Σε αίθουσα εκδηλώσεων κεντρικού Δημοτικού σχολείου , πρόκειται εντός ολίγου να εκδηλωθεί πνευματικώς, η αριστεύσασα απόφοιτη της Τετάρτης Δημοτικού.
Το κοινό καθισμένο και αυτό εύτακτα , πλειοψηφουσών των μανάδων με την ακράδαντη πεποίθηση πως το πνευματικό πόνημα της επικείμενης αριστούχου , αποκλείεται να κάνει ''μπαμ'', περιμένει την έναρξη της εκδήλωσης με αδημονία.
Η επί της σκηνής μαθήτρια , ξερόβηξε. Ενακτήριο λάκτισμα.Έκθεση Ιδεών της μαθήτριας της Τετάρτης Δημοτικού , Ζέτας- Κάρλας Καραπαππά - Μεζέ , (δυό επίθετα, μαμά φεμινίστρια σκέφτεται το ακρωατήριο).
Θέμα της έκθεσης : ''Γιατί να λατρεύουμε την οικογένεια μας, αλλά και διάφορα ζώα και γιατί οφείλουμε να είμαστε ευτυχείς''
Η μαθήτρια κρατώντας το χειρόγραφο , ξεκινά την ανάγνωση.
'' Εμείς οι νέοι , χρέος έχουμε να αγαπούμε την οικογένεια μας , και όποιος δεν σέβεται και δεν συμμορφώνεται με τις υποδείξεις της , κανονικά όπως λέει και ο πατέρας μου ( ο πατέρας μου οπλοφορεί και είναι συνταξιούχος επιλοχίας) θα πρέπει να περνά από στρατοδικείο.
Βεβαίως οφείλουμε να έχουμε σε υπόληψη και τα φυτά και τα ζώα , γιατί χάρη σε δεδομένα ζώα , λαμβάνουμε μαλλί , χάδια , επικοινωνία, μετάξι, κρέας, γάλατα, φιλιά, λαμβάνουμε φιλάνθρωπα αισθήματα , επίσης κέρατα που τα χρειαζόμαστε σε διάφορες κατασκευές. Ενώ από τον βουλευτή σου , τι κέρατο είδες ρε τσόφλι , τονίζει στον μπαμπά, η μαμά. Δίνω προβάδισμα στα γυναικεία ζώα , διότι μου είπε η μαμά μου , πως με θέλει φεμινισμένη, γιατί αυτό πολύ σαγινεύει τα βόδια τους άντρες.
Εμένα , όπως σας είπα με λένε Ζέτα - Κάρλα Καραπαππά -Μεζέ. Έτσι με αποκαλούν όλοι, εκτός από τους Αλβανούς συμμαθητές μου. Αυτοί με κοιτούν με ολάνοιχτα μάτια και δεν με αποκαλλούν τίποτα. Δεν γνωρίζω ειλικρινά γιατί τους προκαλώ τέτοια έκπληξη.
Η λατρευτή μου οικογένεια και εγώ κατοικούμε απέναντι από ένα άλσος. Πρώτα το άλσος μας ήταν υποανάπτυκτο, μόνο δέντρα και αδέσποτα πουλάκια, πλην όμως τι να αρμέξεις από ένα πουλάκι ; Όμως ο καλός μας Δήμαρχος, μας φύτεψε στο άλσος και πεζούλια ισπανικά , αυτά που είναι όλο τσιμέντο. Πολλά παιδάκια έρχονται να αεριστούν στο άλσος μας. Επιπλέον ο Δήμαρχος, εφοδίασε το άλσος και με επικοινωνιακά δρομάκια, να περνούν τα μηχανάκια για ραντεβού. Εγώ δεν πάω ακόμα ραντεβού. Η μαμά μου διαπράττει ραντεβού, αλλά δεν το λέει, ούτε στον μπαμπά , ούτε σε μένα , ούτε στον αδερφούλη μου , που έχει χόμπυ την κόκα κόλα.
Για την προβατίνα , τέλος να σας πω. Την προβατίνα η κυβέρνηση την τιμά σαν υπουργό και σαν οσιομάρτυρα. Επιπλέον συνδιαζόμενη επικοινωνιακά με την σούβλα και μέσω αυτής με τον Αθανάσιο Διάκο , υπερυψώνει την ιστορία μας , τότε που η Ελλάδα , είχε την ένδοξη περίοδο της. Αλλά και η Εκκλησία παραγγέλνει να υμνείται η προβατίνα , διότι μας κάνει αρνάκια χρήσιμα και όχι μονάχα για το Πάσχα.
Γενικώς λοιπόν λατρεύουμε και την οικογένεια μας και τα ζωάκια. Α! Και γενικώς , άμα εκλείψουν τα ζωάκια ποιόν θα τρώμε , τον συνάνθρωπο μας ; μας βοηθούν να είμαστε καλοί Χριστιανοί και να πάμε στον Παράδεισο.
Υστερογραφικώς, σας λέω πως οφείλουμε να είμαστε ευτυχισμένοι , γιατί όποιον κάνει τσακωτό το κράτος να δυστυχεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και να μην συμμορφώνεται , βρίσκει τρόπο και τον τιμωρεί.
Σας ευχαριστώ πολύ''
Στην λήξη το χειροκρότημα , ήταν ασυγκράτητο . Η μαθήτρια Ζέτα Κάρλα Καραπαππά - Μεζέ κατακόκκινη, από την ντροπή, αποχωρεί και χάνεται στην αγκαλιά των συγκινημένων γονιών της.
Ζωγραφική Σοφία Καλογεροπούλου
http://vlicho.blogspot.com/2009/03/blog-post_7767.html
Δεν το περίμενα και μου ήρθε ξαφνικό! Και το ύφος , τόσο διαφορετικό. Τόσο απρόβλεπτο αυτό το κείμενο και τόσο σοφό. Άκου Καραπαππά -Μεζέ. Τόσα κρυμμένα στις λεξούλες σου. Τόσα από τα κρυμμένα , τα διπλωμανταλωμένα. Σαν σφουγγάρι πίνουν τις πληροφορίες που τους δίνουμε τα παιδιά , νύχτα και μέρα. Είτε μιλάμε , είτε μόνο αναπνέουμε. Το βλέπω στην δικιά μου. Ξέρει τα πάνατ και ούτε που κατάλαβα ποτέ μου από πότε. Είναι 8 χρονών και μου μιλά τώρα για τους μετανάστες. Πόσο υποκριτές , είμαστε όταν νιώθουμε ότι δεν καταλαβαίνουν, τα πάνατ, αυτά τα μικρά και δροσερά αυτάκια. Τι δροσερό κείμενο Ανν Λου μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΞένια
Αν το πολυσκεφθούμε, η ατελείωτη ανάμειξη μας με τα πολιτικά , όπως αυτό συμβαίνει στις μέρες που διανύουμε, και όπως μια ζωή σε μας συμβανίει πολύ περισσότερο από όλους τους υπόλοιπους ευρωπαικούς λαούς, είναι άλλη μια απόδειξη , ό,τι είμαστε περισσότερο Ανατολή ακόμα και όχι Δύση . Και νομίζω πως και η οικογένεια Μεζέ, είναι μια πολύ Ανατολίτικη οικογένεια που με το ζόρι κάποιος την έσπειρε στην Ευρώπη αλλά ξέχασε να την ρωτήσει , για αυτό και αυτή στα λίγα εκατοστά που αιωρεί τον πισινό της , πριν πάρει θέση για να καμαρώσει το βλαστάρι της , ξέρει να κρύβει όλα τα πάθη και τα αντιφατικά που χωρίζουν την ψυχή της στα δυό. Πολύ κακό έτσι και αλλιώς δεν θα πάθει, αφού ο παράδεισος ,είναι η εγγύηση , εδώ να μπορέι να φύγει ο χρόνος μονο ως προθέρμανση , μέχρι να τον φθασει. Η κα Μεζέ φαντάζομαι, δεν θα σκίάχτηκε με του βλασταριού της την απόγνωση, αφού έτσι και αλλιώς η ίδια του την έφτιαξε, μαζί με τον Μεζέ της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέτρος Κυριακίδης
Σαν να μπλέκονται οι γενιές, Το χθες να γίνεται σήμερα και το σήμερα να γίνεται χθες, χωρίς ουσιαστικές διαφορές. Κάπου είχα διαβάσει πως ο συγγραφέας , γράφει με το αίμα του. Θα πρέπει να είναι αλήθεια αυτό. Γιατί δεν μπορεί , παρά το θέμα και τις διαστάσεις που αυτό το θέμα παίρνει στο χαρτί, το υπαγορεύει αυτό που έχεις μέσα σου, πως το λέτε, το υποσεινήδητο. Μα το υποσεινήδητο , είναι το αίμα μας, εμένα έτσι μου φαινεται. Και τελικά άλλη εξήγηση δεν μπορώ να δώσω , στο τι κάνει, μέσα σε λίγες γραμμές, να κρύβονται τέτοια νοήματα σε τόσες διαστάσεις, που άλλοι θέλουν να μιλούν μέρες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή Κυριακή και καλό σου ξεκίνημα
ΚΜ
Παρά τη σημειολογία του κειμένου σου, σε άλλη σκέψη μ΄ έβαλε εμένα και αυτή θα σου πω. Την σήμερον, στα σχολεία και στις οικογένειες, το τι "πρέπει" δεν απασχολεί. Διόλου δεν ενδιαφέρει. Το τι "δεν πρέπει" είναι το κυρίαρχο και καθορίζεται από το τι "θέλω". " Δεν πρέπει" τίποτα αν δε συμβαδίζει με το "θέλω μου". Και μάλιστα με "το έτσι θέλω μου". Το "γιατί" δεν ερευνάται. Δογματικά, απορρίπτεται κάθε αιτιολόγηση, διότι "το έτσι θέλω μου" δεν πρέπει να σε αφορά. Η στιχομυθία θα μπορούσε να έχει ως εξής:
ΑπάντησηΔιαγραφή"- Δεν πρέπει αυτό ή το άλλο.
- Γιατί;
- Γιατί έτσι θέλω.
- Γιατί;
- Γιατί έχει η γάτα ένα αυτί."
Υπό αυτήν την έννοια το έτσι θέλω, γιατί έτσι μου γουστάρει, βολεύει τους πάντες, αποκτά οπαδούς και βάσεις γερές, δημιουργεί δομές, και αποκτά στήριξη από το αδιαμφισβήτητο, ακράδαντο επιχείρημα "γούστο μου και καπελαδούρα μου" ή αλλιώς πως "μαγκιά μου και καουμπολίκι μου".
Και το "έτσι θέλω γιατί έτσι γουστάρω" βγαίνει και σε μπαλκόνια ενώπιον ευρυτάτου κοινού, εγχωρίου τε και παγκοσμίου. Βήχει και ξεροβήχει αρχικά. Εναρκτήριο λάκτισμα, καθώς λες. Ακολουθεί και το λογίδριο "άρες μάρες κουκουνάρες" και να το χειροκρότημα. Τόσο απλά. Ούτως ή άλλως αφού τίποτα δεν πρέπει, λέγε ό,τι θες. Ακόμη κι αυτοί που δεν το είχαν σκεφτεί, το ξανασκέφτονται. Βολικό το βρίσκουν, ως άποψη. Κι επειδή δεν ήταν κάτω από το μπαλκόνι για να χειροκροτήσουν, απλά επικροτούν: "Ωχ αδερφέ, μαζί σου θα ασχολούμεθα; Έχουμε και τα δικά μας...". Ένα άλλο λάκτισμα ακολουθεί, στη βάση της αυτής θεωρίας.
Γιούλη
Προσπαθώ απο το πρωι να στειλω σχολιο τι εχει η σελιδα?
ΔιαγραφήΝΜ
Τα χαμόγελα που μου ζωγράφισε το κείμενο στο στόμα μου, ένα στόμα που μέρες τώρα είναι σφιχτό , σου τα χρωστώ. Γιατί χαμογελώντας το πήγαινα , το κείμενο αυτό. Δεν ξέρω καν αν τα παιδιά μας, θα μπορούσαν αυτά να τα γράψουν, ξέρω όμως πως κάνουμε ό,τι περνα από το χέρι μας για να κάνουν αυτές και όχι άλλες εγγραφές. Σε παραδέχομαι. Απλά , σταράτα όως σου αρέσει να λες. Δεν έχει τίποτα περιττό. Κοίτα που έχεις τόσους τρόπους να γράφεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που λύθηκε το πρόβλημα στην σελίδα. Να ευχηθώ και εγώ καλή αρχή Αννίτα μου, πολύ καλή δύναμη, σε αυτό που τόσο αγαπάς. Μην ξεχνάς το καραβάκι.
ΝΜ
Συναδέρφισσα παλικαρού καλή αρχή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜιχάλης
και όταν η Δεσπινίδα Ζέτα Κάρλα Καραπαππά Μεζέ, μεγαλώσει , δεν μπορεί θα τα καταφέρει και θα φάει και εκείνη την φρατζόλα της λούφας και της παραλαγής. Θα γίνει γνήσιο τέκνο της μάνας και του κύρη της. σαν να παίζει το μάτι της από τώρα με λιγούρα σε κανένα φουκαρά , για να τον υποτάξει και μετά να τον ρουφήξει. Γιατί τα κοριτσάκαι , αυτά που από μικρά η μάνα τους τα έκανε πολύ φεμινισμένα για να αρέσουν στα βόδια τους άντρες , δουλέυανε σε τούτη την ζωή πάντα με το βρακί τους. Και όχι πως έχω κανένα παράπονο ή δεν μου αρέσουν τα βρακιά , το αντίθετο θα έλεγα, αλλά να που θα ήθελα να έβλεπα τριγύρω μου και μέσα μου άλλα παραδείγμτα, έτσι για την αντίθεση ρε γαμώτο και για την έναρξη καμιάς αλλαγής. Τόσο σπάνιος ένας άλλος συνδιασμός πια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε το σπαθάκι σου , ανοίγεις ένα μεγάλο δρόμο, μοναδικό, όπως και το σπαθάκι σου.
Ορφέας