Τετάρτη 4 Ιανουαρίου 2012

Μίλα μου



Μια σταγόνα μικρή και στρογγυλή τερματίζει το ταξίδι της στο λακκάκι κάτω από το στόμα. Εκεί θρονιάζεται αγέρωχη, περήφανη για το κατόρθωμα της, να ταξιδέψει όλη αυτή την διαδρομή , απο τα μέσα προς τα έξω και να βγεί στην επιφάνεια. Στην επιφάνεια! Μεγάλη και σπουδαία αυτή η χώρα , η επιφάνεια. Πολλοί οι περαστικοί από την επιφάνεια εκατομμύρια που πάνε και έρχονται γύρω, τριγύρω ανώφελα. Λίγοι οι μόνιμοι κάτοικοι της επιφάνειας και από αυτούς κανείς επιφανής. Γιατί και ο επιφανής για να μείνει κάτοικος της επιφάνειας και να εγκατασταθεί στην στέρεα γη της, θα πρέπει τον σκληρό πυρήνα της επιφάνειας του να τον παραδώσει στα σύνορα της χώρας πρώτα και μετά να μπει. Ελεύθερος και άοπλος πρέπει να μπει , για να ριζώσει και να εγκατασταθεί σαν μόνιμος, μοναδικός και ενεργός πολίτης της επιφάνειας. Οι πολίτες της επιφάνειας έρχονται από τα έγκατα και επιθυμούν να εγκατασταθούν με όρους σφυριλατημένους , δουλεμένους , με όρους έντιμους.
Θέλω να  μιλήσω στη σταγόνα. Θέλω να την δω , να την κοιτάξω , να αισθανθώ την ύλη της. Το καθρεφτάκι μου αυτό θα με βοηθήσει. Αυτό το παλιό μου φιλαράκι. Αυτό που μέρες πολλές το ρώταγα '' καθρέφτη , καθρεφτάκι μου ποιά είναι πιο όμορφη εγώ ή  η Χρυσούλα ; εγώ ή η Δήμητρα ; εγώ ή η κάθε η ... '' Καθρέφτη μου , έλα κοντά μου , δεν θέλω πια τέτοια να σε ρωτήσω, αυτά ήταν απλά περάσαν γρήγορα, αυτά δεν ήταν του σκληρού πυρήνα μεσοφόρια. Έλα κοντά μου τώρα γρήγορα, να με βοηθήσεις μέσα από σένα να δω την σταγόνα μου.
Μικρή ,στρογγυλή , ταπεινή. Πιο όμορφη σταγόνα Θεέ μου στην ζωή μου δεν έχω ξαναδεί. Διαυγής, κρυστάλλινη κόρη της αλήθειας και του έρωτα. Η σταγόνα μου, η δική μου σταγόνα...Μίλα μου ! Μίλα μου σταγόνα μου για την ευθύνη μου και επέμεΙνε., παρόλα τα ουρλιαχτά μου . Μίλα μου για όσα είδες μέσα μου. Μην σταματάς μίλα μου. Για λάθη , τύψεις και ενοχές. Μίλα μου για όλα αυτά που άφησα μισά και ατελείωτα, για τα άλλα τα ακυρωμένα μου παιδιά, για την απληστία, την αχαριστία, για τους ανθρώπους που φοβήθηκα και για τους άλλους που βασάνισα. Μίλα μου για την προσπάθεια μου, μίλα μου και για την ανεπάρκεια μου, μίλα μου για τις φυγές μου . Κλείσε τα αυτιά σου στα κλάματα μου, αν μ' αγαπάς μίλα μου, με την αργή , την τρυφέρή φωνή σου, για ότι βρήκες μέσα μου , πριν σε φθάσω στη επιφάνεια. Μίλα για τα βαλτομένα νερά , για της λήθης τα κλειστά παντζούρια, για την εκδίκηση του μεγαλείου , για τα μπλουζ της χαμένης νιότης. Για όλα αυτά που περίμενα από τον ουρανό να τα στείλει ο άλφα ή ο δείνα και εγώ σφύριζα αδιάφορη χωρίς να προσπαθώ, σαν άλλος να έπρεπε να με θρέψει ,να με ξεδιψάσει, και εγώ απλά να περιμένω και να σφυρίζω αδιάφορα. Για τα ενεχυροδανειστήρια που έστειλα κάποια όνειρα για να τα ξεγράψω και νομίμως να τα χάσω.
Μίλα μου σταγόνα μου και μάθε με να μιλώ και εγώ. Μείνε υπομονετικά στο λακκάκι μου και μάθε με να βλέπω τα λάθη μου. Δώσε μου δύναμη να μετρήσω και να εκτιμήσω  τις αρετές μου. Γιατί υπέυθυνη για μένα , είμαι μονάχα εγώ. Μίλα μου για την ευθύνη μου και επέμενε. Αν μ' αγαπάς επέμενε. Να σταθώ αντάξια σου . Να μην σπαταλιέμαι. Δείξε μου τον τρόπο να υπερασπίζω, να βλέπω, να αναλαμβάνω . Μάθε με να σε σέβομαι. Εσένα και τον δρόμο σου , να έρθεις μέχρι εδώ να με βρεις.
Δικά μου τα λόγια.
Δικά μου τα βήματα.
Δική μου η ευθύνη.
Δική μου η επιλογή και η κατάληξη της.
Μέχρι να βγω στην επιφάνεια.


Φωτογαρφία: ο Τάκης Τλούπας φωτογραφίζει τον Κώστα Μπαλάφα και την σταγόνα του
http://www.dpgr.gr/forum/index.php?topic=29160.0

10 σχόλια:

  1. Μίλα της, ποτέ δεν είναι αργά, αλλα δώσε της χρόνο να μπορει να σε ακούει, να μετράνε οι δυνάμεις της στα λόγια σου πιο ισχυρές. Μιλά της αλλα φρόντισε την όταν αυτά που θα ακόυσει θα είναι τα  ανείπωτα, τα πιο αμαρτωλα και συχαμενα, γιατί κάποια απο αυτα που θα της πεις έτσι θα' ναι. Μιλά της όμως να είσαι εκει κοντα της γιατί μέχρι να βγει στην επιφάνεια θα χρειαστεί οξυγόνο και σε αυτη τη δεύτερη ζωη δεν έχει πλέον ομφάλιο λώρο. Μιλά της για να σε αγαπήσει στο τέλος της βραδιάς , αφού πρώτα σε μισησει, σε φτήσει , σε πενθησει σαν μάνα τα σκοτωμενα παιδια της. Μιλά της και σαν συγχωρέσει τη Μήδεια, σαν συγ-χωρέσει με ΑΥτην , και συν- τω- χώρο κινήσει για την Επιφάνεια , τότε θα είναι φανερή πια! 

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. πέρα για πέρα αληθινό ! μονάχα που πρέπει να έχουμε καθαρά τα αυτιά μας για να την ακούσουμε να μιλά και άπειρη υπομονή για να αντέξουμε τα ουρλιαχτά όπως λες...απο που θα βρούμε δύναμη όμως για να δούμε την ευθύνη που έχουμε στην εξέλιξη της ίδιας της ζωής μας αλλά και στην γενικότερη εξέλιξη της κοινωνίας και της Ελλάδας μας? Μονόδρομος ή δυναμώνουμε ή τερματίζουμε!
    Νίκη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σε βρήκα απο το protagon και νιώθω πολύ τυχερός για αυτό . Σε παρακολουθώ και είναι σαν να πίνω ένα σπάνιο παλιό κρασί. Vintage feeling ...καλή συνέχεια στις υπέροχες αναρτήσεις σου και στις ακόμα πιο υπέροχες αναζητήσεις σου!
    Lucky B

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σαν να βλέπω το ταξίδι της σταγόνας, να ακούω το ρυάκι που την φέρνει έξω. Τι εικόνα! τι γραφή ! οι Λέξεις μετατρέπονται σε χαλικάκια στο δρόμο μας, προσπερνούν και μας τραβούν στο ταξίδι τους...τι γραφή!
    Χρήστος Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Όταν κάποιες σταγόνες γίνουν μία!
    http://www.mankey.eu/?p=6107

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Τόσο πολύ νερό....
    Δημήτρης Ξ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Η ομορφιά ανέκαθεν είχε βαθιά τις ρίζες της σε βυθούς απύθμενους. Ποτέ και πουθενά δεν ανεβλύζετο. Μόνο προσπαθούσε, με το σπαθί της, με την αλήθεια της, άνοιγε αύλακες και, όταν τα κατάφερνε, αναδύετο, παίρνοντας μορφές και θέσεις. Πού θέλετε να καθίσετε, ωραία μου κυρία;
    Γιούλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Τα σεβη μου!!!!γλυκια μου . Καλη χρονια σε ολους μας. φιλια ποπη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ. Θα ξανα είμαι κουραστική , ευχαριστώ για την υποστήριξη , την αγάπη, την σύμπλευση. Όλους ! Γιούλη τα λόγια σου μου φαίνονται σχεδόν απίστευτα, μιας και το είδωλο μου στον καθρέφτη καθόλου ωραίο δεν το αισθάνομαι ακόμα. Μα παλέυω, το παλεύω, και ελπίζω .Βλέπεις και οι ελπίδες , μαζί με τις ομορφιές τρώνε βρώμικο ψωμί και οι πόθοι τους ακολουθούνε υπόγεια διαδρομή...μέχρι να βγουν στη επιφάνεια...
    Πόπη ! Σήμερα τα φώτα και οι φωτισμοί και χαρά μεγάλη και οι αγιασμοί, που θα πάει θα έρθει και θα εγκατασταθεί και σε τούτη δω την γωνιά της γης και της ψυχή μας και ο φωτισμός και θα ηρεμήσουμε. Λες και να αγιάσουμε ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. δεν έχω λόγια Αννίτα για άλλη μία φορά...
    συνέχισε να φωτίζεις με την πένα σου...
    νέκτη

    ΑπάντησηΔιαγραφή