2.
3.
4.
5.
6.
- Πλατεία Μητροπόλεως 1892
- Το βασιλικό ζεύγος της Ελλάδας και η βασίλισσα της Αγγλίας, Αλέξάνδρα αποχωρεί με άμαξες την ημέρα της ονομαστική γιορτής του βασιλά Γεώργιου, 1905
- Μητρόπολη Αθηνών και Παναγία Γοργοεπίκοος, Άγιος Ελευθέριος 1968
- Ο γάμος του διαδόχου Παύλου με την πριγκίπισσα Φρειδερίκη , 1938
- Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη το 1869 από την υπό κατασκευή Μητρόπολη Αθηνών. Αριστερά , κατά πάσα πιθανότητα βλέπουμε την σημερινή οδό Απόλλωνος. Σε πρώτο πλάνο τα σπίτια που υπήρχνα στο σημερινό οικοδομικό τετράγωνο που οριοθετείται από την Πανδρόσου , Μπενιζέλου Παλαιολόγου , Ανδριανού & Αγγέλου Βλάχου.Πιθανόν ένα μέρος των σπιτιών να απαλοτριώθηκαν και να έγινα μέρος της πλατείας Μητροπόλεως. Φωτογραφία William James Stillman
- Πλατεία Μητροπόλεως 2012
Κρατώ την στιγμή που θα μπω στην σελίδα σου, για μαι ξεχωριστή της μέρας μου ώρας. Ξέρω πως όταν πατήσω την διεύθυνση της και αντικρύσω αυτά τα μωβ και πράσινα χρώματα, τόσο γνώριμα πια, ανήκουν στην καθημερινότητα μου, θα έρθουν οι χίλιες μυρωδιές και τα χίλια χρώματα τα μάτια μου να κλέψουν. Στην σελίδα αυτή, έχω θυμώσει με πράγματα που δεν συμφωνώ, έχω γελάσει, έχω μάθει πράγματα που δεν ήξερα, έχω θαυμάσει. Πάντα με ένα τρόπο μαγικό. Ανεπαισθήτως...όπως σε ένα κείμενο σου έγραφες. Σήμερα η Μητροπόλεως και οι βασιλείς, προχθές η αυτοπαρατήρηση. Προχθές ο ΝΜ σου έγραψε , ένα σε ευχαριστώ που υπάρχεις...πόσο δίκιο έχει. Κράτα σε παρακαλώ και από μένα αυτό το ελάχιστο ευχαριστώ. Στην πλατεία Μητροπόλεως, περπατησα ως ευτυχης γαμπρός , την πρώτην μέρα του γαμου μου, όταν πιο κάτω πήγα να κεράσω φίλους και συγγενείς. Μετά στα ίδι αμέρη χωρισμένος πια, έκλαψα στα μαρμάρινα πεζουλια. Εγώ , σαν ένας ακόμα διχασμένος ανάμεσα στην άδικη και δίκοπη ζωή από την μιά και στην ανάγκη μου να προχωρήσω λησμονώντας. Εγώ ο φτωχός..μα τόσο πλούσιος πια μετά απο όλες αυτές τις λύποες, τις απογοητεύσεις, τις νύχτες, τα μαθήματα της ζωής τα μεγάλα. Καλή συνέχεια κορίτσι μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜιχάλης
Τελικά ο χρόνος έίναι ο καλύτερος γιατρος?
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντώνης Αλ
Τώρα εγώ γιατί κάνω άρνηση να δω με γλυκύτητα το παρελθόν, που εγκλωβίστηκε σε αυτές τις φωτογραφίες; Τι φοβάμαι; Νά' ναι αυτές οι χρονολογίες που τις συνοδεύουν; Νά' ναι που το παρελθόν (αν δεν είναι τα φοιτητικά χρόνια) σε τρομάζει αν σου ξαναβγεί μπροστά; Νά' ναι αυτό που λένε τούτες τις μέρες οι παλιοί "Εσείς δε ζήσατε ..."; Νά' ναι το "καλομελέτα και έρχεται" που μού 'ρχεται στο θολωμένο μου μυαλό; Κάπως άβολα αισθάνομαι, δεν το κρύβω. Με καθησυχάζει που έχουν το δικό σου τρυφερό άγγιγμα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά,
Γιούλη
Ο χρόνος είναι ο καλυλτερος γιατρός , αλλάείναι και ο χειρότερος εχθρός αν δεν τον χρησιμοποίησεις σωστά. Ως γνωστόν εμεις και η διαχείρηση του χρόνου είμαστε δυο έννοιες ανεξάρτητες και ριγμένες λη καλύτερα να πω καρφωμένες σε πλεγμα χαοτικό
ΑπάντησηΔιαγραφήφοβάμαι πολύ , παρα πολύ ,το άμεσο μελλον μετά τις εκλογές. Φοβάμαι παρα πολύ
Χρήστος Ράπτης