1.
2.
3.
4.
1. Η εκπαιδεύτρια του τσίρκου Ο(Α) ΜΑΡ , στο προάυλιο χώρο των βασιλικών στάβλων στην οδό Σταδίου, Αθήνα 1925-1926
Ψηφιακό αρχείο ΕΡΤ
Συλλογή Πέτρου Πουλίδη
2. Περαστικοί , παρακολυθούν την αρκούδα να χορεύει Αθήνα 1960
Ψηφιακό αρχείο ΕΡΤ
Συλλογή Πέτρου Πουλίδη
3. Αιόλου 1980 , φωτογραφία Ιωάννα Ανδρεάδη
4. Αθήνα 1960 , Φωτογραφία Ιωάννα Ανδρεάδη
Μιλάμε για πολύ βαθειά κουλτούρα από τα γενοφάσκια μας δηλαδή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΞένια
Κάποιο λάθος κάνετε με την φωτογραφία 4! Εχω το πρωτότυπο στο αρχείο μου και είναι μία φωτογραφία που τράβηξε ο παππούς μου στο Μοναστηράκι Ναυπακτίας το 1930. Σας διαβάζω τι κείμενο-ποταμό έγραψε ο παππούς στο πίσω της μέρος: O επιστάτης του Τόμσεν του Εγγλέζου που ονειρεύεται ν'αγοράσει όλο τον τόπο, απ'τις καλαμιές του κυρ Φώτη στο κύμα μέχρι πάνω στην Καλλιθέα και πιό πάνω ακόμα, ολούθε όπου κοιτάξουν οι γερακίνες της πλαγιάς, ο άθλιος αυτός ο πρώην τζομπάνης ο Αρτέμης που ανέραστος να μείνει, μας μάζεψε να μας διασκεδάσει γήθεν, κι εμάς και τα παιδιά μας με το έρμο το ζωντανό! Να μας τρομάξει θέλει, κοίτα και και το ζώο που γυρνάει το κεφάλι απ'το φόβητρο που κρατά στο χέρι του, ένα κεφάλι αρκούδας στις αλυσίδες ακόμα.. Η ανηψούλα μου η Βούλα κρατά το κεφάλι της. Το ίδιο βράδυ, μάζεψε η Βουλίτσα τα ξυπόλητα ποδαράκια της κι έριξε μιά κλωτσιά στ'αχαμνά του παληοΑρτέμη! Αυτός έμεινε ξερός απ'τον πόνο και την ντροπή. Κι η Βουλίτσα πήρε το ζώο και το χωριό όλο από πίσω νά'χει ψηλώσει απότομα, το ανέβασε μέχρι εκεί που μπορούσε μακρυά στην Γκιώνα, το σκούπισε απ'τα δάκρυα και τις βρισιές και το άφησε μ'ένα μικρό παιχνιδιάρικο σκούντημα ν'ανέβει στην κορυφή.
ΔιαγραφήΕνθύμιον 1930
Ερέχθειος
Αιόλου 80? απίστευτο....τελικά όσο είσαι μέσα στα πράγματα , δε καταλαβαίνεις ούτε τι έχεις , ούτε τι χάνεις! Πως λέει το τραγούδι της αγάπης την ουσία την μετρώ στην απουσία? Κάτι τέτοιο...λίγο πριν θα υπογράφανε στο Ζάππειο την ένταξη...Κτύπα το ταμπούρλο σου αρκουδιάρη. Τότε είχαμε και τις αρκούδες στο δρόμο. Κάτι ήταν ίσως και αυτί μας έδειχνε περισσότερο την ταυτότητα μας, μετά χαθήκαμε, εντελώς, πήγαμε να γίνουμε κάτι που δεν είμαστε, κάτι που δεν θάλαμε...δεν ξέρω ακριβώς. Οι ψυχίατροι πρέπει να μας πουν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦτου ξελεφερία
Λυπάμαι και σας ζητώ συγνώμη για το λάθος. Τις πληροφορίες για την κάθε φωτογραφία , όπως και τις ίδιες τις φωτογραφίες , μου τις έστειλαν από το ψηφιακό αρχείο της ΕΡΤ . Καμιά πρόθεση δεν είχα να αποκρύψω ούτε τον φωτογράφο, ούτε φυσικά την τόσο διδακτική και σοφή ιστορία , που απευθύνεται άριστα στα σημερινά θεάματα και πάθη μας. Η σελίδα , θα φιλοξενήσει και άλλες πολλές φωτό που βρέθηκαν στα χέρια μου. Είμαι πολύ χαρούμενη για αυτό , γιατί ως γνωστό η πληροφορία που βρίσκεται σε μια φωτογραφία , δεν ξέρω πόσες σελίδες θα πρέπει να γραφτούν για να την αποδώσουν και αν και πάλυ τα καταφέρουν στο τέλος. Ελπίζω να με διορθώνουν οι αναγνώστες πάντα , αν κάνω παρά την θέληση μου λάθος. Εύχομαι να μην σας απογοητεύω, αλλά δυστυχώς στην χώρα μας είναι πολλά υπό σκιάν ακόμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω πως για τις υπόλοιπες είναι σωστές οι πληροφορίες , γιατί οι τοποθεσίες είναι χαραχτηριστικές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτις προσπάθειες σου με τις φωτογραφίες τις παλιές λογάριασε με! Έχω πολλές από την Κύπρο!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣταύρος Χ
Είναι η μέρα της συγνώμης. Ξανά συγνώμη λοιπόν, γιατί δεν κατανόησα πως το σχόλιο του αγαπητού Ερέχθειου , ήταν μια τόσο συμβολική μυθοπλασία, γεμάτη με τις εικόνες και τις σκέψεις που μας τυραννούνε τώρα. Κανένα λάθος λοιπόν από το αρχείο της ΝΕΤ . Φαίνεται πως η σημερινή βροχή, σκοτείνιασε την σκέψη μου και δεν κατάλαβα αυτό που θα έπρεπε να έχω καταλάβει και μόνο με την αναφορά του εγγλέζου Τόμσεν. Ευχαριστώ πάρα πολύ Ερέχθειε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό με τις φωτογραφίες , θα είναι πολύ όμορφο και διαφωτιστικό , γιτατί θα μας δείξουν ποολά που έχουμε ξεχάσει μέχρι τώρα. Πολύ όμορφη ιδέα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιώργος-Γιάννα ( αιχμή)
Και εγώ βοηθάω ! Εγώ έχω Θεσσαλονίκη και Πόλη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝΜ