Ο λαικισμός είναι η κολακεία του ομαδικού θυμικού, το καθησυχαστικό χάδι στην ανησυχία του , μια τακτική της οποίας η θέρμη συντηρείται τελετουργικά στο πελδινό παρόν της κομματοσυντεχνιακής ιδιοτέλειας , καταστροφικά αδιάφορης για το ευρύτερο συμφέρον και ως εκ τούτου ανίκανης να χρειάζεται και να δημιουργεί πραγματικά συλλογικά υποκείμενα.
Παναγιώτης Κονδύλης
Γλυπτική Bruno Catalano
Αννίτα μου, ποιός τα ακούει και ποιος τα καταλαβαίνει; Πώς να τα ουρλιάξει κανείς, πια όλα αυτά, για να γίνουν κατανοητά; Διότι πλέον, μέσα σε όλα τα δεινά, μόνο το ουρλιαχτό έμεινε για να επικοινωνήσει ο ελληνάρας. Κι επειδή το ουρλιαχτό δεν ταίριαξε ποτέ με το "νόημα", επειδή ποτέ η "ουσία" δε συντρόφευσε το χαστούκι και τη μπουνιά, τα λέμε εμείς μεταξύ μας και γίνονται κόμπος στο λαιμό όταν συναντηθείς με τον όχλο. Ίσως είναι η τελευταία ευκαιρία να εκλαϊκεύσουμε τη φιλοσοφία, και ίσως θα πρέπει να την προσπαθήσουμε να τη μεταδώσουμε με το ίδιο όπλο: "Λαϊκίζοντας". Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η ιδεολογία και η φιλοσοφία που φώτισε τις ανθρώπινες αξίες, που έθεσε τον "άνθρωπο" στο κέντρο της κοινωνίας, από αρχαιοτάτων χρόνων ήταν έργο, αυτών που σήμερα ορίζονται ως "έχοντες". Και είναι απολύτως λογικό, αφού, δε θα ανέμενε κανείς να φιλοσοφίσει αυτός που έχει πρόβλημα επιβίωσης, αν και θα ανέμενε κανείς, σήμερα, ο εξαθλιωμένος να κάνει μία στροφή στην αναζήτηση ανθρωπίνων ιδανικών και αξιών και να μην επιδείξει μία εκδικητική κακότητα κατά των συμβίων του. Συνεχίζω, λέγοντας ότι υπάρχουν σήμερα εδώ στην Ελλάδα, πολλοί έχοντες, που προσπαθούν για μία ιδέα. Και όμως άπαντες οι "έχοντες" μπήκαν στη μηχανή του κιμά και λογίζονται "αρπακτικά". Από ποιούς; Από το αληταριό του εμπορίου σκόρπιων, ενερμάτιστων ιδεών προς ίδιον όφελος. Σήμερα, όσο οι λαϊκιστές βάλλουν συλλήβδην εναντίον όλων "των εχόντων", όσο οι λαϊκιστές συμβάλλουν έτι περαιτέρω στο γκρέμισμα της ανθρώπινης ηθικής, αποσιωπώντας την εξαθλίωση, που δεν έχει ακόμη έρθει, αλλά καραδοκεί, παρορώντας ταυτόχρονα, την ανετοιμότητα του όχλου, στον οποίο απευθύνονται για τα δεινά που τον περιμένουν, το μόνο που μπορούν να κατορθώσουν είναι να αναγκάσουν και τους λίγους έχοντες που έχουν απομείνει εντός των τειχών, παλεύοντας για μία ιδέα, να εγκαταλείψουν την προσπάθεια να πείσουν για την αγνότητα των προθέσεών τους και με τεράστιο πόνο ψυχής να κοιτάξουν και αυτοί τα συμφέροντα του δικού τους μικρόκοσμου. Λειτουργεί και γι΄αυτούς το ένστικτο της επιβίωσης και θα γίνει πιο έντονο όσο η απάτη πείθει κι άλλους, κι άλλους. Και στα νομικά η απάτη του κοινού ποινικού δικαίου ορίζεται ως η αθέμιτη απόκρυψη ή παρασιώπηση της αληθείας και η εν γνώσει παράσταση ψευδών γεγονότων ως αληθών, που κατατείνουν στο να ωθήσουν κάποιον σε πράξη, παράλειψη ή ανοχή με σκοπό αυτός που μετέρχεται τα ανωτέρω να αποκομίσει ο ίδιος ή άλλος παράνομο περιουσιακό όφελος, βλάπτοντας ξένη περιουσία. Και βέβαια όσο ο ελληνάρας ταυτίζεται με αυτό που έχει στην τσέπη του και δεν ανακτά το πνευματικό ανάστημα, η κρίση για το τελεσθησόμενο αδίκημα δε θα κριθεί από κανέναν νόμιμο δικαστή. Φοβάμαι. Απλά, φοβάμαι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιούλη
Δυστυχώς ο λαικισμός είναι βαθειά μέσα στο πετσί μας περασμένος. Χθες μετά τις δηλώσεις Αλαβάνου, νομίζω πως πέσανε και άλλο οι μάσκες και καταλαβαίνουμε πια πολύ περισσότερα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣταύρος Χ
Μακάρι, βρε Σταύρο μου. Μακάρι. Ενα ψέμα και μια μάσκα έθρεψαν γενεές, και αυτές με τη σειρά τους γέννησαν, ανέστησαν και ανέδειξαν σωρεία από πολιτικούς αγύρτες. Μπροστά σε μία γέννα βρισκόμαστε πάλι, μάρτυρες όλοι και θεατές της προαναγγελθείσας καταστροφής μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιούλη
Ότι μεχρι τώρα έχω ζήσει σε τούτην την χώρα , δεν μοιαζει με αυτό που αισθάνομαι και ζω αυτές τις μέρες. και είμαι από αυτούς που πήγαινα βόλτα στην Πανεπιστημίου , το 74. Βλέπω κα΄θε μέρα την αγωνία στο πρόσωπο μου, το πρωί, το μεσημέρι , το βράδυ που πια δεν κοιμάμαι καλά. Την αγωνία, για το ποιοί μιλούν για μας και που μας οδηγούν. νομίζω πως τα πράγματα έχουν φανεί και θα συμφωνήσω με την Γιούλη. Δυστυχώς είμαι από αυτούς που δεν περιμένω πως θα επικρατήσει καμιά διαύγεια. Για άλλη μια φορά θα ψηφίσουμε ΜΕ ΤΟ ΘΥΜΙΚΌ. μεγάλη λέξη για άπέραντο κενό , για την τρύπα της χαμένης μας συνείδησης. Βλέπω όμως πως το θυμικό , κυριαρχεί στον ορισμο του λαικισμού που μας έβαλες στο παραθύρι σου σήμερα. Λαικισμός! Αλήθεια μετά από πόσα χρόνια ξεπλυνόμαστε από τον κάθε λαικισμό. Ή παραμένουμε για πάντα εκεί βουτηγμένοι και μέχρι τα σπλάχνα λερωμένοι?
ΑπάντησηΔιαγραφήΜιχάλης
" Οταν ο ήλιος της "πολιτικης¨" είναι χαμηλά, τότε και οι νάνοι ρίχνουν σκιά"
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαρλ Κραους
Το " πολιτικής" ( αντι " πολιτισμού" ) παραφράστηκε απο τον υπογράφοντα.
Κ. Παυλόπουλος
Πρέπει να βηματίσουμε πιό γοργά για να αφήσουμε πίσω μας τον παλιό κόσμο που μας κατατρέχει.
ΑπάντησηΔιαγραφή