Πέμπτη 29 Μαρτίου 2012

Ξεφλουδίζοντας το κρεμμύδι



Ξεκινήσατε μαζί.
Περπατήσατε μαζί. Πόσες μέρες δεν θυμάσαι. Είχατε συμφωνήσει να φθάσετε εκεί βαθειά στην μακρινή στιγμή. Ψάχνατε το κλειδί. Διαλέξατε μια διαδρομή στην τύχη, έτσι τουλάχιστον νομίσατε.Λαχάνιασες στα πρώτα μέτρα, αμάθητος όπως ήσουν. Έσφιξες τα δόντια για να πάτε παραπέρα. Από πάνω σας πετούσαν , εκείνα τα πολύ όμορφα κάτασπρα πουλιά, σαν αυτά που μέχρι τώρα δεν είχες ξαναδεί.
Στην πρώτη λίμνη , έβγαλε τα ρούχα του, στάθηκε γυμνός και βούτηξε στο νερό. Περίμενες να βγεί. Κάθησες καταγής , κοιτούσες καταγής, περισσότερο από ντροπή και ζήλια. Ζήλια που εκείνος κολυμπά, ενώ εσύ έπρεπε πάντα να κρατιέσαι, να προσαρμόζεσαι και τελικά να συνεργάζεσαι. Όταν βγήκε από το νερό ήταν ακόμα πιο όμορφος και δυνατός. Σου έδωσε στις φούχτες του να πιεις νερό , ξεδίψασες και συνεχίσατε. Χωρίς να καταλάβεις του είπες , βοήθα με.
Άρχισες να μιλάς σιγά σιγά σαν να ξεφλουδίζες ένα κρεμμύδι. Του μίλησες για τις σκουριασμένες πόρτες. Φοβήθηκες γρήγορα. Μήπως έγινες άπληστος βρήκες να σκεφτείς και μιλάς πολύ . Προχώρα μην με σκέφτεσαι , μίλα μου, σου είπε. Του είπες για τους ανθρώπους που σαν να είναι ιδανικά τους  κοίταγες και τους έντυνες με δύναμη που δεν είχαν. Του είπες για τα νεύματα και τα προσκλητήρια που έδιναν στην ζωή σου σκοπό και νόημα. Του μίλησες για τις μεγάλες αυταπάτες. Εκεί στις αυταπάτες ήταν για πρώτη φορά που κατάλαβες την ευθύνη σου. Να σταματήσεις  και να γυρίσεις σκέφτηκες. Έτσι κι αλλιώς που να βρεθεί το κλειδί. Αστεία  πράγματα. Θυμήθηκες την απόγνωση , που σε οδήγησε στην απόδραση. Ευτυχώς για σένα , αυτή την φορά είχε κρατήσει τόσο πολύ, που αναγκαστικά έφυγες  για τούτη την διαδρομή. Δρόμος άλλος δεν φαινόταν να υπάρχει. Έψαχνες το κλειδί που να σε οδηγεί στην ιδέα της σημασίας, αντί της καταγωγής.
Συνέχισες. Του είπες πως έζησες και κρατήθηκες από  πλεονάζουσες σημασίες που αρνήθηκες να τις ξεφλουδίσεις. Και έτσι έζησες μια ρηχή, χειραγωγημένη ζωή, χωρίς όραμα. Του είπες πως έφευγες μακριά από τον οποιονδήποτε αμφισβητία που κατά καιρούς στάθηκε μπροστά σου, για να μην σου θυμήσει όλα αυτά που σε καταβρόχθησαν και μπεις στον πειρασμό να εξεγερθείς, εσύ ο ένδοξης καταγωγής. Μιλούσες και όση ώρα μιλούσες, αυτός έγραφε στη μάντρα του τοίχου σου μια γραμμή λιγότερη. Έφθασες να του μιλήσεις για την παράξενη λήθη, αυτή που σε έκανε να ξεχνάς όλα αυτά , ενώ αυτά ήταν ακόμα εκεί.
Δεν σε κράτησε ούτε μια στιγμή από το χέρι. Τον αντιπάθησες γι΄αυτό λιγάκι.
Βράδιασε. Σε λίγο θα χωρίσουμε σου είπε. Πλησιάζεις τώρα. Τα τελευταία βήματα , θα τα περπατήσεις μοναχός σου.
Θυμάσαι να γυρίσεις πίσω , τον ρώτησες. Πως θα βρεις τον δρόμο σου. Δεν έχω εγώ αγωνία , σου απάντησε. Δεν ψάχνω να βρω τον δρόμο μου και ίσως γι΄αυτό τον βρίσκω.Δεν είμαι παιδί πολέμου εγώ. Έχω αναμνήσεις που δεν έγραψαν μέσα μου. Είμαι ένας άνθρωπος χωρίς παρελθόν. Δεν ξέρω πως και για ποιόν λόγο, αλλά δεν γράφει το παρελθόν στις σκέψεις μου τώρα. Δεν φέρνω βαρέως τα πράγματα. Έσβησα το παρελθόν και έτσι πια δεν μετανιώνω. Τέλείωσα με αυτά. Λέω ό,τι έγινε έγινε και προχωράω, Περπατάω και νομίζω ότι εκεί που πάω, πάω καλά.  Έτσι περίπου θα είναι όταν θα βρεις και εσύ το κλειδί.Αποχαιρετηστήκατε.
Ήταν ο ένας φίλος σου. Και μόνο που σε άκουσε , κατεδάφισε το οχυρό της μοναξιάς σου σε κομματάκια.
Ξεκίνησες βράδυ το τελευταίο κομμάτι της διαδρομής για να βρεις και να πάρεις το κλειδί που ανοίγει τις σκουριασμένες πόρτες. Κράτησες τα τελευταία λόγια του , βαθειά μέσα σου. Βρες το κλειδί και γύρνα πίσω. Γιατί μονάχα αν φύγεις από το μεγάλο σπίτι , καταλαβαίνεις στα σοβαρά τι έχασες . Αν το έχασες ή αν σε έχασε. Εκεί είναι που το παίρνεις πάνω σου και λες, είμαι κάτι. Δεν είμαι απλά ένα κομματάκι μιας ισοπεδωτικής ομάδας, που  προσκυνά τους ισχυρούς δουλικά και εξοντώνει τους άξιους, θάβοντας τους στα νεκροταφεία της κάθε νέας γενιάς. Τότε είναι που θα αρχίσεις να ζεις μια ειλικρινή ζωή με ανακαλύψεις.
Ονειρεύτηκες πως μετά από χρόνια, θα τον ξανάβλεπες. Θα περπατούσατε ξανά μαζί στους ελεύθερους ορίζοντες , μιλώντας για τα όνειρα σας. Την στιγμή που σε συνάντησε , αυτή την φορά σε έσφιξε στην αγκαλιά του και σου είπε  ΄΄καλέ μου φίλε'', σε ξανασυναντώ. Δάκρυα κυλήσαν στα μάγουλα σου.

Φωτογραφία Sally Mann
http://en.wikipedia.org/wiki/Sally_Mann

15 σχόλια:

  1. Σε αυτό τον ανάποδο καιρό, πόσοι από μας αλήθεια θα διαλέξουμε τον δρόμο της αναζήτησης της πραγμτικής αλήθειας που μας συμπεριλαμβάνει? Πως θα το δεχθούμε το μερίδιο της δικής μας ευθύνης και πως θα το αποδιώξουμε για να πάμε παρακάτω. Δεν θα είναι πολλοί. Μακάρι να ήταν , να αποκτούσαμε , μια εθνική αυτογνωσία και να πλαταίνανε οι ορίζοντες. Δύσκολο, για τρυφερούς πρίγκιπες και πριγκίπισσες αυτό . Δύσκολο και σχεδόν ακατόρθωτο φοβάμαι...
    ΚΜ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πως το κάνεις αυτό? να μιλάς τόσο απλά για τόσο πολύπλοκα πράγματα. Μιλάς για τα αδιέξοδα μας , σαν να είναι κλωστούλα στην τσεπούλα σου. Τι να πει κανείς...
    Αλέξανδρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εξαιρετικό!!!
    Δημήτρης Ξ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σου αφιερώνω μία μαντινάδα:

    "Η ομορφιά δεν είναι αυτό
    που προσπαθείς να δείξεις,
    μα είναι αυτό, που δεν μπορείς,
    όσο και αν θες, να κρύψεις."

    Και δεν μπορείς ούτε να κρύψεις ούτε να κρυφτείς.
    Γιούλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Η μέρα που ξημερώνει , χωρίς να προσπαθείς να την γευτείς, είνα ιμια μέρα χαμένη. αΛΛά να την γευτείς σωστά και όχι με τον μέχρι τώρα τρόπο μας. Υπερκαταναλωτισμός, υπερβολική ευθυνοφοβία. ρουσφετολατρεία, βολεψοτεμπελία κλπ κλπ είναι γνωστός και τεράστιος ο κατάλογος. Τι έχει αλλάξει μέχρι σήμερα. Τ Ι Π Ο Τ Α. Ας φωνάξει κάποιος, σε βολέυω ψήφισε μς και μέτρα κεφάλια που θα γυρίσουν. Σχεδόν όλοι. Για να αρχίσει η εθνική αυτογνωσία πρέπει να το θέλουμε, να το απαιτήσουμε από τον εαυτό μας. Σας λαός είμαστε παρανοικοί, border line στην καλύτερη. Δεν μας κερδίζει το βλέμμα η ουσία, ο στόχος, ο σκοπός. Προδίδουμε ακόμα και την διαφορετικότητα μας. Τι μας μένει....Δεν ξ'ερω ίσως να πέσουμε στο Φάληρο με μια πέτρα. Αυτό τουλάχιστον θα δώσει χώρο ...στα παιδιά μας.
    Ξένια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Και τι θα γίνουν όλοι αυτοί οι μικροί θεοί που τριγυρνούν ολόγυρα , που θα τους πάμε?
    Βαθύτατα λυπημένος σήμερα για την απώλεια του Γιάννη Μπανιά, διακατέχομαι από μια απελπισία μεγάλη και δυσβάσταχτη.
    Έγω μιας άλλης ηλικίας πια, πέρσα από το κλειδί κοντά , μα δεν το πήρα. Εσείς τώρα. στο έλεγα και από πιο παλιά...αχ και να είχα τα χρόνια σας.
    Πέτρος Κυριακίδης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. A ΤΏΡΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΤΕ ΚΑΙ ΜΟΥ ΑΡΧΙΣΑΤΕ ΤΑ ΠΕΡΙ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ ΚΛΠ. ΟΤΑΝ ΤΑ ΕΛΕΓΑ , ΦΩΝΑΖΑΤΕ ΓΙΑ ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΑΟ...ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ...
    DR CHAOS

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μεγάλη και μόνο η στιγμη που θα μπορέσουμε να πούμε ο ένας στον άλλο βοήθησε μας. Θα είναι η στιγμη εκείνη που οι τριγύρω μας μικροί θεοί, θα βρίσκονται ηδη στην αυτο αποκαθήλωση τους. Δεν ξέρω ποτε, ούτε και πως θα γίνει αυτό. Μα ούτε πως και ποτε θα βρισκόσουν εσύ Ανν Λου στο καθημερινό διάβα μου...όσα φέρνει η στιγμη , δεν φέρνει ο χρόνος όλος.
    Φτου Ξελεφτερία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μακρύς δρόμος που έρχεται από μακρυά. Περνά από τις συνοικίες τις παλιές, τις ξεχασμένες, στρίβει σε οδούς ονείρων και συνεχίζει. άλλο ένα όμορφο κείμενο, ανθρώπινο , γραμμένο με της ψυχής τα λόγια. Σ' ακολουθώ, σε σκέψεις και ιδέες πρωτοφανέρωτες σε μένα.
    Χρήστος Ράπτης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Θα με κάνεις να ξεκινήσω σου το έχω πει...
    Βάλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ''Ελεγεία'' για το παλιό που φεύγει και που μαζί του οριοθετούνται στην ιστορία και οι αμαμνήσεις. σπύρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Λίγο ό,τι και να πω. Ακόμα με διακατέχει η ανατριχίλα
    Γιώργος+Γιάννα (αίχμή)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Περίμενα να γυρίσω , να μπω στο σπίτι για να σου γράψω δυό λόγια. Για το κείμενο σου, για την φλόγα σου , για σένα ,για όλα αυτά που ανάβεις μέσα μας. Και είναι τώρα που τα κατάφερα μια. Εποχή εκλογών βλέπεις...ότα το διάβασα και απλώθηκε μεσα μου η γνώριμη πια βελούδινη ζεστασιά του , μου ήρθε στο μυαλό μου και στο στόμα μου , η μπάλάντα του Ουρί. άλλης εποχής θα μου πεις, εσύ είσαι άλληε γενιάς, τα ακούσματα σου άλλα.Άκου το σε παρακαλώ , από μένα αφιερωμένο. Μα με τον Λέκκα.http://www.youtube.com/watch?v=RwjyMYVlpjc
    Πρώτη φορά που αφιερώνω.
    Καλη σου νύχτα
    ΝΜ

    ΑπάντησηΔιαγραφή