Παρασκευή 9 Μαρτίου 2012

Νίκη



Έφυγε πριν ξυπνήσεις.
Με τα μάτια ακόμα κλειστά  έψαξες στο πλάι σου και δεν τον  βρήκες. Το αποτύπωμα του , είχε μείνει  στο μαξιλάρι και στα σεντόνια σερνόταν ακόμα η οσμή του.
Είχε περάσει πια η ώρα και σηκώθηκες. Να μην σε βρει το μεσημέρ εκεί ακόμα. Κάθησες στο μεγάλο χωλ ακριβώς έξω από την πόρτα της τραπεζαρίας. Εκεί καθισμένη χρόνια πλάι σ' αυτή την πόρτα, είχες δει να φεύγει και να χάνεται η μισή ζωή σου. Ήπιες τον γνώριμο καφέ σου . Πέρασε ένα αεράκι από τ' ανοιχτό παράθυρο . Δροσιά και θυμάρι της άνοιξης. Το απόγευμα είχαν πει θα έφερνε βροχές. Αργία μέρα και βροχές , εκρηκτικός συνδιασμός. Τα παιδιά της γειτονιάς είχαν βγει ήδη στο δρόμο και έπαιζαν. Είχαν αυτές τις χαρές τα αδιέξοδα. Τιτιβίσματα πουλιών οι φωνούλες τους. Σε περίμεναν . Άγνωστο ποιοί. Μα ακριβώς πίσω από αυτή την πόρτα σε περίμεναν. Ξέρουν οι άνθρωποι άμα τους περιμένουν. Το ξέρουν και χαίρονται, γιατί αυτό είναι κάτι. Τα παιδιά το πρωί παίζουν κυνηγητό , το μεσημέρι μπαίνουν στα σπίτια τους να κοιμηθούν , απομεινάρι της παιδικής υπακοής  και το απόγευμα μήλα και κρυφτό. Το πρόγραμμα της μαγικής τους σκέψης. Αυτά δεν ξέρουν από άλλες πλάνες.
Άλλαξες το νερό στα λουλούδια . Ήταν από προχθές και μύριζε πια. Έκοψες τις φουντίτσες από τα κλαδάκια του βασιλικού. Περσινός βασιλικός και  τόλμαγε να φουντώσει και φέτος.
Ντύθηκες στο γνώριμο σου ύφος. Ψηλό πουλοβεράκι με V στο λαιμό και μακριά , φαρδιά φούστα. Έμπαινε ένας ήλιος φλογερός από το παράθυρο. Άνοιξες το παράθυρο και στάθηκες απέναντι του. Σου κρύφτηκε για λίγο, του κρύφτηκες και εσύ.
Έφυγε και δεν σου είπε αν θα ξανάρθει. Ποτέ δεν σ΄ άφησε να ξέρεις πότε  θα είναι η ώρα να ξανάρθει. Έτσι και αλλοιώς το ήξερε  πως χωρά  παντού , έτσι όπως γλυστρά  από τις χαραμάδες. Ούτε για αυτόν  εσύ  τι είσαι , σ΄ άφησε  ποτέ  να μάθεις. Αυτό δεν τον δυσκόλεψε καθόλου. Έτσι όπως και εσύ γλυστράς από τις δικές σου χαραμάδες , και ούτε εύκολα να σε δεις μπορείς , ούτε να σε εκτιμήσεις.
Έστρωσες με τα χέρια τα μαλλιά σου. Σου αντιστάθηκαν οι σκέψεις. Ρίγος άρχισε να διαπερνά το σπίτι, για πράξεις που απέφυγες και για τις άλλες που μετάνιωσες. Για σκέψεις που αρκέστηκαν στα δάκρυα . Για μεγάλα γεγονότα που χάθηκαν μέσα στην συντομία των ημερών. Δόξα τον Θεό , δεν κατάλαβες ποτέ αρκετά τον κόσμο και έχεις  πολλά ακόμα να ανακαλύψεις.
Τα παιδιά στο δρόμο παίζανε ακόμα.Θυμήθηκες το πραγματικό του μέγεθος. Όπως όταν είμαστε μικροί και ζούσαμε την αιωνιότητα, μέσα σε ένα πρωινό.
Αφέθηκες μέσα στην γνώριμη σιωπή του μοναχικού σου σπιτιού. Κοίταξες τα βιβλιά, τις γλάστρες , το γιασεμί σου. Άνοιξες το ψυγείο και μύρισες την μισοάδεια του μυρωδιά. Περπάτησες , να ακούσεις τις ξύλινες τάβλες να δέχονται τις γυμνές σου πατούσες .
Μόλις λίγο πιο πριν είχες καταλάβει πως όλα αυτά είναι μέσα στο ταξίδι. Τα τωρινά, τα προηγούμενα και τα επόμενα. Για όλους. Και πως δεν είναι ανάγκη να χάνεις τις μέρες σου αναζητώντας την ζωή.
Πήρες το πανοφώρι σου και το καπέλο σου , άνοιξες την πόρτα. Να βγεις από το σπίτι και να διακόψεις την κατοχή του από το παρελθόν. Δεν ήξερες αν μέσα έκλεισες τον άνθρωπο με την μεγάλη είδηση. Τον άνθρωπο που συναντάς καμιά φορά στα όνειρα σου. Αλλά ήξερες  πως οι στάλες της απογευματινής βροχής , όσο και αν σταθούν δυσανάγνωστες στα τζάμια, σαν το δίκιο μας, για σένα πια δεν θα είναι μια θολή ανάμνηση , που όπως όλες οι άλλες θολές αναμνήσεις, είναι εκεί για να σε πληγώνουν. Μονάχα θα μπορείς να σταθείς και να τις κοιτάξεις κατάματα. Και όπως στην ταπείνωση , όταν περνά μπροστά στα μάτια μας μαζί με την ζωή , υπάρχει κάτι ωραίο, έτσι και σ' αυτές τις σταγόνες της σημερινής βροχής υπάρχει κάτι ιερό. Και ας μην τις  καταλάβατε. Θα τις κλείσεις  με ευλάβεια μέσα σου , για να καταφέρεις να ελπίσεις στο αύριο. Και την στιγμή που θα έρθει να μπορείς να τον  προυπαντήσεις και τρέχοντας να του ανοίξεις . Ω εσύ   μεγάλη ιδέα!
Γιατί είσαι σίγουρη πια πως τις πιο ωραίες ιστορίες , δεν θα τις διηγηθεί ποτέ κανείς. Μα όσο ο αέρας μυρίζει απαλά , θα είναι σαν να έχουν συγχωρεθεί όλα . Και θα αγκαλιάζετε  με νοσταλγία τις στιγμές που ζητήσατε την νίκη. Και η νίκη δεν μπορεί παρά να έρθει. Και αν όχι αυτή η ίδια ,  τουλάχιστον πολλή πολλή  μουσική.

 Ζωγραφική koloman Moser
http://en.wikipedia.org/wiki/Koloman_Moser

16 σχόλια:

  1. Έχουν σηκωθεί οι αισθήσεις μου, όρθιες να σου υποκλειθούν γιατι τους έκλεψες τα μάτια, τα αυτιά, τα δάχτυλα και τα πηρες μαζι σου. Σ´αυτο το ταξίδι που ξεκινά με πέντε λεπτά και κρατά για πάντα.
    ΣΛ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. H κάθε προσωπική μας νίκη, αυτή που περνά μέσα απο;συμπλιγάδες που κλείνουν απότομα απειλώντας μας , αυτέςε που περνούν μέσα από τραγωδίες και απειλές, αυτές που τόσο δύσκολά έρχονται , όμως έρχονται, είναι το στοίχημα με την ζωή μας και η κρυφή ελπίδα μας. Στην ελπίδα αυτή αναφέρεσαι με τον δικό σου ολοδικό σου τρόπο που θα έρθει σύντομα μια στιγμή που θα ανοίξει δρόμους για όλους. Ειλικρινά , να με πιστέψεις , δύσκολα να ξεχωρίσω κείμενο σου, μα το σημερινό σου , θα το βάζω κάτω από το προσκεφάλι μου να με ποτίζει χαρά όταν απελπίζομαι , σε ευχαριστώ καλή μου φίλη.
    ΚΜ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σε πάω με τα χίλια
    Γιώργος Γιαννα (αιχμη)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πουλάκι μου σε βρήκα!!!!! Και τι άλλο στυλ! Απίστευτο και υπέροχο!
    Εγώ ο αναγνώστης σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καμιά φορά αναρρωτιέμαι, αν μας περιμένει κάπου μια μαγαλειώδης νίκη, στο τέλος ,αυτού του δύσκολου δρόμου που ο καθένας τώρα ή κάποια άλλη στιγμή νομοτελειακά θα διανύσει. Αναρρωτιέμαι αν η νίκη είναι φτιαγμένη από υλικά σε όλους συμβατά ή για μερικούς είναι ξεγραμμένη και δεν θα έρθει ποτέ. Τα σκέφτομαι αυτά όταν συνειδητοποιώ ποσα ποτέ δεν θα φτάσω και ποσα έχω χωρίς επιστροφή χάσει. Το δικό μου το ένα είναι σίγουρα που δεν ευτίχησα να έχω παιδιά. Σκέφτομαι πότε θα μπορώ να κοιτάξω να λύσω την κατοχή που λές από το παρελθόν. Φοβάμαι πως δεν είναι για όλους προσιτό, δυνατόν,ή όπως διαφορετικά να το πω, δεν θα είναι όλοι από την φωτεινή πλεύρα του δρόμου. Η νίκη σου Αννίτα μου είναι μια αληθινή νίκη, σου αξίζει και την χαίρομαι μαζί σου γιατί σου αξίζει.
    Μιχάλης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αεράκι της Άνοιξης είναι τούτο.Λυτρωτικό, ανθρώπινο , ζεστό. Μια πινελιά ζωής.
    Ξένια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Η διαδρομή περνά μέσα από δυσβατα μονοπάτια , μα αν το θέλει κανείς καταλήγει στα πιο όμορφα ηλιοβασιλέματα. Τα ηλιοβασιλέματα εκέινα που κι αν ακομα δεν καταφέρει να τα περιγράψει κανείς, αυτά θα τρυπώνουν και θα γεμίζουν τις τρύπες των απωλειών μας. Με γέμισες χρώμα, συναίσθημα, τρυφερή μΟΤ γραφή. Ξεχειλιζεις ομορφιά Αννίτα μου.
    Πέτρος Κυριακίδης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πέρα από κάθε άλλο συλλογισμό , ο τρόπος που προσεγγίζης τον αναγνώστη είναι μοναδικός, ανοίγει σχολή αν θέλει. Σαν να σε ακούω να το διαβάζεις χαμηλόφωνα, να σταματάς για την διαφορετική αναπνοή, να συνεχίζεις πάύ πο βιαστικά. Αν κάτι μου άρεσε από τα παραπάνω σχόλια και ζηλέυω που δεν το ειπα πρώτος , είνια το ξεχειλίζεις. Ξεχειλίζεις και είναι αυτό τόσο όμορφο και αξιοζήλευτο. Η δουλειά σου είναι τόσο όμορφη και αξιοζήλευτη.
    Μας συμπαρασύρεις σε ένα ταξίδι ανάγνωσης και επενδύεις σε αυτό κομμάτια του ψυχισμού σου με τον μοναδικό σου τρόπο. Συμφωνώ εκρηκτικός συνδιασμός. Και δεν είναι τυχαίες οι εναλλαγές . ο συγγραφές ποτέ δεν χωρά κάπου, και όσο καλύτερος είναι τόσο περισσότερα έχει να πει και τόσες περισσότερες οι εναλλαγές του. Αυτός ψάχνει τον ιδανικό αναγνώστη και εμείς ψάχνουμε το ιδανικό κείμενο αυτού του μάγου. Καλημέρα στην νίκη σου Αννίτα μου!
    Γιώργος αγκάθι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Σαν αληθινή δημιουργός διαπραγματεύεσαι την ηθική και την διεκδικείς. Τα '' φαιά φορούντες'' όπως έγραφε ο Καβάφης. Άξια Αννα .
    Σαράντης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μέσα στη βουή του πλήθους , μια φωνή δροσερή , βαθειά σαν πηγή τρεχούμενου νερού. Χαίρομαι που σε συναντώ.
    Βασίλης Τ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μια Κυριακή του Μάρτη και μια Σαρακοστή...αυτό το τραγούδι μου έφερες στο μυαλό όταν σε διάβασα και απλώθηκε μέσα μου μια αύρα τρυφερή , σαν αεράκι ανοιξιάτικο. Ίσως να ανήκεις στους λίγους αυτούς ανθρώπους που μπορούν να τροφοδοτούν φως τον εαυτό τους και γύρω τους. Ίσως και να καταφέρνεις να αυτοτροφοδοτήσε. Μου φαίνεται τόσο δύσκολο και τόσο γοητευτικό να μεταγγίζεις ζωή με τον τρόπο που το κάνεις. Κάθε κείμενο σου και ένα μικρό απειροελάχιστο κομματάκι σου. Μια πραγαμτική δημιουργός Καλή σου συνέχεια και καλή σου δύναμη.
    Διονύσης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Καλημερα καλη μου !!!! υπεροχη οπως παντα!!!!! Φιλια ποπη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Μαγευτικό... Αριστοτέλειος η νίκη σου, Αννίτα μου, που κυριαρχείς τα πάθη σου κι όχι τους εχθρούς σου, που παλεύεις και νικάς τον εαυτό σου. Ίσως να μην το ξέρεις, ίσως να μην σου έχει περάσει από το μυαλό, όμως η γραφή σου είναι λιμάνι!
    Γιούλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή