Μια αρκετά καλή μητέρα

     O D.Winnicott  , ο μεγάλος Βρετανός παιδιάτρος, παιδοψυχίατρος και ψυχαναλυτής, αφιέρωσε την ζωή του στην περιγραφή και την ανάλυση της ψυχοσωματικής κατάστασης της μητέρας . Είναι αυτός που υποστήριξε για πρώτη φορά πως το νεογέννητο είναι αδιαφοροποίητο από την μητέρα , λέγοντας ότι '' δεν υπάρχει μωρό από μόνο του , αλλά υπάρχει μωρό και μητέρα μαζί.''Ο συντονισμός της μητέρας με το μωρό της και η επαναλαμβανόμενη φροντίδα , δίνουν την ευκαιρία στο παιδί να αντιληφθεί ότι είναι ξεχωριστό από την μητέρα του. Η σταδιακή και προοδευτική μείωση του συντονισμού της μητέρας με το μωρό της , με ένα ρυθμό που το μωρό μπορεί να αντέξει ,δυναμώνει το μωρό, δινοντας του μια δύναμη αυτονομίας για όλη του την ζωή. Αυτή η σταδιακή και τρυφερή προσαρμογή από την πλήρη εξάρτηση του μωρού ,στην προσαρμογή του με την πραγματικότητα, ότι η μητέρα είναι ξεχωριστό όν, επιτελεί κοσμογονική εξέλιξη για το παιδί και το προικίζει με την ικανότητα, της έγνοιας, της αγάπης και την ικανότητα του για να αντέξει την ενοχή. Μια ανυπολόγιστης αξίας δύναμη, δηλαδή για όλη του την ζωή. Αφού με αυτή , ο άνθρωποις μπορεί να διαχειρισθεί τους δια βίου πόνους του , να τους καταπραύνει αλλά ακόμα και να προηγηθεί από αυτούς.
Ο D.Winnicot  ήταν ο πρώτος που θέλησε να απενοχοποιήσει την μητέρα, μιλώντας για την ΄άρκετά καλή μητέρα΄' ( a good enough mother ) , προσπαθώντας να αφουγκραστεί καλύτερα τον ανθρώπινο πόνο. Η αρκετά καλή μητέρα, κατορθώνει να πάρει μέσα της τα άγχη του μωρού της και αφού τα μεταβολίσει να γίνει  με την τυφερότητα της το μαξιλάρι που θα  τα ανακουφίζει.
Στην εφηβεία , πάλυ η μάνα πρέπει να αντέξει , αλλά αυτή την φορά το δικό της άγχος.

Φωτογραφία Ruthn Orkin