Κυριακή 20 Ιανουαρίου 2013

Αντίο



...Και όσο περίμενα στο Τμήμα να ευκαιρήσει ο αστυφύλαξ, να με συνοδεύσει σπίτι μου, αυτός της υπηρεσίας , με ρωτούσε όνομα και ποιά η καταγωγή μου και η πατρίδα μου. Και τα θυμήθηκα.
-  Πατρίδα μου, του είπα , ήταν ένα κοριτσάκι ονόματι Ρουμπίνα . Που είχε ένα περιβολάκι κάτω απ΄το κρεβάτι της και είχε πιστή φίλη της μια χρωματιστή κοτούλα.
   Και τότε αμέσως κατάλαβα γιατί όλοι οι άνθρωποι έχουμε σέβας και φιλία προς το χώμα , και επιθυμία για γη. Επειδή η γη είναι φτιαγμένοι από τάφους.



Απόσπασμα από το βιβλίο '' Η Μητέρα του σκύλου'' του Πάυλου Μάτεση


Σήμερα η μέρα που μας έφερε το πένθος της απώλειας του .  Το περιβολάκι φτωχαίνει κι άλλο . Δεν έχω κατάλληλα  λόγια. Νιώθω σαν η  νύκτα να μεγαλώνει.

8 σχόλια:

  1. οι όψεις του νομίσματος
    Κυριακή, ημέρα των παιδιών και των σκυλιών, των σχέσεων και των αντιθέσεων, των εκδρομών και των σιωπών. Ανοίγεις τον υπολογιστή και επιλέγεις τη τοπική ιστοσελίδα του συνονόματου σου να διαβάσεις για τα νέα της πόλης σου, περιμένεις και περιμένεις να φορτώσει η σελίδα και ξαναπεριμένεις και επιτέλους ανοίγει, βλέπω ένα γνώριμο ανοιξιάτικο πρόσωπο και πλησιάζω πιο κοντά να πω μια καλημέρα και όσο πλησιάζω συνειδητοποιώ στην αριστερή πλευρά της οθόνης τον συνονόματο, ο Χριστός κι η Παναγία, τι θέλει αυτός εδώ; Ξούτ βρε, πίσω, ούστ απ’εδώ αντιτουριστικέ, τίποτα αυτός εκεί, βρε φύγε από την οθόνη, άντε με ελαφρά κάντην…. κλικ στο κείμενο να το ξαναδιαβάσω προς εμπέδωση μπας και εξαφανιστεί ο απρόσκλητος, περιμένω και περιμένω…. δεν φορτώνει η παλιοσελίδα, άντε λίγο ακόμη, τίποτα… κλείνω όλα τα περιφερειακά προγράμματα και ιστοσελίδες… άντε καλό μου, άντε χρυσό μου, όχι τώρα… ακούω από το βάθος της κόλασης μου μπαμπααααά έλααααααα…. Είμαι έτοιμος να βάλω τα κλάματα η Ηλιαχτίδα μου ξύπνησε…. Τα βάζω με θεούς και δαίμονες για την τύχη μου και εγκαταλείπω τη προσπάθεια, πάνω απ’ το κεφάλι υπάρχει ένα σύννεφο με αστραπές και νεκροκεφαλές όπως ακριβώς ο γαλάτης Αστερίξ είναι έτοιμος να πιει το μαγικό φίλτρο και να τα κάνει όλα λίμπα!!!
    Στάση μικρής παρένθεσης για “το δοκίμιο περί ανθρώπινης βλακείας” που αναφέρθηκε η φίλη σου Γιούλη. Δηλώνω μετά λόγου γνώσης, όχι μόνο οι 5 θεμελιώδεις κανόνες που αναφέρεται ο Cipolla αλλά και 15 ακόμη μπορούμε να βρούμε σήμερα και να αναπτύξουμε… η ανθρώπινη βλακεία όμως δεν παλεύεται, είμαι παθών και το ξέρω καλά το αντικείμενο. Πριν από τρία χρόνια, με βοήθησε πολύ το τοπικό site όταν είχα προβλήματα με την τοπική αυτοδιοίκηση, απολογίες, πρόστιμα, καταστάσεις από και για ηλιθίους και μόνο, εκεί ο συνονόματος ευτυχώς ανήρτησε ένα κείμενο, πήρε καθαρή θέση υπέρ εμού με στήριξε και το ξεπέρασα αφού πλέον είχε πάρει έκταση το θέμα, όταν όλοι οι άλλοι ευσυνείδητοι επαγγελματίες σιώπησαν… να λέμε και του στραβού το δίκιο, έτσι;
    ΥΓ. λίγο να τη μαλακώσω (νύχτα) θέλω με την ιστορία της καθημερινής μου τρέλας!
    Σπύρος Τ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αχώριστοι παντοτινοί

    βύζαινα το ιώδιο
    γεμίζοντας τα σωθικά μου
    με τα μυστικά της θάλασσας,
    μέχρι που οι παλιές πληγές άρχισαν
    ένα αλμυρό πύον να ξερνάνε,
    ξυπνώντας από το λήθαργο
    ένα κοριτσίστικο γέλιο
    και μια ξεχασμένη μελωδία,
    κρυφοί εραστές εδώ και χρόνια.
    σφάλισα τα μάτια παρέα να τις έχω
    ώσπου να ξεθυμάνει η δίψα μου
    κ’ οι αυλακιές μου προσωρινά
    να κλείσουνε και πάλι.
    αχώριστοι παντοτινοί εχθροί,
    του πόνου η χαρά
    κ’ η χαρά του πόνου

    καλή σου μέρα Μαρούκα (είναι η σκηνή που ο πατέρας της Μαρίας τη φωνάζει έτσι όσο αυτή στα κρυφά μιλάει με τον Τόνυ μετά το τραγούδι του).
    Ηλέκτρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Προς Σπύρο Τ. και Ηλέκτρα

    Δεν είναι δική μου η σελίδα και ίσως δεν έπρεπε να μπω έτσι και να γράψω αυτές τις σκέψεις μου, αλλά ειλικρινά δεν σας καταλαβαίνω. Δεν καταλαβαίνω τι κάνετε , ούτε τι γράφετε , ούτε τι θέλετε. Κάποιος άνθρωπος μας φιλοξενεί και εμείς βγάζουμε τα παπούτσια μας, πίνουμε τους καφέδες μας, γράφουμε σε κανένα τοίχο και όποτε θέλουμε την κοπανάμε.Α, φυσικά με ένα ευχαριστώ! Είμαι πολύ θυμωμένος μαζί σας. Στηρίζω αυτή την σελίδα και με στηρίζει και εκείνη , δεν το ξεχνώ, εδώ και πάνω από ένα χρόνο. Μπαίνει ένα θέμα και αν θέλω κάτι να γράψω , γράφω. Διαφορετικά μόνο διαβάζω, μαθαίνω και αισθάνομαι, γιατί αυτό είναι αυτή η σελίδα . Μοίρασμα γνώσης , συναισθημάτων. Μας προβληματίζει ένας άνθρωπος , μας προκαλεί να σκεφθούμε. Και εσείς τι κάνετε δεν καταλαβαίνω? Μπαίνετε και γράφετε ότι έχετε στην σκέψη σας , έχει δεν έχει σχέση με ό,τι διαβάζετε. Ειλικρινά είπα πως θα σεβόσαστε την ατμόσφαιρα , την ποιότητα, το κλίμα. δεν θέλετε. Δεν είμαι ειδικός να κρίνω αυτά που γράφετε αλλά είναι απολύτως άσχετα. Τώρα ίσως η οικοδέσποινα θυμώσει με ό,τι γράφω, ίσως και όχι. Αν έχω καταλάβει καλά και μόνο το ότι δεν έχει επιλέξει να προεγκρίνει τα σχόλια πριν δημοσιευθούν , θέλει να αφήσει την διαχείρηση σε μας. Ε αυρό ρε γαμώτο που κάνετε δεν είναι διαχείρηση , είναι κατάχρηση, Και σας παρακαλώ να σταματήσετε.

    Μιχάλης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σεβαστέ κύριε Μιχάλη,
      Δεν γνωρίζω τι γράφει ο Σπύρος Τ. ή η Σπυριδούλα Ξ. οπότε θα αναφερθώ για το πρόσωπο μου και μόνο. Εκτιμώ ότι είσαστε άνω των 50 ετών αν κρίνω από τη γραφή σας και το λεξιλόγιο σας, οπότε και θα απαντήσω κατάλληλα. Παρακολουθώ τα κείμενα της Αννίτας εδώ και πολύ καιρό, σκέφτηκα πάρα πολύ σοβαρά πριν επιχειρήσω να γράψω κάτι από εμένα και να το μοιραστώ με την οικοδέσποινα του ιστολογίου. Όταν το έκανα, ρώτησα πολύ ευγενικά αν μου το επιτρέπει, και μιας και διαβάζετε τα σχόλια, διότι περί αυτού πρόκειται και όχι κάτι άλλο το όποιο θα διεγείρει τους νευρώνες μου προς σκέψη, η απάντηση που έλαβα ήταν θετική. Έτυχε όλο αυτό το διάστημα να διαβάσω ένα ή δύο σχόλια δικά σας, θα με συγχωρέσετε αλλά δεν γράψατε κάτι το όποιο χρήζει σκέψης ή συζήτησης, αναπαράγατε λέξεις κειμένων της ή κομπλιμέντα για την ίδια. Το να είστε θυμωμένος μαζί μου επειδή δεν καταλαβαίνετε τα δύο κείμενα που έγραψα, που στη πραγματικότητα είναι βαθιές σκέψεις επάνω σε αλλονών σκέψεις, το κατανοώ, το σέβομαι και το βλέπω με συμπάθεια. Αλλά να προσπαθείτε να επιβάλετε τη τάξη σαν χωροφύλακας σε ξένα χωράφια με εξοργίζει, έχοντας ένα θέμα από παλιά με τους χωροφύλακες. Διαβάζουμε ένα κείμενο και σκεπτόμαστε, προσπαθούμε να ξυπνήσουμε τους εαυτούς μας, το μυαλό μας, τη ψυχή μας και όχι για να γλαρώσουμε και να κοιμηθούμε. Στύβουμε το νου μας για να καταλάβουμε τα γραπτά και όχι τα σχόλια τα όποια δεν μας αφορούν παρά μόνο τις Κατίνες της γειτονιάς μας. Εφόσον όμως ασχοληθήκατε και με τα δικά μου, να μια καλή αφετηρία να προβληματιστείτε. Αλλά, αν και πολύ σωστά δηλώσατε, δεν είστε ειδικός οπότε και θα σας παρακαλέσω να παραμείνετε σ’ αυτή την ειδικότητα σας. Όταν και αν αποφασίσετε να γράψετε κάτι δικό σας θα χαρώ να το διαβάσω και όχι να το λογοκρίνω σαν δικαστής ή αστυφύλαξ παλαιάς γενιάς που μεροληπτεί και με γυρίζει τουλάχιστον 40 χρόνια πίσω.
      Ηλέκτρα

      Διαγραφή
  4. Καλησπέρα σε όλους μας!
    Η επίσκεψη σας και μόνο σ άυτή την σελίδα, είναι για μένα τιμή. Τα σχόλια σας επίσης. Δεν απαντώ στα σχόλια συνήθως γιατί νομίζω πως ό,τι ήταν να πω το είχα πει ήδη με το κείμενο. Μόνο καμια φορά απαντώ, αν υπάρχει κάτι στο ξερό μου το κεφάλι που νομίζω πως θα μας προσθέσει κάτι. Την σελίδα κάποτε την είχα ονομάσει καράβάκι. Προχωράει και είμαστε όλοι μέσα. Ταξιδεύει. Δεν γνωριζόμαστε.Αλλά και γνωριζόμαστε γιατί μας συνδέουν τόσα. Είμαστε όψεις του ίδιου νομίσματος. Μονάχα σαν επικοινωνία παίρνω όλα σας τα λόγια.Μια επικοινωνία που αν δεν την ήθελα , δεν θα έγραφα.
    Αν έστω και στο ελάχιστο επιτυγχάνω να σας συναντήσω σε μια σκέψη σας είμαι ευτυχισμένη.
    Καλό μας βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ...να σχολιάσω το δοκίμιο του Cipolla μήπως;;;
      καλό βραδάκι στον τιμονιέρη του λοιπόν!
      Σπύρος Τ.

      Διαγραφή
  5. Ανν Λου είσαι ευγενέστατη, αλλά επί της ουσίας ο Μιχάλης έχει δίκιο. Τα θεματικά κείμενά σου προκαλούν ad hoc σκέψεις και σχόλια. Αν δεν το πράττουν δε συντρέχει λόγος σχολιασμού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καταλαβαίνω τι λέτε και σας ευχαριστώ πολύ. Δεν μπορώ όμως να επιβάλω όρους ''χρήσης'' του χώρου της σελίδας. Αυτό είναι στο χέρι του καθένα μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή