Αγαπητή Ευτυχία
Ξανακοιτάζω τις ερωτήσεις σου. Δεν γνωρίζω τις απαντήσεις. Από τότε που διάλεξα την πλευρά των ερωτήσεων , τις φαντάζομαι να πολλαπλασιάζονται επ΄άπειρον , αναβάλλοντας το τέλος. ΄Η μάλλον οδηγώντας σ΄αυτό. Σ΄ ένα ανοιχτό τέλος που δεν κλείνει καμιά απάντηση. Διάβασα κάπου πως πεθαίνοντας η Γετρούδη Στάιν, ρώτησε την Άλις Μπ Τόκλας :
- Βρήκες την απάντηση ;
-Όχι
- Σ΄αυτή την περίπτωση, ποιά είναι η ερώτηση ;
Σ΄αυτή την περίπτωση ποιά είναι η ερώτηση ;
Χρήστος Αγγελάκος '' Χαρτί απορίας''
Γλυπτική Marisol Escobar
http://www.tumblr.com/tagged/marisol%20escobar
Μην χάνουμε το χιούμορ μας τουλάχιστον ακόμη κι όταν αφορά θέματα ευτυχίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή θα μπορούσε να είναι μια απάντηση ίσως, δεν μπορούμε να ξέρουμε πως το βιώνεις ο καθένας, μόνο να εικάζουμε αρκούμενοι στο δικό μας τρόπο σκέψης, δύσκολα θα μπούμε στη θέση του άλλου... Tο να κρυφτούμε είναι το μόνο εύκολο, το γνώριμο πασπαρτού ένδυμα μας, να ακόμη μια απάντηση!
ΣΤ
Ρωτάς την ερώτηση ! Ε, ερώτηση μάλλον δεν υπάρχει. Δηλαδή αν υπήρχε θα ήταν ίσως τι να κάνουμε για να είμαστε ευτυχείς. Αλλά αυτό ακόμα κι αν απαντηθεί, μάλλον για τον καθένα είναι άλλη γη απάντηση και από όσο βλέπω τελικά η ερώτηση δεν απανριέται. Άρα ίσως να αλλάζαμε την ερώτηση , σε κάτι πιο ρεαλιστικό? Δεν ξέρω...'' χαιρόμαστε την σημερινή λιακάδα ...χαιρόμαστε; εκτός και αν δεν ε΄χει σημασία η ερώτηση καν,,,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα!
Μιχάλης
http://www.youtube.com/watch?v=EJYVgMju3io
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα, χωρίς πολλές ερωτήσεις απολαμβάνουμε τον ήχο...
Ιφιγένεια :-**
Μήπως η ερώτηση κουτρουβαλάει με μια απάντηση σε κάποια γη?
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=uwGgGzk4KBw
Αντριάνα :)
Ακριβώς σ΄αυτό '' το ανοιξιάτικο λιβάδι'' Αντριάννα ...Τι ωραία !
ΔιαγραφήΝιώθω ότι χάνουμε πολύτιμο χρόνο στη ζωή μας ή έστω πολύτιμες στιγμές ευτυχίας γεμίζοντας τον εαυτό μας με εκατοντάδες ερωτήσεις που γεννοβολάν σαν "λευκά κουνελάκια" χιλιάδες απαντήσεις. Και το ανοιξιάτικο λιβάδι, που αναφέρει και η οικοδέσποινα; αυτό το έρμο μας περιμένει για φιλοξενία μαγική. Τι χρειαζόμαστε αληθινά στο σύντομο διάβα μας; τι είναι αυτό που δεν το έχουμε κατακτήσει ακόμη; τι είναι αυτό που καρτερούμε να μας χτυπήσει τη πόρτα μας και κοφεύουμε; δεν χρήζει αναφοράς προηγούμενης ανάρτησης, αλλά πολύ σοφά επεσήμανες στις λεπτομέρειες... όλο το μυστικό εκεί είναι, μα θα είναι μια κουβέντα, ένα νεύμα, ένα χάδι, ένα κατιτίς, αλλά σε κάθε περίπτωση είναι κάτι όπου δεν κοστίζει, δεν κοστίζει τίποτα, διότι δεν αγοράζεται... χαρίζεται, μοιράζεται. Κι αυτό είναι που ανεβάζει τον παλμογράφο να χτυπάει τα κόκκινα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καλημέρα μου στην Οικοδέσποινα που μου χαμογελάει πάνω από το κεφάλι μου!!!
Πολλά Φιλιά
Ηλέκτρα