Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2012

Καλή μας μέρα!


3 σχόλια:

  1. Πολύ όμορφο Αννιτάκι μου.

    ...
    You will never know
    I will never show
    What I feel
    What I need from you...
    Love me!

    Όμως, νά 'το πάλι το ερώτημα, που από την εφηβεία με ταλανίζει. Γιατί οι άνθρωποι παίζουμε κρυφτό με τα συναιθήματά μας; Ποιος μας έχει επιβάλει τέτοιον εγκλωβισμό; Ποιός μου το πληρώνει, το παράλογο;- που τραγουδάει και η Γαλάνη. Αν μου το επιτρέπει ο καλλιτέχνης:

    You will get to know
    what I have to show you
    My loving feelings
    and my need to be loved...

    Τώρα αισθάνομαι καλύτερα.

    Σου στέλνω τα φιλιά μου και τις ευχές μου για μια πολύ καλή μέρα.
    Γιούλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κρατώ στην αγκαλιά μου , πως μιλώντας αισθανόμαστε καλύτερα και προχωρώ. Ο εαυτός μας, μας επιβάλει πολλές φορές την σιωπή και την απομόνωση από τα συναισθήματα , έτσι νομίζω εδώ που έφθασα. Η σιωπή σκεπάζει ό,τι για λίγο θέλουμε να ξεχάσουμε και να παραβλέψουμε. Μα είναι για λίγο Γιούλη μου, για λίγο . Γιατί η στιγμή της θύμησης θα έρθει αργά η γρήγορα. Έρχεται με την γνώση , έτσι νιώθω και φεύγει, όταν αυτή κατακτηθεί και θέλει νέες νίκες. Στους δρόμους αυτούς συναντιόμαστε. Σε δρόμους που τρέχουν χιαστί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ευτυχώς, σε τέτοιους δρόμους υπάρχει πάντα ένα σημείο τομής, ένα meeting point.
    Γιούλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή