Τρίτη 29 Ιανουαρίου 2013

Μαθήματα Ζωής



Ο Ματθαίος Γιωσαφάτ  είναι Νευρολόγος, Παιδοψυχίατρος,  Ψυχοθεραπευτής. Μετά την επιστροφή του από την Αγγλία όπου παρέμεινε δεκαπέντε χρόνια, ως διευθυντής στο Κέντρο Παιδικής και οικογενειακής Ψυχιατρικής  Finchley ( εθνικό σύστημα υγείας)  διετέλεσε πολλά χρόνια διευθυντής του παιδοψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής.
Ίδρυσε με άλλους την Ελληνική Εταιρεία Ψυχαναλυτικής Ψυχοθεραπείας που εκπαιδεύει στην ατομική ψυχαναλυτική θεραπεία και την ελληνική Εταιρεία Ομαδικής Ανάλυσης και οικογενειακής θεραπείας , της οποίας είναι πρόεδρος . Συνεχίζει ακούραστα να εργάζεται ιδιωτικά. Με σκοπό να αυξήσει την κοινωνική του προσφορά , έχει αυξήσει τον ρυθμό των δημόσιων εμφανίσεων του στην τηλεόρση , στο ραδιόφωνο και στον έντυπο τύπο. Η ελληνική εταιρεία Ομαδικής ανάλυσης και οικογενειακής θεραπείας καθώς και η Ελληνική εταιρεία Ψυχαναλυτικής Ψυχοθεραπείας, είναι οι μόνοι χώροι στους οποίους κάποιος μπορεί να αποκτήσει την ιδιότητα του  ψυχαναλυτικού ψυχοθεραπευτή .
Να σας θυμίσω πως η ελληνική κοινωνία επιμένει να συγχέει την ψυχολογία με την ψυχανάλυση , τον ψυχολόγο με τον ψυχοθεραπευτή  και να αντιμετωπίζει το ψυχικό τραύμα , ως ταμπού.

Καλή σας ακρόαση.
    

8 σχόλια:

  1. μην βιαστείς, αννίτα μου, να αλλάξεις το θέμα, είναι πολύ μεγάλη η πρόκληση για όλους μας, μας αφορά και μας καίει πολύ...πολλά φιλιά και καλό υπόλοιπο ημέρας, μέσα τα κεφάλια τώρα!!!;)
    Ηλέκτρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σε ποιά κοινωνία θα γίνουν άραγε αυτά που προσδοκά και προτείνει ο Γιωσαφάτ. Και πως η ψυχαναλυτική προσφορά θα αφυπνίσει τις συνειδήσεις αν δεν αρχίσει καταρχάς με το να γίνει προσιτή και στον φτωχ'οκοσμο και στην μεσαία τάξη; που και πως θα πρέπει να πάει άνς άνθρωπος όταν με το ζόρι έχει 600 ή 700 ευρώ για να μα΄θει τον εαυτό του καλύτερα και έτσι όχι μονάχα να ζήσει πιο αρμονικά με τους συντρόφους και τον περιβα΄λλον του αλλά και για να γίνει εκείνος ο προμαχώνας του αγώνα γαι όλα αυτά τα ιδανικα΄που περιγράφει ; Τι δώρο ζωής θα ήταν όλα αυτά τα μαθήματα ζωής από αυτό το 'ίδιο το σχολείο που τα παιδιά μας ακόμα αποστηθίζουν και μαθαίνουν πόσο καλά θύματα του συστήματος μας , μπορούν να γίνουν.. όνειρα θερινής νυκτός...
    Μιχάλης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Για μένα όλα ξεκινούν από το κύτταρο της κοινωνίας, την οικογένεια, εκεί πιστεύω είναι η αρχή του κακού. Αν θέλουμε λιγάκι να ασχοληθούμε με την προληπτική ιατρική των παιδιών μας από εκεί θα πρέπει να ξεκινήσουμε και όχι απαραίτητα να χρεώσουμε τα πάντα στο σύστημα εκπαίδευσης των σχολείων μεταθέτοντας και αποδίδοντας ευθύνες στους άλλους. Ως συνήθως τις άλλες καμπούρες βλέπουμε και όχι τις δικές μας. Δεν μας μάθανε να κάνουμε αυτοκριτική ή ενδοσκόπηση οι γονείς μας, ίσως κάποιοι να ήταν λιγάκι τυχεροί, όλοι οι άλλοι όμως βράζαμε στο ίδιο καζάνι. “Είσαι καλό παιδί σ’ αγαπώ, δεν είσαι καλό παιδί δεν σ’ αγαπώ”, “ποιόν αγαπάς περισσότερο, τον μπαμπά ή την μαμά” ή κάνω λάθος; Και αυτή είναι η δυστυχώς αρχή του τέλους…
    Αννίτα μου, θα σε παρακαλέσω, να μην μας δώσεις έτοιμη τροφή αυτή τη φορά, για να γίνει διάλογος, αν το επιτρέπεις φυσικά.
    Ηλέκτρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μεγάλη έξαρση μονογονεϊκών οικογενειών με αποτέλεσμα, πιστεύω, πως θα χειροτερέψουν οι καταστάσεις για την επόμενη γενιά. Πολύ συχνά οι διαζευγμένοι γονείς χρησιμοποιούνε τα παιδιά ως υποκατάστατα.
    Αλίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Η δική μου απορία είναι γιατί ο καθηγητής αναφέρθηκε μόνο στο ρόλο της μητέρας και στη κασέτα που κληρονόμησε από τη δική της μητέρα. Δηλαδή ο πατέρας έχει το αλάθητο του Πάπα; Ο ρόλος του μέσα στη οικογένεια ποιος είναι; Να δεχτώ η οικογένεια εξ ορισμού είναι μητριαρχική, κυριολεχτικά και μεταφορικά, ο έρμος πατέρας τι είναι; Κομπάρσος; Μηχανή που τυπώνει χρήματα; Το θύμα της υπόθεσης; Ο θύτης; Ο “παίρνω το καπελάκι μου και φεύγω”; Εν έτη 2013, ένα βήμα πριν ο άνθρωπος πατήσει στο πλανήτη Άρη και ο πατέρας είναι ακόμη αφανής ήρωας; Δεν μας τα λέει καλά ο κ. Καθηγητής για παραδοσιακό Έλληνα τον κόβω, δικαιολογείται λόγω ηλικίας και δικών του παιδικών βιωμάτων, αλλά σε μια κατάμεστη αίθουσα με νέους να μιλάει για τις μάνες μόνο; Επιμένω λιγάκι διότι εμείς είμαστε η γενιά μετά την γενιά των γονιών μας (και του Καθηγητή), ξέρω καλά σήμερα πως σκεφτόταν και πως σκέφτεται ο δικός μου πατέρας, όσο προχωρημένος στις ιδέες του για την ηλικία του και διαβασμένος να είναι, δεν περιμένω να αλλάξει τώρα που έχει μπει προς την έξοδο. Τα παιδιά του ήταν γονείς και αυτά με τη σειρά τους όταν τους εξομολογήθηκε το αμάρτημα του ως πατέρας, μέσα μου δεν τίθεται θέμα απομυθοποίησης πια, ό,τι μπορούσε να κάνει το έκανε, μέχρι εκεί που έφτανε το εσωτερικό του λάστιχο, τέντωνε και χαλάρωνε αναλόγως των περιστάσεων.
    Και σαν επίλογο, γνωρίζω σήμερα πατεράδες που προσπαθούν το καλύτερο στις πιο κρίσιμες ηλικίες των παιδιών τους, εκεί που η κασέτα είναι ακόμη στην αρχή και την παλεύουνε στα ίσια (μάνα, γιαγιάδες και παππούδες), διότι πλην θηλασμού, συνειδητά, έχουν περάσει απ΄ όλα τα στάδια, κάποιοι μάλιστα και με καλούτσικους βαθμούς.
    “…Δίπλα μας είναι όλοι αυτοί που μας μαθαίνουν από πρώτο χέρι, ότι έχουμε υποχρεώσεις απέναντι σε όλους εκείνους που θέλουν και μπορούν να πάρουν από εμάς, αν θέλουμε να λεγόμαστε ομάδα.…” από το κείμενο “δίνω” της οικοδέσποινας, για μένα, πρωτίστως οικογένεια. Την καλημέρα μου λοιπόν…!
    Σπύρος Τ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εμ! Στο ’πα, δε στο ‘πα, κορίτσι μου; Αν το θέμα είναι ανοιχτό κάτι θα πούμε, ειδάλλως όλοι συμφωνούμε και, εσύ απ’ την άλλη με την μαγική πένα σου (ραβδάκι) δεν μας αφήνεις περιθώρια ελιγμού, όλοι μαζί υπνωτισμένοι στο κύκλο, ίδια ρούχα, ίδιες τραγιάσκες! Για ακόμη μια φορά έχεις δίκιο για το τελευταίο σου κείμενο...
    Καλή σου μέρα!!! http://www.youtube.com/watch?v=ggCgTMeFh1U
    Ηλέκτρα :-*

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μνήμες
    Βιώματα
    Επιθυμίες,
    τα μυρώνω
    σε χρώματα,
    Μπορντώ
    Κίτρινο
    Πράσινο,
    φύλλα ριγμένα
    στη μάνα γη,
    Μικρά
    Μεγάλα
    Ανάκατα
    στα γόρδια
    ονείρατα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Δεν ξέρω τι λένε τα ποιήματα. Ξέρω πως οι σχέσεις μας και οι τρόποι μας περιέχουν μονάχα τις δικές μας επιθυμίες και μέχρι να μάθουμε να καταλαβαίνουμε πως ο καθένας μας κοιτά τα πράγματα από το πρίσμα του και από τις γωνίες του πέταξε το πουλάκι. Ειλικρινά τα χάνω με το κλίμα που επικρατεί στην σελίδα . Δεν είναι εύκολο πράγμα να μπορείς να μιλάς με τόσο διαφορετικούς ανθρώπους και να προχωράς. Είναι και αυτό μαθήματα ζωής. Τώρα για τον καθηγητή το μόνο που θα ήθελα να ρωτήσω, είναι αν αυτή την πρόταση του την είδε κάπου να υλοποιείται. Εντυπωσιακή πρόταση πάντως.
    Γιάννης Γιάννα ( αιχμή)

    ΑπάντησηΔιαγραφή