμιώδης φράση που χαρακτηρίζει τη φιλοσοφία του Ηρακλείτου, που στην κοσμοθεωρία του υποστήριζε ότι ο κόσμος προϋπάρχει προαιώνια και περιγράφεται ως ζωντανή φωτιά, η οποία εναλλάξ δυναμώνει και εξασθενεί, χωρίς ποτέ να σβήνει εντελώς, το αείζωον πυρ, υποστηρίζοντας ότι η διαρκής κίνηση και μεταβολή αποτελεί το θεμελιώδες χαρακτηριστικό της πραγματικότητας., ενώ μάλλον δεν πίστευε σε μια καθολική ροή και μεταβολή, αλλά επέμενε στη σύνδεση αυτής της μεταβολής με σταθερές παραμέτρους.
    Επιπλέον, υποστηρίζει ότι ΦΑΙΝΟΜΕΝΙΚΑ ΑΝΤΙΘΕΤΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ, τάσεις και δυνάμεις, συνδέονται με μια συνεκτική σχέση αρμονίας, λέγοντας αποφθεγματικά ότι «τα ψυχρά θερμαίνονται, τα θερμά ψύχονται, τα υγρά ξηραίνονται, τα ξηρά υγραίνουν», υποστηρίζοντας ωστόσο ότι η σχέση των αντιθέτων δεν εκφράζεται μόνον μέσω του κοινού λόγου, αλλά και ως «πόλεμος» - μια άλλη όψη της αρμονίας, που διέπει τα αντίθετα και παράγει διαρκώς μέσω συγκρούσεων νέες ισορροπίες.

    Ας δούμε το σήμερα ως ένα θεατρικό δρώμενο:
    "Στο Ελλαδιστάν, η μεταβολή της μέχρι πρότινος βολεμμένης πραγματικότητάς μας, η ανατροπή των σιχαμερών συνηθειών μας...
    Α' αντίδραση: Παιδιά, τι και αν κάποιοι τριγύρω ζουν ένα δράμα. Μη διανοηθείτε να με κουνήσετε, γιατί δεν φταίω, εγώ. Εγώ έτρωγα και έπινα και μύτη δεν άνοιγε. Ποιος φταίει; Όχι εγώ, πάντως. Με τίποτα.
    Τα κόμματα -ελληνίδες μαμάδες: Μην κλαις. Έχεις δίκιο. Να ξέρεις ότι δεν έφταιξες σε τίποτα (Αναλήθεια). Χρίσε με πολέμαρχο στον πόλεμο, ώστε να μην αλλάξει τίποτε. Εμπιστεύσου με και τίποτε δε θα αλλάξει (Νομοτελειακό ψέμα).
    Ταυτόχρονα και τα κόμματα-παππούδες: Ξέρεις, έχω ευθύνη εγώ ο πατέρας της μάνας σου και παππούς σου. Ξέφυγα. Σας άφησα ασύδοτους και γι’ αυτό απροστάτευτους. . Μέγα λάθος. Άλλαξαν τα πράγματα. Κάποια μέρα θα άλλαζαν. Έπρεπε να το σκεφτώ. Τα πάντα ρει. Ας δούμε τα καινούρια με λογική.
    Μανάδες και εγγόνια εν χορώ: Τι λέτε ρε κωλόγεροι, που έχετε τα μούτρα να μου ζητάτε και συγχωροχάρτι; Τίποτε δε θα αλλάξει και καμία ανάγκη δε σας έχω. Μπορώ και μόνος μου.
    Παπούδες: Θα αλλάξει. Πολλά θα αλλάξουν. Ας δούμε ποιες είναι οι σταθερές παράμετροι. Πρέπει να τις λάβουμε υπόψη.
    Μανάδες: Δείτε τους, αξιολύπητοι, που φοβούνται το γηροκομείο. Δείτε τους πως τρέμουν που θα αναλάβουμε εμείς τη διαχείριση της οικογενειακής επιχείρισης. Στ' άρματα, μη φοβάστε. Εμείς είμαστε εδώ.
    Παιδόγγονα: Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ."

    Να δώσουμε τέλος στο έργο;

    Θα δεχτούμε ότι νομοτελειακά η κίνηση και η μεταβολή της πραγματικότητας προβλέπεται και δεν ανατρέπεται; Αν δεχτούμε αυτό ως αληθές, θα δεχτούμε ότι ό,τι έγινε, έγινε σε μία προγενέστερη πραγματικότητα, που πρέπει να μεταβληθεί για να έρθει το σήμερα και το αύριο. Θα δεχτούμε ότι η μεταβολή συνδέεται πάντα με σταθερές παραμέτρους; Αν συμφωνήσουμε και σε αυτό, θα συμφωνήσουμε ότι τα φαινομενικά αντίθετα συνυπάρχουν αρμονικά; Αν συμφωνήσουμε και σε αυτό θα προσδιορίσουμε τις αντιθέσεις, των οποίων διαταράσσεται η αρμονική συνύπαρξη; Εφόσον συμβεί και αυτό, να προσδιορίσουμε ποιές είναι οι νέες ισορροπίες στις οποίες στοχεύουμε; Μετά, μένει ένα πράγμα μόνο. Η επιλογή του τρόπου.
    α. Με τον κοινό λόγο (κοινή λογική και σύνθεση των φαινομενικά αντίθετων) ή
    β. με την άλλη όψη της αρμονίας, όπου περιχαρακωμένοι στις αντιθέσεις, θα υψώσουμε λάβαρα πολέμου;.

    Δεν μπορεί να παραβλεφτεί ότι σήμερα, αποκρύπτεται η αλήθεια, αναδεικνύονται οι αντιθέσεις ως αγεφύρωτες και ως νέες επιδιωκόμενες ισορροπίες ορίζονται φενακικά όνειρα. Το κανάκεμα συνεχίζεται. Ως μέθοδος προτείνεται ο πόλεμος, χωρίς σταθερές παραμέτρους, χωρίς ιδεολογία. Ναι, αλλά ο στρατός φοράει μόνο τη σκελέα και υπάρχει ο φόβος να του την πάρουν και αυτή (μην μου πείτε ότι του την έχουν ήδη πάρει. Είπαμε. Την αλήθεια). Τι κρύβεται πίσω από αυτό; Ποια ανωριμότητα ή ποια ιδιοτέλεια;

    Συγκινητικό, αιχμηρό, αφυπνιστικό, Αννίτα μου.

    Γιούλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Παρατηρώντας το πολιτικό σκηνικό , δεν μου μένει η παραμικρή ελπίδα ´οτι θα κατατεθεί, αλήθεια απο κανένα.Ισως κομματάκια αληθειας αλλα ´οχι κάτι δυνατό. Δεν υπαρχει τετοιος φορέας. Ισως η προσπάθεια μας να βρισκεται στο να καραφερουμε να ξεχωρισουμε λίγο τα χλωρά απο τα ξερά και να μην τα σκοτωσουμε ολα . Σημαντικό ειναι στην παρουσα φαση, να προσπαθησουμε να διακρινουμε την δυνατότητα που κάποιος εχει. Ελπίζω μόνο να υπερισχυσει αυτή την φορά η λογική και συγχωρώντας να παμε για την καινουργια σελιδα.
    Ξένια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τι υπεροχο, απείρως κατατοπιστικό κείμενο. Τι τυχη νιωθω που σε διαβάζω.
    φτου ξελεφτερία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Θά ελεγα οτι χτίζεις , ισως και χωρις να το καταλάβεις διαυλους συγχωρεσησκαι κάθαρσης , τελικά. Οταν φθάσει κανείς σε τετοια διαυγή κατανόηση του περιβάλλοντος του ,δεν τον χωριζει τιποτ απο την καθαρση μεσω της συγχώρεσης. Aυτά γινονται μπρος τα ματια μας , απο μια απο της πιο ειλικρινής και ωριμες πενες της εποχης μας.
    Ορφέας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Όταν ο άνθρωπος έχει το επίπεδο σου, και γράφει τέτοιες καθολικές αλήθειες με τέτοιο τρόπο , πες μου τι να μπορέσει κάποιος να του σχολιάσει. Γράφεις την ιστορία μας και την γράφεις με την καρδιά σου.
    Δημήτρης Μαργαρίτης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Η τιμή , τιμή δεν έχει. Είναι ένα μεγάλο βάρος , μιας πικρής αλήθειας. Δεν ξέρω αν αυτά που ο Ορφέας σου γράφει, είναι αλήθεια. Ίσως, η επέκταση του προσωπικού επιπέδου, στην διαστάσεις της κοινωνίας, να μας αφήνει να ονειρευτούμε την ωρίμανση μας, σαν λαός και να περιμένουμε την αφύπνιση και την επίγνωση. Ίσως. Δεν ξέρω βέβαια αν η συνέχεια της αφύπνισης , είναι η συγχώρεση ακριβώς. Μερικά πράγματα , όπως είναι το ξεπούλημα και η προδοσία , δεν συγχωρούνται. Διαισθάνομαι όμως πως ο λαός μας είναι ακόμα πολύ μακριά, μάλλον για τους λόγους που γράφεις. Αννίτα μου, είναι πράγματα που έγραψες, με τον τρόπο που τα έγραψες, που για μένα είναι ξανά πρωτόγνωρα. Θέλω να πιστεύω πως με την παραδοχή αυτή, δεν σε απογοητεύω. Θα μου ήταν πολύ δύσκολο παλαιότερα να παραδεχθώ , κάτι τέτοιο. Όμως αυτά τα πέταξα από πάνω μου. Δεν τα ξέρω όλα, και δεν με ενδιαφέρει να τα ξέρω όλα. Με ενδιαφέρει, όμως , όταν διαβάζω , βλέπω ή ακούω κάτι που μου αρέσει , με κεντρίζει και με γοητεύει , να μπορώ να το πω και να το παραδεχθώ. Οι λόγοι που αναφέρεις πάνω κάτω μού ήταν γνωστοί. Ο τρόπος όμως και η ολοκληρωμένη καταγραφή τους , για μένα ήταν πρωτόγνωροι . Είναι ένα μικρό θαύμα, η σκέψη σου. Αυτό το έλεγα από την πρώτη στιγμή που σε διάβασα από παλιά. Ένα μικρό , θαύμα, που σκάει μπρος τα μάτια μας. Πολλά τρέχουν μπροστά στα μάτια μας τον τελευταίο καιρό, έχουν πάρει την μορφή χιονοστιβάδας. Όμως μικρά θάυματα που κλέβουν τα μάτια και την σκέψη , δεν βρίσκονται. Μακάρι να βρισκόσουν ανάμεσα στις στρογγυλές τράπεζες του πολιτικού μας κόσμου. Ξέρω πως τώρα που το διαβάζεις χαμογελάς και ίσως και να απογοητευεσαι από την σκέψη μου.Κιόμως δεν ξέρεις πόσο σε χρειάζονται. Ξέρω πως δεν είναι μέσα στις προθέσεις σου, ξέρω πως δεν ανήκεις σε αυτό. Τον πόνο μου λέω. Σε ευχαριστώ αλλη μια φορά από την καρδιά μου. Για όλα , μα κυρίως και πάνω από όλα που υπάρχεις.
    ΝΜ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αν και όλα που θα ήθελα να πω, τα είπε ο ΝΜ , θέλω να σου πω άλλο ένα μπράβο , άλλο ένα καλή συνέχεια γιατί η προσφορά σου είναι τεράστια και να επαναλάβω αυτό που σου έχω ξαναγράψει. Αννίτα μου ανατέλεις εκεί που σταματά η νομομοποίηση των ατάλαντων. Είμαι πολύ περήφανος που σε γνωρίζω.
    Χρ. Βαλαής

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Οτι και να πω, θα είναι λίγο και φτωχό. Σκέψου , πόσο και αυτό που λέω με κάνει να νιώσω τοσο διαφορετικά.
    σε ευχαριστώ απέραντα .
    ΚΜ

    ΑπάντησηΔιαγραφή