Σάββατο 5 Μαΐου 2012

Τα παιδιά της εκκρεμότητας




     Υπάρχουν πολλοί που αυτοονομάστηκαν ναυαγοσώστες του Έθνους ή των ιδεωδών του. Κοινωνιολογούντες κήρυκες που είχαν αναλάβει εργολαβικά την αναμόρφωση μας.
Οι αποφάσεις τους παραμένουν άταφες. Η Ιστορία και ο χρόνος , θα μαδήσουν αδησώπητα την ετυμηγορία πολλών από αυτούς.Μέχρι τότε , μας έτυχε να πάμε αντάμα τους και να έχουμε φθάσει, εδώ που φθάσαμε.
     Εμείς τα γνήσια παιδιά του διχασμού , του ειρηνικού εμφυλίου των τριάντα τόσων χρόνων από την πτώση της δικτακτορίας μέχρι σήμερα. Τα παιδιά της εκκρεμότητας, που από την μεταπολίτευση και μετά , ποτέ δεν έκλεισε. Παιδιά μιας εσωτερικής εμφύλιας σύρραξης, που την κουβαλούσαμε πάντα μέσα μας , έτοιμη να ενεργοποιηθεί κυρίως κοντά στην οποιαδήποτε απογείωση μας.
     Κρυφά ή φανερά τα αρμοτολίκια του τότε γίνανε κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες του σήμερα. Αφαίμαξαν τον γενικό κορβανά και μείναμε να τους κοιτάμε άπραγοι , τρώγωντας τις σάρκες μας και τις αντιλήψεις μας σε μια υπόγεια και υποχθόνια αντιπαλότητα. Σαν νυχτερινοί ναυαγοί , σε πλατεία που επίμονα , προσποιείται την κοσμική από την γέννηση της. Στα ίδια τραπεζάκια, τα ίδια πρόσωπα, που πολύ νεώτερα , τα είχαμε κάπου καληνυχτίσει , εκεί ανάμεσα στο 70 και στο 80. Κατά πως φαίνεται ιδιοκτησία , τα είχανε τα τραπεζάκια ή κληρονομιά από τις ισχυρές τους οικογένειες. Όπως παλιά τα στασίδια των καλών οικογενειών στις εκκλησιές ,με τους αγίους των ίδιων καλών οικογενειών. Τα ίδια άτομα , να προσπιούνται , πως δεν παρήλθαν οι χρόνοι εκείνοι. Έτσι σαν τα επιδιορθωμένα γυναικεία πρόσωπα, με την επιχρήμασι συνενοχή των γιατρών , που γνωρίζουν τον τρόπο να βαλσαμώνουν.
     Οι βαλσαμωμένοι , που πιστεύουν πως η ζωή τους ωφείλει, εμείς όλοι τους ωφείλουμε για να τους αποπλύνουμε από το τεράστιο ανεπάγγελτο κενό τους. Αυτοί οι μέγιστοι μεσίτες.Και όσοι δεν υπάρχουν πια, μετέφεραν και κληροδότησαν το πνεύμα τους, τις περισσότερες φορές στους φυσικούς τους κληρονόμους. Ε, να τελειώνουμε με τους βαλσαμωμένους και τα κληρονομημένα τραπεζάκια τους.
     Εμείς οι ασταθείς. Οι διχοτομημένοι από μια βαθειά, σπλαχνική σχάση. Κληρονομιά και αυτή , η εθνική μας αρρώστια, παραμένει μέσα μας και αλλοιώνει το είδωλο μας στον καθρέφτη. Η ασθένεια της εκκρεμότητας που δεν έκλεισε όταν έπρεπε και διαιωνίζεται, μπλοκάροντας τον χρόνο μονάχα στον παρόν.Και μπλοκαρισμένοι στο παρόν, χωρίς αναπολήσεις από το παρελθόν, δυσκολευόμαστε να πάρουμε την εικόνα μας από μέσα μας.  Μένουμε αιχμάλωτοι της εικόνας που μας δίνει το περιβάλλον και τρομάζουμε με το μούδιασμα των αγορών και τον βηχαλάκι των δεικτών.  Πόσο δύσκολο έχουμε τα κρυφά και τα φανερά μας όνειρα να γίνουν ένα.
     Κι όμως έχω εαυτό ,σημαίνει σκέφτομαι , μπορώ να κρίνω και δεν με απορροφά , δεν με καταβροχθίζει το περιβάλλον και οι συνθήκες. Αντέχω ταυτόχρονα την θλίψη , την μοναξιά και τον θυμό μου αλλά και την αγάπη μου και την ελπίδα μου .Αντέχω και μονιάζω τα πιο αντιφατικά συναισθήματα. Γιατί η μάνα που με έχασε , είναι η ίδια με την μάνα που με γέννησε . Η μάνα που με ξέχασε , είναι η ίδια με την μάνα που με τάισε.  Ό,τι ξεχνάμε, θέλουμε να το ξεχνάμε για να συντονιζόμαστε στην αυτολύπηση μας , σε μια αόρατη δέσμευση μας στο παρελθόν , σε μια βαθειά νοσταλγία προς κάτι που εγκαταλείψαμε κακήν κακώς.
     Παραπλεύρως των εθνικών εκλογών μας, το μυαλό μου τρέχει σε όλους αυτούς, που ξέρω πως ονειρεύονται ένα αύριο ελεύθερο από τις εμμονές του σήμερα. Με ζητούμενη την ελπίδα για ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη μακριά από εκλογικούς μηχανισμούς διαχείρησης της λαικής θέλησης.  Ελπίζω και εύχομαι την Κυριακή να σπάσουμε την παθογένεια της παθητικής, αστικής ,υπνοβατικής μας συμπεριφοράς. Να διαλύσουμε τις σταθερές του νοσηρού συντηρητισμού μας που μας ακυρώνουν κάθε επαναστατικό μας βήμα. Μήπως έτσι καταφέρουμε και ακουμπήσουμε το αιχμάλωτο παρελθόν μας , στο παρόν μας και το αφήσουμε να ησυχάσει.
     Το μέγεθος της ήττας ή της νίκης το αποφασίζει η ευαισθησία μας. Κάπου εδώ τα παιδιά της εκκρεμότητας , πρέπει να κλείσουν τους παλιούς  λογαριασμούς τους. Μιας και κάποιες αποφάσεις παραμένουν άταφες  και τύχες δεν υπάρχουν πια.

Φωτογρφία Andre Kertesz
    

16 σχόλια:

  1. Κι ομως οσο πλησιάζουν οι μερες, τοσο τα ορνιθοσκαλισματα που ´εχουν γραψει μεσα μας τα μοτιβα, επανερχονται, και τοσο πλησιάζουμε ολο και περισσοτερο, στο τι μεχρι τωρα πάντα καναμε. Δεν νομιζω ότι εχουμε πλησιασει να κανουμε , την υπερβαση, ισως γιατί ό,τι νιωθουμε, να είναι μόνο μια εξωτερική πίεση και όχι εσωτερική. Όσο περνούν οι μερες όλο και περισσότερο βλέπω να επιστρέφουν τα πρόβατα στο μαντρί. Δεν είναι μάλλον ακόμα η ωρα της συννενόησης. Γιατί εδώ πάλυ το γράφαμε, για να συννενοηθείς, θα πρέπει, να κανεις υπερβαση, και να μην μιλάς σαν να χρωστάς, ή για τα κοκκαλα του πατερα και της μάνας σου. Ε, αυτο, δεν το εχουμε ακόμα.Δυστυχώς. Καλή συνέχεια στην δουλειά , αλήθεια πως τα προλαβαίνεις?
    Ξένια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σοφά λογια! Και το οτι στέκεις , εκει, χωρίς να λες τι πιστευεις πως θα ηταν ιδανική λυση, για να ψηφισουμε, ενω ειμαι σιγουρος , οτι ξερεις να πεις, ακομα πιο σοφό!
    Αυτή είναι η ποιοτική διαφορά...
    ΚΜ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μπράβο!
    Δημήτρης Ξ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το μέγεθος της ήττας η της νίκης (κατα ένα μέρος)το αποφασίζει η λογική μας και όχι η ευαισθησία, όπως λέτε. Σ'ένα ενδιαφέρον κείμενο στο τέλος διδεται λαθος μηνύματα. Εάν ανατρέξει κανείς στα σημαντικότερα γεγονότα της νεώτερης ιστορίας θα διαπιστώσει οτι στις περισσότερες τραγωδίες του ελληνισμού προυπήρξαν εκλογικες ''κρισεις'' στις οποίες απουσίασε η λογική ενώ κυριαρχησε ο θυμός και η συναισθηματική φόρτιση με τραγικά αποτελεσματα. Εκλογές '20 προάγγελος της μικρασιατικης τραγωδίας,εκλογές '46 αποχή προάγγελος εμφυλιου κλπ. Η Λογική έχει χαθεί απο τα πολιτικά κόμματα τους ψηφοφόρους αλλα και απο τους πολίτες. Η σημερινή κατάντια μας συνδέεται άμεσα με το παραπάνω. Υπέρβαση λοιπόν, να ανακαλύψουμε την πεταγμένη στα σκουπίδια ΄΄λογική'' των πραγμάτων. Εχουμε ελπίδες..
    σπυρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μιλώ για την ευαισθησία ενός λαού και όχι για το συναίσθημα του. Η ευαισθησία την εποχή της κατοχής στάθηκε ικανή και αναγκαία συνθήκη τις φρικαλαιότητες να τις μετατρέψει σε έναυσμα για κάτι μεγαλύτερο. Ευαισθησία είναι η ενσυναίσθηση μας. Είναι η ψυχική μας ετοιμότητα που δίνει το ανάλογο βάρος ή ελαφρότητα στα πράγματα. Αυτή την στιγμή σε ποιό βαθμό είματε έτοιμοι ? στο βαθμό που είμαστε έτοιμοι και ευαισθητοποιημένοι μπορεί και να μην έχουμε ανάγκη τα χειρότερα. Συμφωνώ ότι υπάρχουν ελπίδες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αγαπητη μου Ξένια. Μιλωντας για την εσωτερική και εξωτερική πίεση, νομιζω περιγράφεις πολυιο σωστά , αυτο που ήθελα να πω , λέγοντας πως η νικη και η ήττα καθοριζονται απο την ευαισθησία μας. Γιατί συμφωνώ μαζί σου πως η εσωτερική μας πίεση, δεν έχει κατά πως φαίνεται φθ´ασει σε τετοιο βαθμό που να κάνει τις ανατροπές αναγκαίες. Ελπιζω αυτή την ευασθητοποίηση να την ´εχουμε γρήγορα στο πλάι μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ποιό καλά δεν θα μπορούσε να περιγραφεί , η εθνική μας σύρραξη. Η διχοτόμηση μας, το αλληλοφάγωμα μας. Νομίζω πως αύριο τα αποτελεσματα των εκλογών , θα στείλουν τα κληρονομημ´ενα τραπεζάκια στο σπιτι τους για τα καλά. Ευχομαι στην πλευρά της αριστεράς που θα δει ανοδικά νούμερα, να μπορεί να τα διαχειρισθέι με τρόπο που να ξεπερνά τον εαυτό της. Κάτι που μεχρι τώρα δεν έχουμε δει. Η ελπίδα ειναι, η απαιτόυμενη συννενόηση , να επιβληθέι απο τον ιδιο τον λαό και να συνεχισουμε, στον δρόμο των νεων μας αναγκών και απαιτήσεων.
    Πέτρος Κυριακίδης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Τι είναι αυτό που μας κάνει και δεν μπορούμε να ενώσουμε και να αποδεχθόυμε, τις δυό αντιθετικές μας εικόνες μέσα μας? τι ειναι αυτό που μας κρατά σχισμένους στα δυό ? ξερεις? θα μπορουσες να μας πεις αγαπητή μου?
    ΝΜ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αγαπητέ Νίκο, αυτό είναι ενα ολόκληρο ψυχικό ταξιδι, μια ολόκληρη ψυχική περιπέτεια. Ας το αφησουμε να αποτελέσει το θέμα ενός καινούργιου κειμένου. Νομίζω κάτι εχω να πω για αυτή την εσωτερική μας σχάση. Πάντως χαίρομαι πάρα πολύ για το ερώτημα σου. Είναι βλεπεις ερωτημα, εφετηρίας. Σημείο έναρξης, καλου προβληματισμού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Εμεις τα παιδιά της εκκρεμότητας, εχουμε μπροστά μας μια μοναδική ευκαιρία και ιστορική. Μπορουμε υπερβαινοντας τον εαυτό μας, να επιλεξουμε με δημοκρατικό τρόπο να κανουμε μια επανασταση και να προχωρησουμε στην ευτυχία και στην πρόοδο μας. Κανενα ´αλλο λαό δεν γνωριζω που ζει τετοια πρόκληση σε τέτοιο βαθμό και σε τετοιες συνθήκες. Η αναλυση σου φερνει αλλη μια φορά την καινουργια νότα στην ορχήστρα..
    Μιχάλης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μήπως και παιδιά της ματαιότητας?
    Σαράντος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Γλυκιά μου Αννίτα, το κείμενό σου είναι ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον κείμενο. Από αυτά τα κείμενά σου, που μπορούν να κρατήσουν έναν ζωντανό διάλογο για ημέρες, που πάντα με στενοχωρούν, γιατί πρέπει να μιλάμε, ηλεκτρονικά, όλοι εμείς που σε συνοδεύουμε σε αυτό το ταξίδι... Σύμφωνη απόλυτα και με εσένα και με την Ξένια και με το Σπύρο, θα ήθελα, αν μου επιτρέπεις να προσθέσω ότι τα παιδιά της εκκρεμότητας είναι μία γενιά, τα παιδιά της ματαιότητας μία άλλη και τα παιδιά του σήμερα, εκλογείς 18 ετών, μία άλλη. Άπαντες δισχιδείς. Με έναν καλό και έναν κακό εαυτό. Με μια εικόνα του χτες και ένα όνειρο του αύριο. Όχι όμως όλοι με τις ίδιες εκκρεμότητες. Ας είναι στο πλάι μας αύριο, η ψυχραιμία και η λογική. Είναι και αυτό υπέρβαση, όσο και αν κάποιοι με πολλές εκκρεμότητες το χρεώνουν ως ανωριμότητα ή συντηρητική αγγίλωση στο παρελθόν. Είναι η ψυχραιμία και η λογική τέτοια υπέρβαση, που κατευνάζει την εσωτερική πίεση, για να γίνει η ενσυναίσθηση πολύτιμος σύμμαχος. Το απόγευμα, μία φίλη δημοσιογράφος μου ανέφερε ότι το ποσοστό των αναποφάσιστων ανέρχεται, σήμερα, σε 20% των εκλογέων και είμαι βεβαία ότι τούτοι, ή οι περισσότεροι από αυτούς, δεν έχουν και πολλές εκκρεμότητες. Νηφάλια και λογικά, εξακολουθούν μέχρι σήμερα να αναρωτιούνται, να αναζητούν και ν' αρνούνται μέχρι τελευταία στιγμή να πιστέψουν όλους όσους, ευαγγελίζονται μεν την ελπίδα, ενώ, ταυτόχρονα, καθιστούν σαφές ότι απλά λύνουν τις μεταξύ τους εκκρεμότητες και διαφορές στην πλάτη των εκλογέων. Οι αυτοαποκαλούμενοι "ναυαγοσώστες" κρίνονται με αυστηρότητα, με νηφαλιότητα και λογική και αξιολογούνται ως αναξιόπιστοι. Αν υποθέσουμε ότι τούτο είναι το πόρισμα, που εξήχθη νηφάλια και λογικά, όχι με μια ισοπεδωτική διάθεση, υπάρχει ίσως ελπίδα ότι το αποτέλεσμα της κάλπης δε θα στερείται λογικής. Θα είναι και αυτό μια υπερβατική, ελπιδοφόρος ανατροπή... Ίσως...Δεν ξέρω ακόμη...
    Το αύριο είναι μία άλλη ημέρα...
    Γιούλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αυτό τελικά είναι που μας χωρίζει, μας ενώνει , μας πονά.Αυτό που σήμερα μας αυτοκαταστρέφει πάλύ δίνοντας , άνοδο στο λαικισμό του ΣΥΡΙΖΑ? Και πως θα απαλλαγούμε από τις αυτοκτονικές μας τάσεις? Θέλουμε να απαλλαγούμε? και πόσο?
    Ορφέας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Μπουρδέλο όλα.
    Χρήστος Ράπτης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Είπαμε με λογκή....απούσα πανελώς....
    Φτου ξελεφτερία

    ΑπάντησηΔιαγραφή