Τα κελάρια
Τα σπίτια που έφτιαχναν άλλοτε, έμεναν κούφια από κάτω, και τους
χώρους εκείνους τους έλεγαν τότε ''κελάρι''. Εκεί μέσα φυλάγονταν
διάφορα πράγματα : παλαιός ρουχισμός , υποδήματα, τιμαλφή και
ωραία γυαλιά, παγερά νυφικά και λευκώματα, υπολλείματα επίπλων
με δύσκολο όνομα και , συχνά , κάποια πρόσωπα που πολύ
αγαπήθηκαν.
Στην περίπτωση αυτή, τα φιλούσαν σφιχτά και τα κλείδωναν , και
αμέσως μετά χτίζαν όλες τις πόρτες, για να μην τις ανοίξουν και
φύγουν.
Και καθώς δεν υπήρχε διέξοδος, και οι τοίχοι γερά μαγκωμένοι,
εκρατούσαν καλά των παλιών οι αγάπες , και τις νόμιζαν όλοι γι΄αθάνατες.
Ποίημα της Τζένης Μαστοράκη
Χθες ήταν η παγκόσμια μέρα ποίησης. Με όλα αυτά που συμβαίνουν δεν μπορούσα να την γιορτάσω. Ένιωθα την μέρα σαν άλλοθι.
Κάποιοι-ες ας το γιορτάσουν σήμερα τότε, μπορεί να είσαι και εσύ μια από αυτούς-ές, άσε που, μπορεί να είναι η δική σου γιορτή σήμερα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροτιμώ το δώμα από το κελάρι, στο ένα διαχέεται το φως παντού, χώρος έκθεσης για όλους και για όλα, ενώ στο άλλο, λιγοστός φωτισμός, χώρος αποθήκευσης παλιών πραγμάτων και προσώπων! Γι' αυτό επιμένω, πάνω στο δώμα, στη σοφίτα, πιο κοντά σε όλα του και, προς τα πάνω και προς τα κάτω. Με θλίβουν λίγο οι στίχοι...χωρίς διέξοδο. Ναι, στη γιορτή Ποίησης με διέξοδα! Και κάτι για ξεροκέφαλα πρόσωπα (μένω πιστή στους στίχους, το παρατηρείς;), τους φυλάμε, τους ταξιδεύουμε, μέσα μας στα ζεστά και όχι στα αραχνιασμένα κελάρια της κας Μαστοράκη.
Είναι Παρασκευή με Λιακάδα και Υπέροχη Μέρα!
Ηλέκτρα
Πολλοί οι ποιητές, μεγάλο βάλσαμο η ποίηση. Πολλές φορές αναρρωτιέμαι τι να θέλει άραγε η ποίηση και όλοι αυτοί οι ευαίσθητοι άνθρωποι στην εποχή μας που χάνουμε τα αυγά και τα πασχάλια. Σήμερα που φαντάζομαι δεν γιορτάζεις κανονικά, γιατί η ίδια κακοκαιρία με χθες κρατά, φέρνεις αυτό το ποίημα της Μαστοράκη. Νιώθω γι αάλλη μια φορά αυτή την μαγεία, πως μπορεί άνθρωπος με τόσο λίγα λόγια να πει τόοοοσα πολλά. Πως γίωεται? η ποίηση λοιπόν, μήπως αυτή θα μας σώσει. Σε ευχαριστώ θερμά για όλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαναγιώτης ( φαρμ)
Δεν μπορείς να γιορτάσεις, είναι βέβαιο. Όμως, όπως λέει ο Τίτος Πατρίκιος, "σε βρίσκει η ποίηση"...
ΑπάντησηΔιαγραφή"σε πείθει σαν άπιστη ερωμένη πως είναι δική σου μόνο..."
"σου φουσκώνει τις ουτοπίες όσο να σκάσουν σαν μπαλόνι"
"σου ψιθυρίζει μυστικά που πρέπει εσύ να εξιχνιάσεις"
Και έχεις λόγο να προχωράς, να υπάρχεις, να ερωτεύεσαι,να ελπίζεις.
Φιλιά πολλά,
Γιούλη
Στέφαν…
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ λέξη Γιορτή
γράφεται
από ’να χέρι
Κι όσο τη λες,
τόσο σε πείθει
για την ύπαρξη της
Έτσι και χθες,
κι αύριο, και την άλλη
ΥΓ. σα να ξεχάσαμε τις λεπτομέρειες μου φαίνεται. Κοντοστέκομαι στην είσοδο του δάσους και παρατηρώ το πρώτο δέντρο που υπάρχει, το πρώτο λουλούδι που θα ανταμώσω στην Άνοιξη του. Οι αχόρταγοι, έως τώρα, αισθητήρες μου, λησμονούν, δεν καταγράφουν τις μικρές, μικρές ομορφιές του.
Καλή σου μέρα και φιλιά...ανοιξιάτικα, γιορτινά, πολλά!
Αντριάνα